Είναι ένα δροσερό κορίτσι που ζει αναπνέοντας μουσική. Η Χριστίνα γεννήθηκε στην Πάτρα και μεγάλωσε στο Αίγιο και ξεκίνησε τις σπουδές της από πολύ μικρή. Πρώτα πιάνο και κλασική μουσική, αργότερα τζαζ και μουσικές του κόσμου με έμφαση στη λάτιν. Έχει κάνει εμφανίσεις με πολλά σχήματα, τόσο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό και σε κάθε της ταξίδι ρουφάει εμπειρίες.
Όλες αυτές οι εμπειρίες, οι συναντήσεις και τα ηχοχρώματα των διαφορετικών λαών συναντήθηκαν στο πρώτο της προσωπικό άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε, στο οποίο η ίδια υπογράφει τη μουσική και τους στίχους ενώ η παραγωγή και η ενορχηστρωτική επιμέλεια ανήκουν στον Νικόλα Αναδολή. Ο τίτλος “Βιολετέρα” είναι εμπνευσμένος από το ισπανικό τραγούδι “La Violetera” το οποίο μιλάει για την εποχή που τα κορίτσια στη Μαδρίτη βγαίνουν έξω με τις βιολέτες τους. Η Βιολετέρα είναι το κορίτσι με την άνοιξη στα χέρια της και η Χριστίνα Ψύχα είναι από μόνη της μια μουσική άνοιξη που ξέρει καλά να παντρεύει μουσικά ιδιώματα από όλο τον κόσμο με ατμοσφαιρικά, ηλεκτρονικά μοτίβα.
Χριστίνα Ψύχα και Νικόλας Αναδολής
Προέρχεσαι από σπουδές κλασικής και τζαζ μουσικής ενώ ο ήχος στο νέο σου άλμπουμ είναι ατμοσφαιρικός και πιο ηλεκτρονικός. Πώς προέκυψε αυτή η μετάβαση; Ήταν εύκολη; Βρίσκομαι σε διαρκή εξερεύνηση και αναζήτηση ενός ηχητικού περιβάλλοντος, που να αισθάνομαι άνετα να εκφράζομαι. Οι σπουδές μου και η γενικότερη μελέτη της μουσικής, βοηθούν στη διαμόρφωση της συνολικής μουσικής μου προσωπικότητας με στόχο την ομαλή προσαρμογή στα εκάστοτε ηχητικά τοπία.
Έχεις μελετήσει και μουσικές του κόσμου με έμφαση στη λάτιν μουσική. Πόσο έχεις επηρεαστεί από αυτά τα ακούσματα και τι σε μαγεύει περισσότερο; Σε ποιες χώρες επικεντρώνεσαι και γιατί; Έχω επηρεαστεί πολύ βαθιά και το πιο ελκυστικό στοιχείο της μουσικής αυτής για μένα είναι η αίσθηση του ρυθμού της, ο τρόπος που χρησιμοποιείται και τα εφέ που σου προκαλεί. Ξεχωρίζω το κουβανικό bolero, για τον πηγαίο ρομαντισμό του και την κολομβιανή cumbia για την ενέργεια της. Είναι όμως και τα μεξικάνικα waltzs που με συγκινούν πολύ και η περουβιανή κουλτούρα. Δεν ξέρω αν μπορώ να αφήσω κάτι απ’ έξω! Έχω μεγάλη αγάπη, σχεδόν ανεξήγητη για τη μουσική αυτή.
Είναι δύσκολο για έναν καλλιτέχνη που αγαπά τη τζαζ και τη world music να κάνει μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα; Σχετικό νομίζω είναι αυτό. Το ζήτημα καριέρα συνήθως έχει να κάνει και με τις ανάγκες της εκάστοτε εποχής, κάνουν κύκλους αυτά. Επίσης, σημαντικό ρόλο κατέχει ο στίχος. Σημαντικότερο από το είδος της μουσικής. Υπάρχουν και γνωστές λάτιν μπάντες για παράδειγμα στην Ελλάδα ή σουίνγκ μπάντες με ελληνικό στίχο όμως.
Θα σε ενδιέφερε να ακολουθήσεις ξενόγλωσσο στίχο και ίσως, γιατί όχι, να κυνηγήσεις μια καριέρα έξω; Να παίξω σε σκηνές του εξωτερικού θα με ενδιέφερε με τη μουσική μου. Ανοιχτή είμαι και στον ξενόγλωσσο στίχο, ως μέρος μια συνεργασίας όμως. Μου αρέσει η βασική γλώσσα των τραγουδιών μου να είναι τα ελληνικά για την αμεσότητα της έκφρασης.
Η Βιολετέρα ήταν ταινία, ήταν τραγούδι, τι σημαίνει όμως για σένα Βιολετέρα; Η Βιολετέρα είναι για μένα μια απενοχοποιημένη επίκληση στο συναίσθημα. Τώρα που η επιστροφή του, αποτελεί ύστατη προσπάθεια διαφύλαξης και ανάδειξης των πιο πολύτιµων και ανθρώπινων συστατικών µας. Εκφράζει την ακλόνητη και συνεχώς επανατροφοδοτούμενη πίστη μου στην αισθητική του ρομαντισμού, την αγνή πρόθεση, την αλήθεια, την προσωπική καλλιτεχνική εξέλιξη, και τη βαθιά εμπιστοσύνη μου στο μεγαλείο της μουσικής, που είναι ο προσωπικός μου δρόμος προς την απελευθέρωση.
Τι μηνύματα θέλεις να περάσεις με τα τραγούδια σου; Όχι τόσο συγκεκριμένα μηνύματα, όσο τη γενικότερη αισθητική του ήχου μας και τον ρομαντισμό ως μέσο και νοοτροπία σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Ποιες μουσικές, εμπειρίες, εικόνες, αναγνώσματα σε ενέπνευσαν όταν έγραφες τα τραγούδια του άλμπουμ; Τα τραγούδια ξεκίνησαν να γράφονται από την εποχή που ήμουν φοιτήτρια και ολοκληρώθηκαν πέρυσι, οπότε στις εμπειρίες συγκαταλέγονται οι συνεργασίες, οι σχέσεις, τα λάιβ, τα ταξίδια και όλες οι μουσικές και τα βιβλία που περιλαμβάνονταν στις αλλαγές των εποχών. Από τα άπαντα του Καρυωτάκη ως τις περιπέτειες του Κουντζ και από τη τζαζ ως τη βυζαντινή μουσική.
Είσαι αισιόδοξη ότι θα τελειώσει γρήγορα όλο αυτό ή πιστεύεις ότι περνάμε όλο και περισσότερο στην αποξένωση; Είναι τόσο πρωτόγνωρη αυτή η κατάσταση για όλους μας. Οι εικασίες αλλάζουν με το παραμικρό ερέθισμα. Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη και να κάνω ό,τι μπορώ.
Όλο αυτό το διάστημα που ετοίμαζες το άλμπουμ σου, σκέφτηκες καθόλου να το αναβάλεις μέχρι να τελειώσει το λοκντάουν; Όχι. Καθυστέρησε έναν χρόνο λόγω του πρώτου λοκνταουν, οπότε τώρα ήταν μονόδρομος η κυκλοφορία.
Μετά την ηχογράφηση του άλμπουμ ταξίδεψες και τραγούδησες σε σκηνές του εξωτερικού. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Ήταν φανταστική εμπειρία που θα ξαναέκανα με την πρώτη ευκαιρία. Ήμουν σε μια αμερικανική εταιρεία, παίζαμε τζαζ και λάτιν μουσικές, γυρίζαμε πολλά μέρη του κόσμου και γνωρίζαμε μουσικούς από κάθε τόπο. Μου άρεσε πολύ το Σαν Φρανσίσκο, το Βανκούβερ και η Κόστα Ρίκα.
Από ελληνικά πράγματα, τι ακούς και ποιους μουσικούς θαυμάζεις; Έχουμε πολλούς και ξεχωριστούς δημιουργούς. Μου αρέσει πολύ η Σαβίνα Γιαννάτου για την ερμηνευτική της ταυτότητα.
Ποια ήταν η αγαπημένη σου συνεργασία μέχρι τώρα; Φυσικά με τον Νικόλα Αναδολή στο δίσκο μας, μιας και μιλάμε απολύτως την ίδια γλώσσα!
Τι περιμένεις μετά το λοκντάουν; Θα ταξιδέψεις πάλι για συναυλίες; Σίγουρα να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε τη μουσική μας λαιβ και γιατί όχι αν προκύψουν πάλι ταξίδια με μεγάλη χαρά.
Κάνεις όνειρα για το άμεσο μέλλον; Προς το παρόν, εύχομαι να τελειώσει γρήγορα και αναίμακτα όλο αυτό και να επιστρέψουμε όλοι στην κανονική ζωή μας.