Οι Έλληνες του Release

Τα opening acts στα μεγάλα φεστιβάλ είναι πολλές φορές…πονεμένη ιστορία: λίγος κόσμος, οι περισσότεροι από αυτούς περιμένουν διακαώς τα headlines, κι επειδή μιλάμε συνήθως για καλοκαίρι ο ήλιος και η ζέστη δεν βοηθάνε ιδιαίτερα να δημιουργηθεί μυσταγωγική συναυλιακή ατμόσφαιρα. Υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος βέβαια αφού παρά τις σχετικές αντιξοότητες τα φεστιβάλ μπορούν να αποδειχθούν μία φοβερή ευκαιρία για τις μπάντες που ανοίγουν αν ανταποκριθούν στην πρόκληση να θερμάνουν το κοινό. Και γιατί όχι να κλέψουν την παράσταση πόσες φορές δεν εκπλαγήκατε ευχάριστα από κάποια μπάντα που είδατε, λίγο βαριεστημένα, όσο περιμένατε για το «καυτό» headline;

Στο φετινό Release Athens Festival, που έρχεται στην Πλατεία Νερού στις 2,16 και 17 Ιουνίου, τα ηνία της προθέρμανσης έχουν ντόπιο χρώμα με τους «δικούς μας» Etten, The Rattler Proxy, Larry Gus (2.6)/ Chinese Basement, Ω-Ray (16.6)/ The Blue Square και Σtella (17.6). 

Η Popaganda έφτιαξε ένα μικρό ερωτηματολόγιο και σας καλεί να πάτε στην Πλατεία Νερού από νωρίς για να στηρίξετε «τα δικά μας παιδιά»…

Πώς είναι να παίζεις υπό ζέστη, ήλιο και πριν τα μεγαθήρια;

Etten: Η αλήθεια είναι ότι, υπό άλλες συνθήκες, με τον ήλιο και τη ζέστη δεν τα πάμε και πολύ καλά. Τώρα υπάρχει ενθουσιασμός και ο καιρός δε μας απασχολεί και πολύ. Σε σχέση με τα μεγαθήρια… (ωραία λέξη btw, έχει και ενδιαφέρον να την γκουγκλάρεις!), άλλες φορές είναι σούπερ γιατί όλα πάνε ρολόι, οι διοργανωτές είναι απέναντι σε σένα όπως πρέπει, ακόμα και αν δεν είσαι το μεγάλο όνομα, o κόσμος συμμετέχει, εσύ έχεις την ευκαιρία να δεις από κοντά αγαπημένους καλλιτέχνες, βλέπεις πως στήνεται μια μεγάλη παραγωγή, γενικώς περνάς καλά και το ευχαριστιέσαι από κάθε άποψη!
Υπάρχει όμως και η άλλη περίπτωση που εσύ είσαι εκεί με καύσωνα και νεράκι δεν υπάρχει (ναι, έχει συμβεί αυτό!), δεν σε αφήνουν ξαφνικά να κάνεις κανονικό soundcheck  για πολλούς και διάφορους λόγους και γενικά δεν είναι ασυνήθιστο να υπάρχει μια αντιμετώπιση του στυλ «ωχ, έλα μωρέ που έχεις και απαιτήσεις, δε φτάνει που ‘σαι εδώ».
Για καλή μου τύχη, όμως, έχω βρεθεί περισσότερες φορές σε καλές συνθήκες απ’ ότι σε κακές  κι έχω γνωρίσει μάλιστα και φοβερούς επαγγελματίες και πολύ καλά παιδιά με τα οποία τυχαίνει και ξανασυνεργαζόμαστε κατά καιρούς. Μια τέτοια περίπτωση είναι και κάποιοι άνθρωποι του Release Festival, οπότε η χαρά για τη συμμετοχή είναι διπλή.

The Rattler Proxy: Δεν έχουμε ιδέα. Δεν έχουμε παίξει ποτέ με ήλιο. Πάντως, τα δερμάτινα κι οι κουκούλες δεν είναι και το ιδανικό ντύσιμο για υψηλές θερμοκρασίες, αλλά το κοστούμι αυτό είναι. Όσο για το πώς είναι να παίζεις πριν τα μεγαθήρια, δεν νομίζω ότι αλλάζει ιδιαίτερα το πώς αισθάνεσαι.

Larry Gus: Είναι ωραία πάντα η ζέστη και ειδικά το πιο ωραίο συναίσθημα είναι όταν παίζεις πραγματικά νωρίς και κανένας δεν έχει και ιδιαίτερη όρεξη να σε δει στ’ αλήθεια, αλλά δεν μπορεί να φύγει κιόλας, γιατί αφού ήρθε πού να πάει; Αλλά ναι, είναι αλήθεια ευχάριστο, γιατί βρίσκεσαι στα αληθινά όρια μεταξύ απίθανης αμηχανίας και ήπιας αδιαφορίας, και προσπαθείς να ισορροπήσεις κάπου εκεί πάνω σε αυτή την λεπτή γραμμή και να το κάνεις ευχάριστο και για σένα, και για τους 3-4 που πιθανόν να τους ενδιαφέρει στο τέλος. Αλλά, πάντα τελικά είναι ωραίο, γιατί, ούτως ή άλλως, πάντα είναι ωραία όταν οι προσδοκίες είναι σε διαφορετικό δωμάτιο από αυτό που συνήθως αλλάζεις τα εσώρουχα σου.

Ω Ray: Παίζουμε την ώρα που κάνει να παίζουμε και γνωρίζουμε ότι το φεστιβάλ πρέπει να τελειώσει τα μεσάνυχτα. Όσο για τα «μεγαθήρια», οι Thievery για παράδειγμα (που κορυφώνουν το πρόγραμμα της δικής μας ημέρας), είναι μία κολεκτίβα μουσικών από την Ουάσιγκτον, κοντά στη φάση μας σαν νοοτροπία. Θα απολαύσουμε τον ίδιο ουρανό και θα περάσουμε καλά κάνοντας αυτό που γουστάρουμε από κοινού να κάνουμε, στο κέντρο είναι η μουσική.

The Blue Square: Η συμμετοχή στο Release είναι η πρώτη μας σε φεστιβάλ. Δεν μας προβληματίζει η ώρα, ο καιρός ή η διάρκεια του σετ. Ανυπομονούμε να μας παρουσιάσουμε  και να απολαύσουμε τις headline μπάντες.

Σtella: Υπέροχα, μας αρέσει πολύ να ιδρώνουμε και να γυαλίζει . Μας αρέσει πολύ και ο Jamiroquai.

Σε ποια από τις headline μπάντες του φεστιβάλ, θα θελατε να είστε μέλη έστω για μια βραδιά;

Etten: Στους Royksöpp! Έρωτας με τη πρώτη νότα ήδη από το Melody A.M.! Αυτό που βγάζουν στα live είναι απερίγραπτο! Θα ήθελα να δω πως είναι να είσαι πάνω στο stage και να δημιουργείς αυτή την ενέργεια.

The Rattler Proxy: Κάθε gig είναι αυτό που είναι, την ημέρα που είναι. Άρα, δεν θα θέλαμε να ήμαστε σε κάποια άλλη μέρα.

Larry Gus: Θα ήθελα μάλλον να είμαι ξαπλωμένος μπρούμυτα και να πειράζω τις ρυθμίσεις του auto-filter πεταλιού του ενός από τους κιθαρίστες του Jamiroquai, ιδανικά, χωρίς αυτός να το ξέρει.

Ω Ray: Ω RAY.

The Blue Square: Στους Thievery Corporation. 

Σtella: Δεν θα θέλαμε να είμαστε τίποτε άλλο από αυτό που είμαστε τώρα.

Aν είχατε την ευκαιρία να ήσασταν headliners σε οποιοδήποτε φεστιβάλ στον κόσμο, ποιο είναι αυτό που ονειρεύεστε;

Etten: Δεν έχω κόλλημα με κάποιο συγκεκριμένο φεστιβάλ κάποιας χώρας. Θα έλεγα σε κάποιο με ωραίο line up.

The Rattler Proxy: Σε όποιο θα μας ήθελε.

Larry Gus: ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΓΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗ: Ένα ατελείωτο σ/κ στο Καμάρι Κορινθίας, επιμελημένο από τον Άγγελο Κυρίου και να πω την αλήθεια, δεν θα με ένοιαζε ποιός θα είναι headliner, απλώς θα ήθελα να το δω να γίνεται, και να είμαι κάπου εκεί κοντά. 

Ω Ray:  Φεστιβάλ όχι, μέρη ναι. Εξάλλου, παντού μπορούν να γίνουν τα πάντα. Στο Ηφαίστειο της Νισύρου ή σε κάποια πεδιάδα του Ολύμπου θα ήταν όμορφα.   

The Blue Square: Στο Primavera Sound στην Βαρκελώνη.

Σtella: Αν είχαμε την ευκαιρία ωραία θα ήταν να παίζαμε σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου. Ένα ένα με τη σειρά. Έχω άλλες 2 ευχές;

Opening act σε μεγάλο φεστιβάλ ή μεμονωμένο live σε μικρό gig;

Etten: Καθένα με τις δικές του χαρές και τις δικές του δυσκολίες. Άλλη επαφή έχεις σε μικρό gig, άλλο έλεγχο της φάσης, κλπ. Απ’ την άλλη, το να παίζεις ας πούμε σαν opening act σε γεμάτο Λυκαβηττό δεν ξεχνιέται εύκολα!

The Rattler Proxy: Όποιο έρθει πρώτο.

Larry Gus: Θα ήθελα για πάντα να είμαι κάπου μακριά από αυτό το δωμάτιο που κρύβονται οι προσδοκίες παρακαλώ.

Ω Ray: Και τα δύο πλάκα έχουν. Καλύτερα μικροί χώροι πάντως κι ακόμα καλύτερα στο δρόμο.

The Blue Square: Η συμμετοχή σε ένα φεστιβάλ σου δίνει την ευκαιρία να γνωστοποιήσεις την δουλειά σου σε ανθρώπους με διαφορετικά μουσικά ακούσματα κι αυτό αποτελεί ένα extra κίνητρο.

Σtella: Α, ωραία, έχω τελικά τις δύο ευχές που λέγαμε πριν. Θα πάρω και τις δυο επιλογές γιατί δεν μπορώ να διαλέξω.