Οι Uncensored δεν προσπαθούν να παράγουν πετυχημένα προϊόντα της μουσικής βιομηχανίας

Απαλλαγμένοι από «ταμπέλες» και τακτικές που εξυπηρετούν τις επιταγές του marketing και της μουσικής βιομηχανίας, οι Αθηναίοι Uncensored, δημιουργούν μουσική με όχημα τον ελληνικό στίχο, τα αγαπημένα τους ακούσματα και την αυθεντικότητά τους. Το «Μέσα Μου Ζει», είναι ο πρώτος τους δίσκος. Ηχογραφήθηκε την Άνοιξη του 2019 και διαδόθηκε στις ψηφιακές πλατφόρμες στο τέλος της χρονιάς με σκοπό να κυκλοφορήσει λίγο πιο μετά σε βινύλιο. Το αποκρουστικό όμως σκηνικό που άρχισε σταδιακά να δημιουργείται με την εξάπλωση της πανδημίας του covid, τους αποπροσανατόλισε από τα αρχικά τους πλάνα, ρουφώντας μαζί αρκετή από την ενέργειά τους.

Έτσι, το «Μέσα Μου Ζει» κυκλοφόρησε επίσημα στη φυσική του μορφή στις 30 Μαρτίου 2021 από την Polyscope, σε διανομή της Inner Ear Records. Αποφεύγοντας τις «γυαλισμένες» συνθέσεις, οι Uncensored μας προσφέρουν μέσα από τον δίσκο τους εννέα κομμάτια, γεμάτα συναίσθημα και εσωτερικές «καταδύσεις». Με αφορμή την κυκλοφορία του ντεμπούτου, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Νίκος Τσώλης (φωνή, ηλεκτρική κιθάρα, μπουζούκι, κλασική κιθάρα), μιλάει στην Popaganda για το μουσικό ιδίωμα των Uncensored, που κάνει το post-punk και τα δημοτικά, να συμπορεύονται με τον πιο αρμονικό και συναρπαστικό τρόπο. 

Νίκος Τσώλης, Uncensored

Οι ηχογραφήσεις του νέου σας άλμπουμ «Μέσα Μου Ζει» ξεκίνησαν την άνοιξη του 2019, με τον δίσκο να κυκλοφορεί ψηφιακά στο τέλος του ίδιου έτους. Πώς συνέβαλε η πανδημία στην απόφασή σας να αναβάλλετε τη «φυσική» κυκλοφορία του για τον Μάρτιο του 2021; Η πανδημία ήταν καθοριστικός παράγοντας για αυτή την αναβολή. Αρχικά είχαμε σκοπό να κυκλοφορήσουμε το βινύλιο στις 14 Απριλίου του 2020. Που να ξέραμε… Πρώτα το αναβάλαμε για καλοκαίρι, μετά για Σεπτέμβρη, έπειτα για Χριστούγεννα και εν τέλει το βγάλαμε την Άνοιξη. Οι αναβολές έκαναν σερφ πάνω στα κύματα του κορωνοϊού.

Πώς βιώσατε την πολύμηνη αποχή από τα stages; Η αποχή αυτή μας έχει κοστίσει αρκετά. Η μουσική πέρα από εκφραστικό μέσο είναι και επικοινωνιακό. Όταν ζεις με αυτό, η πλειοψηφία των κοινωνικών συναναστροφών σου στρέφονται γύρω από την μουσική. Με την αποχή από τα  stages νομίζω πως διακόπηκε αυτή η πολύτιμη αφορμή για συναναστροφές η οποία δημιουργεί ένα σωρό ενδιαφέροντες συνδυασμούς και ιδέες. Πέρα βέβαια από το κοινωνικό πλαίσιο των συναυλιών και των προβών, υπάρχει και μία καλλιτεχνική έλλειψη που προκαλεί αυτή η αποχή. Η μουσική μας δημιουργείται με σκοπό να παίζεται ζωντανά, οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργεί στιγμές. Η αποτύπωση της μουσικής μας με την μορφή ενός δίσκου έχει και αυτή την σημασία της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την ζωντανή εμπειρία. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτού που κάνουμε και μας λείπει.

Ο ελληνικός στίχος είναι ένας «αναπόσπαστος» σύμμαχος στις δημιουργίες σας, με τα περισσότερα εγχώρια ροκ συγκροτήματα να επιλέγουν τον αγγλικό. Τι σας ελκύει σε αυτόν; Τα Ελληνικά είναι μητρική μου γλώσσα. Μέσω αυτής συγκροτείται η σκέψη και ο κόσμος μου. Δυσκολεύομαι λιγάκι να καταλάβω πώς επιλέγει κανείς τον αγγλικό στίχο. Μου φαίνεται μία αισθητικοποιημένη επιλογή που ακολουθεί ένα αγγλοαμερικανικό παράδειγμα. 

Ο ήχος σας χαρακτηρίζεται ως ένα μουσικό ιδίωμα, αποτελώντας ένα κράμα «εξπρεσιονιστικού post-punk», «βουκολικού post-rock», «των μπλουζ του 21ου μεσαίωνα» και «υπαρξιακών δημοτικών». Σας απασχόλησε ποτέ το τι απήχηση μπορεί να έχει στους ακροατές μία τόσο απαιτητική και πολυμορφική ταυτότητα; Οι μουσικές ταμπέλες εξυπηρετούν κυρίως το marketing και όταν λαμβάνονται υπόψη κατά την δημιουργική διαδικασία περιορίζουν το αποτέλεσμα σε κλειστά σχήματα και δομές. Οι τέχνες και τα μέσα δεν αποτελούν μονάχα πηγές αισθητικής απόλαυσης αλλά και γυμναστήρια της αισθητικής αντίληψης. Εμείς από πλευράς μας κάνουμε μία ειλικρινή κατάθεση. Δεν προσπαθούμε να παράγουμε πετυχημένα προϊόντα της μουσικής βιομηχανίας. Η απήχηση που μας ενδιαφέρει είναι μία απήχηση σε βάθος, όχι σε πλάτος.

Μιλήστε μου για το γεμάτο συναίσθημα και εσωτερικές συγκρούσεις περιεχόμενο των στίχων του άλμπουμ. Οι στίχοι του “Μέσα μου ζει” έχουν προκύψει κυρίως από έντονα βιώματα και αποτελούν την βάση για όλα τα τραγούδια των Uncensored. Σε κάποια κομμάτια ο στίχος είναι περισσότερο μεταφορικός και μυθοπλαστικός και σε άλλα πιο άμεσος και κυριολεκτικός. Πάντοτε όμως καθοδηγείται από το βίωμα, αποφεύγοντας τον επιτηδευμένο καλλωπισμό και δραματοποίηση.

Υπήρξαν καλλιτέχνες και ακούσματα που να επηρέασαν το νέο σας δίσκο; Οι βασικές επιρροές του «Μέσα μου ζει» ήταν οι Swans, ο Nick Cave, καθώς και τα ηπειρώτικα και ρεμπέτικα ακούσματα.

Στο ντεμπούτο, η γυναικεία παρουσία είναι ιδιαίτερα ενεργή, με τη Nalyssa Green, την Φωτεινή Κορρέ και την Ευφροσύνη Μυτιληναίου να συμμετέχουν ως guests. Πώς αποφασίσατε να συνεργαστείτε με τις τρεις αυτές γυναίκες; Με την Nalyssa Green έχουμε πολύ ωραία συνεργασία. Συμμετέχω στην μπάντα της ως κιθαρίστας και μπουζουκτσής και την εκτιμώ πολύ ως ερμηνεύτρια, συνθέτρια και άνθρωπο. Έτσι, όταν σκεφτήκαμε να δοκιμάσουμε γυναικεία φωνητικά στο “Φυλαχτό” αμέσως πήρα τηλέφωνο την Nalyssa και πραγματικά η συμμετοχή της απογείωσε το κομμάτι. 


Το ρεφρέν στο “Νέα Ονείρωξη“ θέλαμε να είναι σαν διαφημιστικό σποτ που κάνει pop-up μέσα στο τραγούδι. Η Φωτεινή μεταξύ άλλων είναι καταπληκτική και στο σπικάζ και έχει εργαστεί στον χώρο της διαφήμισης. Η φωνή της ταίριαξε γάντι, ακούγεται σαν μία δυσοίωνη διαφημιστική ιέρεια της  νέας ιδεολογίας και νομίζω πως δίνει ακριβώς την αίσθηση που θέλαμε. Στο τέλος του ίδιου κομματιού, το οποίο είναι και το τέλος ολόκληρου του δίσκου, ακούγεται ένα νανούρισμα το οποίο ενώνει τις τελευταίες ελεύθερες κλωστές και απαντάει με έναν τρόπο σε όλους τους προβληματισμούς που θέτονται μέσα στον δίσκο. Είναι ένα νανούρισμα που μου έλεγε η μητέρα, της οποίας την φωνή ακούμε και στην ηχογράφηση.

Τι να περιμένουμε στη συνέχεια από τους Uncensored μετά την κυκλοφορία του Μέσα Μου Ζει; Αρχικά ελπίζουμε να ξαναρχίσουμε τις συναυλίες. Έχουμε κάποιο ακυκλοφόρητο υλικό το οποίο λέγαμε να δημοσιεύσουμε σαν follow-up του δίσκου, όμως νομίζω πως η εποχή μετά την πανδημία θα πρέπει να είναι μία νέα εποχή.

Λουίζα Σολομών-Πάντα