Sunset Boulevard (1950)
Αν κάθε σκηνοθέτης ήταν εποχή, ο Bergman θα ήταν βαρύς χειμώνας, ο Antonioni, άνοιξη και ο Billy Wilder, καλοκαίρι. Ναι, ο Billy Wilder και το παλιό, εξαιρετικό Hollywood «τραβιούνται» τα καλοκαιρινά βράδια σε σεζ λόνγκ και βεράντες, ακριβώς όπως το τσίπουρο και το κρύο λευκό κρασί.
Ίσως οι πάσης φύσεως «καλύτερες» ταινίες να μη χρειάζονται συστάσεις. Ίσως βέβαια, τελικά, να χρειάζονται τις περισσότερες συστάσεις για να τις γνωρίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Σε μια τέτοια ταινία, ο Billy Wilder αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού και φιλόδοξου πλην άφραγκου νεαρού σεναριογράφου ο οποίος από ειρωνεία της τύχης μπλέκεται στα δίχτυα μιας μεσήλικης πρώην «σταρ» του βωβού κινηματογράφου. Μαζί με το βωβό κινηματογράφο, στο πηγάδι της κινηματογραφικής λήθης βρέθηκε και η δόξα της πρώην διασημότητας, Norma Desmond (Gloria Swanson). Όταν εκείνη αποφασίζει να γράψει μόνη το σενάριο της μεγάλης της επιστροφής, ο από μηχανής θεός εμφανίζεται με τη μορφή και το συγγραφικό ταλέντο του νεαρού Joe (William Holden). Και η τύχη μοιάζει να της χαμογελά όταν ο Joe αναλαμβάνει την επιμέλεια του σεναρίου της. Φυσικά, όλα βαίνουν καλώς, έως ότου ο έρωτας για το νεαρό της χτυπήσει την πόρτα.
Ναι, είναι ακριβώς αυτή η ταινία που μετατρέπει τα καλοκαιρινά βράδια σε χολιγουντιανά παραμύθια. Και με την αχλή του ρετρό μυστηρίου καθηλώνει σε πάσης φύσεως μπαλκόνια και πλαστικές καρέκλες.
Τα καλά φιλμ νουάρ μοιάζουν με το καλό σουβλάκι. Όσο παράδοξη κι αν ακούγεται η σύγκριση, είναι πάντα καλή ώρα και για τα δύο.
Ο Billy Wilder, το 1944, επιστρατεύει τον επιβλητικό Fred MacMurray και τη γοητευτική Barbara Stanwyck στους ρόλους ποντικού και γάτας σε αδιάκοπο κυνήγι. Εδώ, φιλόδοξος ασφαλιστής ερωτεύεται τη σύζυγο επίδοξου πελάτη, τον ασφαλίζει και ως εκ θαύματος και συνεργασίας των δύο ερωτευμένων, ο σύζυγος βρίσκεται νεκρός. Επειδή όμως, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, αλλά και λόγω των τύψεων που μαστίζουν ανελέητα τον πρωταγωνιστή, η συνωμοσία δε θα καταφέρει να στεριώσει.
Ένα από τα πλέον απολαυστικά φιλμ νουάρ όλων των εποχών έρχεται με φόρα να προσγειωθεί σε καλοκαιρινές βεράντες και να σας παρασύρει σε μια –σχεδόν- δίωρη δίνη μυστικών, ψεμάτων και αλλεπάλληλων αποκαλύψεων.
Ποιος παντρεμένος είδε τη Marilyn Monroe και δεν τη φοβήθηκε;
Ένα –ακόμα- από τα πολλά θύματα της ανεξίτηλης γοητείας και της άσβεστης σεξουαλικότητας της Marilyn υπήρξε, για την ταινία του Billy Wilder, και ο Richard Sherman (Tom Ewell). Η γυναίκα και ο γιος του Richard θα φύγουν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές και ο Richard θα μείνει μόνος σε μια ζεστή Νέα Υόρκη και ένα άδειο σπίτι. Κι ενώ η μοναχική του παραμονή ξεκινά με ύμνους στην πίστη και την αφοσίωση στη σύζυγο του, η κατάσταση θα ανατραπεί με την άφιξη μιας επίδοξης όσο και πανέμορφης ηθοποιού στο επάνω διαμέρισμα.
Σίγουρα οι πάσης φύσεως καλοκαιρινοί «πειρασμοί», ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, θα πάρουν το πρόσωπο της Marilyn. Μην πτοηθείτε όμως. Αγαπήστε τους δικούς σας πειρασμούς και ενδώστε σε μια απόλυτα διασκεδαστική κωμωδία και έναν γλυκόπικρο ύμνο στις χαρές της οικογενειακής ζωής.
Αν θέλετε να «ανεβείτε» επαγγελματικά, ο Billy Wilder με τον Jack Lemmon σας προσφέρουν τη χειρότερη δυνατή λύση.
Εδώ, ένας φιλόδοξος πλην καλοκάγαθος υπάλληλος αποφασίζει πως η πλέον κατάλληλη διέξοδος προκειμένου να ανέλθει στην ιεραρχία της εταιρείας, είναι το να «δανείζει» το διαμέρισμα του στους προϊσταμένους του, για να εξυπηρετήσει τις πάσης φύσεως εξωσυζυγικές τους περιπέτειες. Ενώ η άνοδος του στα επαγγελματικά κλιμάκια βαίνει καλώς, η κατάσταση ανατρέπεται όταν ο C. C. Baxter (Jack Lemmon) θα ερωτευτεί την εξωσυζυγική σχέση ενός προϊσταμένου.
Αν το καλοκαίρι θέλει γέλιο, ο Jack Lemmon είναι ένας από τους καλύτερους κωμικούς όλων των εποχών. Κι αν το καλοκαίρι θέλει έρωτα, εδώ θα βρείτε μια αδερφή ψυχή που κερδίζει το κορίτσι όχι με λάγνα βλέμματα και κοιλιακούς φέτες αλλά με χιούμορ και βλέμμα κουταβιού.
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι ο έρωτας γεννήθηκε για τρεις, ο Billy Wilder έρχεται με φόρα εν έτει 1959 να σας μπλέξει σε ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων και ερωτικών αναζητήσεων για τρεις, όπου οι άντρες ντύνονται γυναίκες και η Marilyn Monroe σκορπάει ασύστολα σεξουαλικά εγκεφαλικά.
O Tony Curtis και ο Jack Lemmon, ως ένα από τα πλέον διασκεδαστικά κινηματογραφικά δίδυμα όλων των εποχών, κυνηγημένοι από τη μαφία, μεταμφιέζονται σε γυναίκες και βρίσκονται να κάνουν περιοδεία με μια γυναικεία μπάντα. Όλα βαίνουν με τάξη και ασφάλεια μέχρι να κάνει την εμφάνιση της η Sugar (Marilyn Monroe). Αυτομάτως, οι δύο μοναδικοί άντρες της μπάντας θα δηλώσουν γοητευμένοι αν όχι καταζαλισμένοι μπροστά της. Τα δύο «παλληκάρια», λοιπόν, θα σφαχτούν στην ποδιά της και δε θα διστάσουν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να την κάνουν δική τους.
Ετοιμάστε μαργαρίτες με μπόλικη τεκίλα και αλατάκι γύρω γύρω, πατήστε το play, και σας περιμένει ένα διασκεδαστικό τρίο για δυνατούς λύτες και μια πλήρως απενοχοποιημένη κινηματογραφική ρετρό απόλαυση.
Αν η κωμωδία και η τραγωδία σας μοιάζανε ανέκαθεν με τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος καλωσορίσατε σε μια από τις πλέον κωμικοτραγικές πολεμικές ιστορίες και σε μία –αδίκως- παραγνωρισμένη ταινία του Billy Wilder.
Είμαστε κοντά στα Χριστούγεννα του 1944 σε ένα γερμανικό στρατόπεδο όπου κρατούνται φυλακισμένοι αμερικανοί στρατιώτες. Μια ωραία πρωία, δύο από αυτούς θα δολοφονηθούν σε μια απέλπιδα ,αλλά άριστα οργανωμένη, προσπάθεια διαφυγής. Και τότε η λογική των υπόλοιπων φυλακισμένων υπαγορεύει πως στις τάξεις τους κυκλοφορεί ένας καταδότης.
Μια ιστορία για τη σκοτεινή και ανθρωποφαγική πλευρά του πολέμου η οποία κοιτάζει κατάματα τη «μαυρίλα» του πολέμου και την αντιμετωπίζει με περίσσεια χιούμορ και μνημειώδεις ατάκες. Και ναι, βροντοφωνάζει πως ο Billy Wilder είναι πολλά παραπάνω από δημιουργός αριστουργηματικών μελοδραμάτων και ρομαντικών κωμωδιών για τα χολιγουντιανά φρου φρου και αρώματα.
Εν έτει 2018, μπορεί οι καταχρήσεις να είναι από τα sos των κινηματογραφικών θεμάτων. Όμως, το 1945, ο αλκοολισμός ήταν ένα από τα απόλυτα κινηματογραφικά outsider, ένα θέμα για τους λίγους και τολμηρούς.
Ο Billy Wilder, εδώ, βάζει στο επίκεντρο της ιστορίας του έναν 33χρονο αλκοολικό άντρα και ένα -από τα πολλά- Σαββατοκύριακα που άθελα και μη θυσίασε στο βωμό του ουίσκι. Στην ταινία του 1945, δεν θα βρείτε εφέ, πολύχρωμα φώτα και παραισθήσεις που ζαλίζουν, αλλά έναν άντρα που ιδρώνει και ξεϊδρώνει, τρέχει από μπαρ σε μπαρ, στήνει, απογοητεύει και -εν τέλει- απογοητεύεται από την ίδια τη ζωή.
Ναι, πριν ακόμα καθιερωθεί, ο Wilder τόλμησε να πλάσει έναν κινηματογραφικό αντιήρωα που χάνει και χάνεται σε μια μάχη ενάντια σε δαίμονες προσωπικούς και άλυτους και να μας χαρίσει ένα μικρό κινηματογραφικό διαμάντι.