Εάν υπάρχει κάτι που δίχως δεύτερη σκέψη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευτυχίας, αυτό είναι η φιλία. Αυτή που μπορεί να απαλύνει κάθε αίσθημα μοναξιάς, που μπορεί να μας πληγώσει μερικές φορές, αλλά δύσκολα θα μας εγκαταλείψει. Ο Αριστοτέλης επικαλείται τη φιλία ως θεμέλιο της ευδαιμονίας. Φίλος όμως με την έννοια της αληθινής φιλίας δε μπορεί να είναι κανείς με πολλούς ανθρώπους, όπως δεν μπορεί να είναι ερωτευμένος με πολλά πρόσωπα συγχρόνως, έλεγε ο ίδιος, και το μυαλό μας ταξιδεύει νοητά σ’ εκείνες τις καλοκαιρινές νύχτες που δεν έλεγαν να ξημερώσουν, τσακώνοντάς μας με την αγαπημένη μας παρέα σε κάποια παραλία, να τσουγκράμε τα ποτήρια και να πίνουμε τη μία μπίρα μετά την άλλη κάνοντας ατελείωτες συζητήσεις.
Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες, εκλεκτές παρέες που δύσκολα μπορούν να φανταστούν την ύπαρξη μίας φιλίας χωρίς τη παρουσία της μουσικής να την επισφραγίζει. Εκείνες οι παρέες που με συνοδοιπόρο τις δημιουργίες τους κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους και να γράψουν τη δική τους ιστορία στην ελληνική μουσική σκηνή…
Μέσα στο χάος της μεγαλούπολης, οι Stereo Nova, ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά συγκροτήματα της δεκαετίας του ’90, ήταν εκείνοι που κατάφερναν να αφουγκράζονται και να περιεργάζονται όσα εκτυλίσσονταν γύρω τους από μία ρομαντική σκοπιά. Με το συναίσθημα και τη νεανική ορμή να αποτελούν τις κινητήριες δυνάμεις τους, κατάφεραν να τρυπώσουν στις «εξαγριωμένες» ψυχές της νεολαίας. Όλα ξεκίνησαν πίσω στο 1986 όταν και συναντήθηκαν μαζί οι Κωνσταντίνος Βήτα, ο Μιχάλης Δέλτα και ο Αντώνης Πι, έχοντας μία κοινή επιθυμία: να ικανοποιήσουν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες μέσα από μουσικούς πειραματισμούς. Η instrumental αρχικώς μορφή του γκρουπ, την οποία συνόδευε το όνομα Bobby Blast, δίνει το 1990 τη θέση της σε ένα μουσικό είδος που συνδύαζε στοιχεία της trip-hop, techno και ambient, με ελληνικό στίχο. Ο Κωνσταντίνος Βήτα ραπάρει πεζά ποιήματα που έχει γράψει ο ίδιος, δημιουργώντας ένα νέο πρωτοποριακό είδος για την εγχώρια μουσική σκηνή, κι έτσι το 1991 οι Bobby Blast μετονομάζονται σε Stereo Nova. Το 1992 κυκλοφορεί το ομώνυμο ντεμπούτο τους το οποίο ακολουθούν κυκλοφορίες αρκετών άλμπουμ και singles μέχρι και την κυκλοφορία του Τέλσον το 1996, όταν και ο Αντώνης Πι αποφασίζει να αποχωρήσει από το γκρουπ. Ένα περίπου χρόνο μετά, την αποχώρησή του διαδέχεται η δήλωση του Μιχάλη Δέλτα «Οι Stereo Nova είναι ένας μύθος πια, πάει τελείωσε», που σημάνει τη διάλυσή τους.
Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά την τελευταία τους κοινή δουλειά, οι Στέρεο Νόβα αποφασίζουν να σμίξουν και πάλι για μία ιστορική συναυλία, αποκλειστικά για τη σκηνή του Summer Nostos Festiva στο ΚΠΙΣΝ, δίνοντας μια νέα ελπίδα για το μέλλον αυτής της παρέας σε όσους τους αγάπησαν…
Ένα όνομα, μία λέξη, μία ιστορία. Η μπάντα από τη Θεσσαλονίκη που ενέπνευσε αναρίθμητα σχήματα της εποχής της και αναρριχήθηκε στην κορυφή των πιο ποιοτικών κι εμπορικά επιτυχημένων ελληνόφωνων ροκ σχημάτων, δημιουργείται το 1983 με τον μπασίστα Γιώργο Καρρά και τον τραγουδιστή Γιάννη Αγγελάκα να γράφουν μουσική με ελληνικό στίχο, με επιρροές από το punk και εναλλακτικό ροκ. Η φήμη τους εδραιώθηκε στην δεκαετία του ’90 μετά την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου Τρύπες στον Παράδεισο, την οποία διαδέχονται οι πρώτες εμφανίσεις στο εξωτερικό, όπως εκείνη στο διεθνές φεστιβάλ Eurockéennes του Μπελφόρ της Γαλλίας του 1990, στο Λονδίνο και στο Μάντσεστερ. Το «κομβικό» τέταρτο άλμπουμ Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια, ήταν εκείνο που εξάπλωσε την επιτυχία τους, κάνοντας το συγκρότημα γνωστό σε όλη την Ελλάδα, παρά την συστηματική αποχή του από τα περισσότερα ΜΜΕ. Με αμέτρητες επιτυχίες να τους αποθεώνουν στη συνέχεια της πορείας τους, εκείνη σταματά το 1999 μετά την τελευταία δισκογραφική δουλειά Μέσα στη Νύχτα των Άλλων. Η παρέα διαλύεται το 2001, μετά την απόφαση του Γιάννη Αγγελάκα να ακολουθήσει προσωπική καριέρα.
Λένε πως οι αληθινές φιλίες δε χάνονται ποτέ. Ήταν το 1995 λοιπόν, όταν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου πρωτοσυνεργάστηκε με τον Σωκράτη Μάλαμα για τον σπουδαίο δίσκο του με τίτλο Στην Ανδρομέδα και τη Γη. Ο ρεαλισμός συναντά τη φαντασία, και μέσα από μία γερή δόση τρυφερότητας κι ευαισθησίας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου πραγματοποιεί με τα κομμάτια του ένα παραμυθένιο ταξίδι από την Ανδρομέδα στη Γη, έχοντας ως συνοδοιπόρο του μεταξύ άλλων και τον Σωκράτη Μάλαμα που ερμήνευσε κομμάτια του άλμπουμ όπως τα «Του κάτω κόσμου οι φυλακές», «Η Βέρα», και «Οι καλόγεροι». Έκτοτε, άλλες φορές λιγότερο κι άλλες περισσότερο, οι δύο ερμηνευτές φρόντιζαν να κρατούν αναμμένη τη φλόγα της φιλίας τους μέσα από τη δημιουργία ποικίλων τραγουδιών, ωσότου έφτασε ο Φεβρουάριος του 2018, όταν και κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος του Θανάση Παπακωνσταντίνου «Με στόμα που Γελά», με ερμηνευτή τον Σωκράτη Μάλαμα. 22 χρόνια μετά την πρώτη εκτεταμένη συνεργασία τους, ο Σωκράτης Μάλαμας ερμηνεύει τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου, και ένα ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, σηματοδοτώντας την πιο ολοκληρωμένη έως τώρα συνεργασία τους, και προϊδεάζοντάς μας για την απόφασή τους να συμπράξουν στη σκηνή στο φετινό συναυλιακό καλοκαίρι.
Τον Φεβρουάριο του 1986, ο Μάνος Χατζιδάκις μίλησε για τη φιλία του με τον Νίκο Γκάτσο, στο τεύχος 52 του τότε περιοδικού «Η Λέξη», επισφραγίζοντας μία καλλιτεχνική σχέση που μετρούσε σχεδόν 50 χρόνια… Η γνωριμία και η συνεργασία του Νίκου Γκάτσου με τον Μάνο Χατζιδάκι, που αποτέλεσε κομβικό σημείο στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, μας γυρνάει πίσω στα μέσα της δεκαετίας του ’40. Όταν ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή, ο Χατζιδάκις ήταν 17 ετών και ο Γκάτσος 28. Όπως χαρακτηριστικά δήλωνε ο Χατζιδάκις: «Ο Γκάτσος επηρέασε εμένα κι όχι εγώ τον Γκάτσο». Η συνεργασία τους πρωτοξεκίνησε στον Ματωμένο Γάμο του Λόρκα, σε μετάφραση του Γκάτσου. Ως ένα μέγιστο δείγμα της αληθινής και χρόνιας φιλίας τους, ο Χατζιδάκις συχνά παραδεχόταν πως μπορεί ο Γκάτσος να δέχτηκε πληροφορίες από τον ίδιο, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν έλαβε επιρροές. Χωρίς να προσπαθεί να επιδείξει τις γνώσεις του, ο Γκάτσος, όταν ακόμη ο Χατζιδάκις ήταν αρκετά νέος, του επεσήμανε τα απαραίτητα για τη δουλειά του με τέτοιον που καταλάβαινε κανείς πως σε αυτά βρισκόταν μία βαθύτατη μορφή γνώσης. Η ξεχωριστή φιλία των δύο αυτών αντρών, έλαβε αναγκαστικό τέλος το 1992, όταν έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Γκάτσος.
Μία ακόμη μεγάλη συνεργασία, έρχεται να γεννήσει μία σύντομη μεν, αλλά δυνατή φιλία. Δύο χρόνια προτού ο Μάνος Λοίζος φύγει από τη ζωή, τον Οκτώβριο του 1980, κυκλοφορεί τον τελευταίο του δίσκο «Για μέρα μιας ζωής». Ένας δίσκος πολυσυλλεκτικός, τόσο λόγω των στιχουργών του, όσο και των ερμηνευτών του, με τη Δήμητρα Γαλάνη να παίρνει τα ηνία… Ο Λοίζος, μέσα από τους στίχους και τις μελωδίες του, με μία μοναδική κομψοτεχνία, ισορροπεί ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, ψάχνοντας εκείνα τα κομμάτια που θα συνθέσουν το μέλλον. Κι επιλέγει τη Δήμητρα Γαλάνη για να κλείσουν μαζί αυτό το άλμπουμ, ερμηνεύοντας σε στίχους του Φώντα Λάδη, για όσα έζησαν, μα πάνω απ’ όλα για εκείνα που ονειρεύονταν να ‘ρθουν, μέσα απ’ το κομμάτι «Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει»…
Σπουδαία όμως ήταν και η φιλία που αναπτύχθηκε μέσα από τη συνεργασία της Δήμητρας Γαλάνη με τον Μάνο Χατζιδάκι. Όταν ήταν μόλις σχεδόν 6 ετών το 1956, και η γνωριμία της μαζί του έμοιαζε με ένα μακρινό όνειρο, έμελλε να τον συναντήσει για πρώτη φορά, λίγο πριν πάει στην πρώτη δημοτικού. Η ίδια, αποφάσισε να του στείλει ένα γράμμα, εκφράζοντάς του τον θαυμασμό της και την επιθυμία της κάποια στιγμή να διασταυρωθούν οι καλλιτεχνικοί τους δρόμοι. Ο Χατζιδάκις της απάντησε πως είχε ακούσει τη φωνή της στο Λονδίνο και πως επιθυμούσε τη συμμετοχή της στο δίσκο που ετοίμαζε εκείνη την εποχή για να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα. Έτσι λοιπόν, η Δήμητρα Γαλάνη συμμετείχε στο άλμπουμ «Επιστροφή» με τέσσερα κομμάτια. Έκτοτε, ακολούθησαν πολλές επιτυχημένες συνεργασίες μεταξύ τους, με τη Δήμητρα Γαλάνη να έχει ηχογραφήσει συνολικά 25 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, πέντε εκ των οποίων σε δεύτερη εκτέλεση.
Μία ακόμη συνεργασία που έμελλε να καθορίσει την πορεία της ελληνικής μουσικής και δισκογραφίας, ήταν εκείνη της Άλκηστις Πρωτοψάλτη με τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου. Το άλμπουμ- σταθμός στην καριέρα της Άλκησις Πρωτοψάλτη «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», ήταν εκείνο που έπλασε την καλλιτεχνική κι ερμηνευτική της ταυτότητα, σηματοδοτώντας και την αρχή της συνεργασίας της με το δίδυμο Κραουνάκη- Νικολακοπούλου. Ο συγκεκριμένος δίσκος πρωταγωνιστούσε μάλιστα κατά καιρούς στις συμπράξεις που οργάνωναν οι τρεις τους σε ποικίλες μουσικές σκηνές. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1985, με τις πωλήσεις του να ξεπερνούν τα 75.000 αντίτυπα, και κατάφερε να «γεννήσει» οχτώ μεγάλες επιτυχίες της ερμηνεύτριας, που μέχρι σήμερα έχουν καταφέρει να αφήσουν το στίγμα τους στο ρεπερτόριό της. Ανάμεσά τους συναντάμε κομμάτια όπως τα «Η σωτηρία της ψυχής», «Τρεις άγγελοι», «Κιβωτός», και το ομώνυμο «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ».
Ήταν τότε, λίγο μετά την κατοχή, που η Σωτηρία Μπέλλου τραγουδούσε με την κιθάρα της στην ταβέρνα του Καλλέργη στα Εξάρχεια, όπου και την άκουσε ο Κίμων Καπετανάκης, συγγραφέας και φίλος του Βασίλη Τσιτσάνη, κι εντυπωσιασμένος της υποσχέθηκε πως θα τη συστήσει στον μεγάλο συνθέτη. Ο Τσιτσάνης ενθουσιάστηκε από το σπάνιο ταλέντο της, και πολύ σύντομα μπήκαν για ηχογράφηση, ικανοποιώντας ένα όνειρο που για πολλές τραγουδίστριες της περιόδου εκείνης φάνταζε ανεκπλήρωτο. Τον Μάιο του 1945 ηχογράφησαν δύο τραγούδια: «Το παιδί που είχες φίλο» και «Όταν πίνεις στην ταβέρνα», κάνοντας έτσι το πρώτο βήμα μίας μεγάλης συνεργασίας. Αποκορύφωμα της συνεργασίας τους ήταν το τραγούδι «συννεφιασμένη Κυριακή», που εκτόξευσε την καριέρα της Μπέλλου. Παρά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν μεταξύ τους, και το γεγονός ότι πλήθος ανθρώπων πήγαινε στα νυχτερινά κέντρα που εμφανίζονταν προκειμένου να τους απολαύσει, ο Τσιτσάνης και η Μπέλλου τσακώνονταν συχνά, με αποτέλεσμα να επέλθει η ρήξη στη σχέση τους. Οι δυο τους, συνεργάστηκαν επί δέκα περίπου χρόνια και στο «Χάραμα», αλλά μόνο μια φορά κάθισαν μαζί στο πάλκο. Ήταν τότε, το 1976 που ερμήνευσαν μαζί το κομμάτι Μη μου ξαναφύγεις πια…
Το αριστούργημα του Βασίλη Τσιτσάνη «Μην μου ξαναφύγεις πια», με την αξεπέραστη ερμηνεία της Σωτηρίας Μπέλλου, αυτό το ιστορικό τραγούδι που 67 χρόνια μετά την ηχογράφηση του εξακολουθεί να προκαλεί έντονα συναισθήματα, είναι εκείνο που συνοδεύει με τον ιδανικότερο τρόπο τη νέα διαφημιστική καμπάνια της FIX Hellas.
H FIX Hellas κυκλοφόρησε τη νέα τηλεοπτική της καμπάνια εστιάζοντας φέτος στη φιλία, μια από τις αυθεντικότερες, και πιο διαχρονικές αξίες στη ζωή όλων των Ελλήνων, κάνοντας μας να ξαναθυμηθούμε τις δικές μας στιγμές με την παρέα μας, αλλά και να αναπολήσουμε καλλιτεχνικές στιγμές μεγάλων προσωπικοτήτων της ελληνικής μουσικής σκηνής, που σημάδεψαν κι επισφράγισαν τη φιλία τους. Στη διαφήμιση παρουσιάζεται μία ένωση φίλων, που με σύμμαχο την ίδια τη FIX και την ευρηματικότητα που τους χαρακτηρίζει, γράφουν μία ακόμη ιστορία, από αυτές που μόνο οι παρέες ξέρουν να γράφουν.