Μετά την επιτυχημένη της διαδρομή στο Φεστιβάλ Αθηνών 2021, στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και τη θετικά σχόλια που απέσπασε από κοινό και κριτικούς, η «Δημοκρατία του Μπακλαβά» επέστρεψε για λίγες μόνο παραστάσεις, με την αυλαία να πέφτει στις 13 Φεβρουαρίου, στο ιστορικό Αμφι-θέατρο της Πλάκας.
Η σουρεαλιστική κωμωδία των Ανέστη Αζά, Γεράσιμου Μπέκα και Μιχάλη Πητίδη περιστρέφεται γύρω από την ιστορία ενός ελληνοτουρκικού ζευγαριού, της Σοφίας και του Φατίχ, που γνωρίστηκαν κι ερωτεύτηκαν στην Αγγλία, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Το ζευγάρι αποφασίζει στην συνέχεια να εγκατασταθεί στην ιστορική πόλη του Μεσολογγίου, όπου και ανοίγει ένα μπακλαβατζίδικο, επιδιώκοντας με αυτή του την κίνηση, να έχει μια ήρεμη οικογενειακή ζωή με το μικρό τους παιδί, τον Μεζέ, όπως το ονόμασαν.
Αρχικά το όλο εγχείρημα φάνηκε να τυγχάνει της ευρείας και θερμής υποδοχής από την τοπική κοινωνία, ενώ δεν άργησαν να έρθουν και οι συνεντεύξεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, στις οποίες το ζευγάρι καλείται να απαντήσει σε ερωτήσεις τόσο γαστρονομικής, όσο και προσωπικής φύσεως. Κάπου εκεί όμως τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν διαφορετική τροπή.
Όταν κόπασε το πρώτο κύμα ενθουσιασμού, οι δύο νέοι έρχονται αντιμέτωποι με όλα τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, που διέπουν την ελληνική κοινωνία, ως αναπόσπαστο κομμάτι μιας παράδοσης μισαλλοδοξίας, η οποία επιτάσσει την προαιώνια εχθρότητα ανάμεσα στον ελληνικό και τον τουρκικό λαό.
Ωστόσο, μόλις η εχθρότητα αυτή αγγίζει το «Μεζεδάκι», τον μικρό γιο τους, το ζευγάρι παίρνει την απόφαση να ιδρύσει τη «Δημοκρατία του Μπακλαβά» ένα ψηφιακό μικρό έθνος μέσα στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, στο οποίο χρίστηκαν πρόεδρος και αντιπρόεδρος. Ένα μάλλον ρομαντικό εγχείρημα, σίγουρα καταδικασμένο στην αποτυχία.
Η «Δημοκρατία του Μπακλαβά» έχει τη δική της κυβέρνηση, νόμισμα και δημόσιες υπηρεσίες. Ωστόσο, ποτέ δεν αναγνωρίστηκε επίσημα ως κυρίαρχο κράτος από καμία χώρα του κόσμου. Θεωρήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση τέχνασμα για να συγκεντρώσει χρήματα από τουρίστες, αποφεύγοντας την εθνική φορολογία και καταλήφθηκε από τις ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις στις 26 Ιουλίου της επόμενης χρονιάς της ίδρυσής της.
Η «Δημοκρατία του Μπακλαβά» καθηλώνει τις αισθήσεις του θεατή, από το πρώτο κιόλας λεπτό, που ο θίασος ανεβαίνει στο σανίδι. Το φως και ο ήχος λειτουργούν, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, ως τα απαραίτητα οπτικοακουστικά αισθητικά αφηγηματικά μέσα, που πλαισιώνουν και νοηματοδοτούν τους χιουμοριστικούς διαλόγους και την πλοκή της υπόθεσης, ενώ οι συχνές εναλλαγές ρόλων και διαθέσεων από μεριάς του θιάσου, έρχονται σε πλήρη σύμπνοια με την σκηνοθετική ματιά, που μας εισάγει σε έναν σύμπαν, όπου ο χορός συναντά την πολιτική και η Ιστορία φλερτάρει με την μυθοπλασία.