Μια παρέα εύπορων Ιταλών ξεκινάει με ένα μικρό ιστιοπλοϊκό για μια κρουαζιέρα στις γαλαζοπράσινες ακτές της Σαρδηνίας. Τα μέλη της συντροφιάς, την ημέρα περνούν τις ώρες τους κάνοντας ηλιοθεραπεία στο κατάστρωμα κάτω από τον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο, και το βράδυ τρώνε αστακομακαρονάδες, παίζουν χαρτιά και συζητούν για πολιτική. Την χαλαρή ατμόσφαιρα της παρέας χαλάει η υπεροπτική Ραφαέλα Παβόνε (η κυρία). Με τις παράλογες απαιτήσεις και την αλαζονική της συμπεριφορά κάποια στιγμή τσακώνεται με ένα μέλος του πληρώματος, τον Τζεναρίνο (ο ναύτης).
Οι προσβολές που εξαπολύονται και από τις δυο πλευρές κάνουν το ταξικό χάσμα, που έτσι κι αλλιώς τους χωρίζει, να φαίνεται χαοτικό. Ένα απόγευμα η Ραφαέλα τον διατάζει να την πάει βόλτα με το φουσκωτό. Μια βλάβη στη μηχανή τους αφήνει μεσοπέλαγα και κάπου εκεί αρχίζει το διασκεδαστικό της υπόθεσης. Εκείνος έμπειρος ναύτης, εκείνη καλομαθημένη που δεν αντέχει τις κακουχίες. Κάποια στιγμή καταλήγουν σε μια ερημική ακτή όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται και η αγωνία τους για επιβίωση τους οδηγεί μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις στον έρωτα.
Είδα την ταινία για πρώτη φορά πριν χρόνια στο Σινέ Ψυρρή, αργότερα την απέκτησα και σε dvd, που συχνά έβαζα να παίζει κάτι ζεστά βράδια λίγο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές. Η πιο όμορφη ανάμνηση όμως ήταν η περσινή, που είχα την τύχη να την παρακολουθήσω σε ένα σοκάκι, στο Κλεισίδι της Ανάφης (ένα μπράβο στα παιδιά και στο δήμο Ανάφης που διοργανώσαν πέρυσι αυτές τις υπέροχες κινηματογραφιές βραδιές). Το ωραίο της υπόθεσης ήταν το ότι το πανί του προτζέκτορα κουνιόταν απο το αεράκι και ήταν σαν έξτρα εφέ.