From. Το ακούς και λες «κάτι τους κάνουν τα μονολεκτικά». Των παραγωγών. Αλλιώς δεν εξηγείται. Όπως τους κάνει πολύ και ο Harold Perinneau. Ο Michael Dawson του Lost. Γι’ αυτό και του δίνουν το δικαίωμα της επαναφοράς σε ένα μεγάλο project. Όχι ότι ο άνθρωπος ήταν στα αζήτητα. Έχει κάνει τη σωστή γύρα με τιμές και δόξες. Και σε ένα ολόκληρο κύκλο του Sons of Anarchy έχει συμμετέχει, και στο Constantine με τους δαίμονες ως Manny ξεχώρισε και τα περάσματα τα δυνατά έκανε σε σειρές όπως Goliath, Full Circle, Star, The Rookie, Claws. Πάντα όμως κάτι σαν να έλειπε. Αυτό το κάτι ίσως που τον οδήγησε στη κορυφή του κάστ σε ένα χωριό (εντάξει πες το και πόλη) στη μέση του Αμερικανικού πουθενά
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή. Σε αυτό το χωριό, πόλη, οικισμό, η καθημερινότητα έχει ασφάλεια την μέρα και τρόμο το βράδυ. Οι κάτοικοι στο From ζουν «ανέμελα» όταν το φως είναι εκεί κάπου έξω, το βράδυ πάλι όχι, μένουν σπίτι, κλεισμένοι πίσω από σφραγισμένα παράθυρα. Κάποια πλάσματα που μοιάζουν με ανθρώπους (αλλά δεν είναι), θα τους χτυπήσουν την πόρτα και θα ζητήσουν να μπουν μέσα, αυτοί αν τους ακούσουν και ανοίξουν, θα έχουν κάνει μέγα σφάλμα γιατί το δάσος ξέρει τι θέλει και πως να τιμωρεί. Πότε δεν ανοίγεις την πόρτα σε κάποιον που δεν ξέρεις. Εκεί τουλάχιστον.
Στο From διέξοδος δεν υπάρχει. Αν αποφασίσεις να πάρεις το δρόμο της εξόδου μετά από λίγα λεπτά οδήγησης επιστρέφεις και πάλι στο χωριό. Παύλα πόλη, παύλα οικισμό. Δέκα, είκοσι, σπίτια όλα κι όλα, γεμάτα με ανθρώπους θηράματα που κάποια στιγμή πήραν το λάθος δρόμο και βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Προφανώς. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που θα σου θυμίσουν κάτι από τα παλιά. Ως γνωστό παρθενογένεση στην τέχνη, δύσκολο να βρεθεί. Το The Village του M. Night Shyamalan είναι εδώ, μαζί με αυτή την αίσθηση του εγκλωβισμού και του μεγάλου αγνώστου που κρύβεται στο δάσος. Κι ας ξεκαθαρίζει από την πρώτη σεκάνς εδώ. Πως τα πλάσματα που περπατούν ανάμεσα στα δέντρα, διαθέτουν δοντάκια, να, με το συμπάθιο.
Οκ όμως, πέρα και πίσω από αυτά, τι άλλο;
Θυμίζει όπως είναι αναμενόμενο και τη σειρά Wayward Pines, πάλι του Shyamalan. Ναι, αυτή την τίμια προσπάθεια του φανταστικού που επανάφερε τον δημιουργό (και τον Matt Dillon) στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Με αναγκαστικό τέλος να πέφτει πάνω στους δύο κύκλους. Ίσως επειδή τα πλάσματα του δάσους δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν την αιμοβόρα φύση τους. Πίσω και μπροστά από το φράκτη. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο που ακόμη να ξεκαθαρίσω μέσα μου, «βλέπω» ολούθε και στοιχεία και από το Happy Town του 2010. Ένα διαμαντάκι του ενός κύκλου, γύρω από την μυστηριώδη εξαφάνιση παιδιών, σε μια πόλη χαμένη κι αυτή στο κέντρο της χώρας. Νομίζω πως φταίει ο τρόπος που στήθηκε ο οικισμός. Και οι χαρακτήρες μέσα σε αυτόν. Πρώτα νωχελικός, τεμπέλικος και μετά μυστηριώδης.
Η ιστορία του From έπεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τον Ιούνιο του 2018. Από τη μια ο δημιουργός John Griffin στην πρώτη του μεγάλη δουλειά (έχει προηγηθεί μόνο ένα επεισόδιο στο reboot του The Twilight Zone) και από την άλλη οι Russo Brothers. Σου θυμίζω: Παραγωγοί και σκηνοθέτες προγραμμάτων όπως Arrested Development (2003-05), Community (2009-14), Happy Endings (2011-12). Και ταινιών μέσα από την κυψέλη της Marvel όπως Captain America: The Winter Soldier, Captain America: Civil War (2016), Avengers: Infinity War (2018) και Avengers: Endgame (2019). Οι διαπραγματεύσεις πήγαν έξοχα και το From έγινε project υπό ανάπτυξη στο You Tube Red. Τον Απρίλιο του ’21 ανακοινώθηκε πως η σειρά μεταφέρθηκε στο Epix και πως τα τέσσερα πρώτα επεισόδια που καθορίζουν και την αισθητική γραμμή, θα τα σκηνοθετήσει ο Jack Bender. Ένας από τους βασικούς σκηνοθέτες δηλαδή, των The Sopranos, Lost, Alias, και Under the Dome (κάπου εδώ μπήκαν στο παιχνίδι και οι παραγωγοί του Lost που κάτι καλό μυρίστηκαν).
«Πες κανένα στοιχείο». Δεν μπορώ θα κατηγορηθώ για spoiler lover. Μπορώ να πω όμως, πως οι κάτοικοι έχουν «μπει» στο χωριό, από διάφορα σημεία της χώρας, πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται (#αποκλείεται), πως έχουν βγει στον αέρα τα οχτώ από τα δέκα επεισόδια του From (3 και 10 Απριλίου τα επόμενα) και πως αν πατήσεις το play, ο χρόνος σταματά και σε απορροφά (μέχρι να τελειώσουν όλα τα πενηντάλεπτα που έχεις μπροστά σου).
Από την άλλη, πολλές γαμάτες σειρές μυστηρίου καταστράφηκαν ακριβώς στην γραμμή του νήματος, τότε δηλαδή που πρέπει όλα να εξηγηθούν με τον σωστό τρόπο (καλημέρα και πάλι στο Lost). Οπότε, η τελικά ετυμηγορία ας πάει για αργότερα.