Το The Glass Between είναι αυτό ακριβώς που περιγράφει: Ένα γυαλί ανάμεσα. Ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ανάμεσα στην κίνηση και τον ήχο. Με άξονα τη διδακτορική της διατριβή η Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου τοποθετεί το γυαλί, ένα εύθραυστο και ταυτόχρονα ισχυρό υλικό, επί σκηνής και καλεί ηθοποιούς, χορευτές, μουσικούς και video artists να αλληλεπιδράσουν μαζί του και μεταξύ τους. Η performance θα παρουσιαστεί στα πλαίσια του 11ου Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Τεχνών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 20 & 21 Μαΐου.
Τι να περιμένει το κοινό να δει στην performance στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών; Η δικιά μας performance είναι μια σύνθεση, βασισμένη κυρίως στη σχέση κίνησης και ήχου άλλα και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, τη σχέση πραγματικότητας και σουρεαλισμού. Φέτος για πρώτη φόρα το Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Τεχνών διεξάγεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε συνεργασία με το AnimaSyros και είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι μέρος ενός τέτοιου φεστιβάλ, με τόσους ταλαντούχους δημιουργούς.
Με βάση τη μέχρι τώρα πορεία σου έχεις υπάρξει performer, σκηνοθέτης, συνθέτρια και μουσικός. Τι από αυτά σε έχει κερδίσει περισσότερο; Ως συνθέτρια, επειδή γράφω πολύ συχνά για ανθρώπινα σώματα, προσεγγίζω τη σκηνοθεσία από τη πόρτα της μουσικής. Σε δικές μου σκηνοθεσίες / συνθέσεις συμμετέχω ως μουσικός, πιο πολύ έχοντας το ρόλο του μαέστρου. Ωστόσο, απολαμβάνω εξίσου να αγκαλιάζω το όραμα κάποιου άλλου συναδέλφου, που μου έχει εμπιστευτεί το ρόλο του συνθέτη ή του performer. Ευτυχώς μέχρι τώρα ήμουν πάντα τυχερή στις συνεργασίες μου και στις επιλογές μου και δεν ένιωσα ποτέ ότι πρέπει να περιοριστώ σε κάτι.
Είσαι μέλος της ομάδας Ον OFF. Με ποιόν τρόπο δουλεύετε μεταξύ σας για να βγει μια παράσταση; Τι ρόλο πιστεύεις ότι παίζει η ομαδικότητα στην Τέχνη; Οι παραστατικές Τέχνες όπως και η Μουσική είναι ομαδικά «παιχνίδια». Είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα, όλα τα μέλη της, να νιώθουν την έννοια του συνόλου και όχι ότι ο καθένας είναι μόνος του. Για μένα προσωπικά, αυτός είναι και ένας από τους βασικούς στόχους της Τέχνης. Με τη δικιά μας ομάδα είναι σημαντικό να διατηρείται η αίσθηση της έρευνας. Κάποια πράγματα έχουν αποφασιστεί πριν ξεκινήσουν οι πρόβες και μένουν ως έχουν μέχρι και την ημέρα της παράστασης. Κάποια άλλα διαμορφώνονται έντονα μέσα από τις πρόβες και μπορεί να μας οδηγήσουν σε έναν εντελώς καινούργιο κόσμο, και αυτή είναι η ομορφιά της πρόβας δίπλα σε ανθρώπους που έχεις επιλέξει να εμπιστευτείς.
Μέχρι τώρα πίστευα πως ο ήχος επηρεάζει την κίνηση. Εσύ όμως μελετάς το αντίστροφο. Τελικά, πού βρίσκεται η αλήθεια στη μεταξύ τους σχέση; Είναι ένα θέμα που με απασχολεί ιδιαίτερα και νομίζω η μελέτη του συγκεκριμένου αντικειμένου είναι πολύ καθοριστική για εμένα και τον τρόπο που δουλεύω .Ο ήχος επηρεάζει πραγματικά την κίνηση όταν καταφέρνει η κίνηση να είναι ήχος. Όταν απλά χορεύεις πάνω σε μια μουσική είναι υπέροχο και πολλές φορές -όταν η σύνδεση χορού και μελωδίας είναι ειλικρινής– μαγικό θα έλεγα. Είναι λεπτά τα όρια του πώς από το «κινούμαι με τον ήχο», άθελα μας οδηγούμαστε στο «κινούμαι και απλά με συνοδεύει κάποιος ήχος». Για παράδειγμα είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβεις τον ήχο της κίνησης, να κάνεις την ίδια την κίνηση.
Γιατί διάλεξες το γυαλί ως σκηνικό αντικείμενο; Τι συμβολίζει; Ποια είναι τα όρια και τα ιδανικά που βάζει; Πώς αλληλεπιδρούν οι ηθοποιοί και οι χορευτές με αυτό; Το γυαλί χρησιμοποιείται μεταφορικά ως σκηνικό αντικείμενο. Κυριολεκτικά, έχει επιλεχτεί το τούβλο από γυαλί. Τα όρια προσδιορίζονται νοητά και στις πρόβες μας δουλέψαμε εξερευνώντας τη σχέση του γυαλιού με τον μέσα και τον έξω κόσμο. Το γυαλί είναι ένα τόσο εύθραυστο υλικό και τόσο ισχυρό ταυτόχρονα. Στα περισσότερα ιδρύματα εγκλεισμού, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται γυαλί για τον περιορισμό των ανθρώπων/ζώων. Σαν υλικό, ενέπνευσε πολλά ηχοτοπία, όπως άλλωστε και κινήσεις, ακόμα και το μακιγιάζ των performer.
Μιας και έχεις φοιτήσει στο Grotowski Institute, o ίδιος ο Grotowski έλεγε πώς «Κάθε μέρα υπάρχουν καινούργια προσωπικά όρια για την κίνηση και το σώμα μας». Θεωρείς ότι για εσάς η κάθε πρόβα, η κάθε παρουσίαση είναι μια μοναδική παράσταση, που δε θα επαναληφθεί ποτέ ως ίδια; Με ιντριγκάρει αυτή η διαδικασία, με κάνει να μη βαριέμαι, να αναζητώ το παραπάνω κάθε λεπτό. Σίγουρα, όπως μπορεί μια μέρα να υπάρξει μια κακή παράσταση έτσι και μια άλλη θα συμβεί κάτι μαγικό που να μη μπορεί να επαναληφθεί ποτέ. Η ζωή αλλάζει και εξελίσσεται κάθε μέρα. Πώς μπορεί η Τέχνη να μην ακολουθεί σε αυτό;
Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σου σε καθημερινό επίπεδο και ποιοί είναι οι συνθέτες που σε έχουν επηρεάσει περισσότερο; Η αλήθεια είναι ότι πηγή έμπνευσής μου είναι συνήθως η ίδια η καθημερινότητα Τα πράγματα που παρατηρώ και ο προσωπικός τρόπος που τα αντιλαμβάνομαι Επίσης, αγαπώ τη νύχτα και μάλλον με αγαπά και αυτή. Τα περισσότερα γράφονται εκείνες τις ώρες οπότε σίγουρα επηρεάζει και αυτό τον τρόπο γραφής μου.
Πολλοί συνθέτες και μουσικοί με επηρεάζουν και με ωριμάζουν ανά περιόδους. Πραγματικά νομίζω μπορώ να γράφω ώρες. Μεγάλος μου έρωτας είναι ο Alfred Schnittke. Σίγουρα όμως έχω επηρεαστεί ιδιαίτερα και από τον ευφυέστατο Γιάννη Χρήστου, καθώς και από τις πιο ροκ σκοτεινές μου πλευρές που με οδήγησαν να δημιουργήσω και τη μπάντα μου, τους Spooky RedRum.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Μετά το Φεστιβάλ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, θα πάρουμε μέρος με τους Ον OFF στις 14 Ιουνίου στο Visions-V_Ideas, Performances Festival που θα γίνει στον πολυχώρο Beton 7. Ως συνθέτρια και performer, θα πάρω μέρος στο Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού με βάση τη ζωγραφική που διοργανώνει το Rabbithole. Ακολουθούν κάποιες καλοκαιρινές συναυλίες με τη μπάντα και ύστερα λίγος χρόνος απομόνωσης για να γράψω και να βρω τις βάσεις για το έργο που θα πάει παρακάτω την έρευνά μου, που δεν μπορώ πια να αφήσω πίσω ούτε στιγμή.