Σε μια κανονική σεζόν, θα ετοιμαζόμασταν για την πρώτη λαμπερή απονομή της χρονιάς το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, για τις όχι και τόσο σοβαρές αλλά πάντα διασκεδαστικές Χρυσές Σφαίρες, όπου οι σταρ καταναλώνουν άφθονο δωρεάν αλκοόλ σε ζωντανή μετάδοση και με τις αντιδράσεις τους μας διοχετεύουν με GIFs για όλη την υπόλοιπη χρονιά. Όμως φέτος, με την πανδημία να επιμένει στις ΗΠΑ, τους κινηματογράφους στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας να είναι κλειστοί και τα events να μην υπάρχουν στα ραντάρ κανενός, οι Χρυσές Σφαίρες μετέφεραν την τελετή απονομής τους για τις 28 Φεβρουαρίου, με το dynamic duo Τίνα Φέι και Έιμι Πόλερ να παρουσιάζουν από την Ανατολική και Δυτική Ακτή, αντίστοιχα. Εκτός όλων των άλλων εμποδίων, οι φετινές ταινίες που διαγωνίζονται για βραβεία είναι απρόσιτες (άρα και σχετικά άγνωστες) όχι μόνο στο ελληνικό κοινό, που ουσιαστικά μπορεί να έχει παρακολουθήσει μόνο τους υποψήφιους του Netflix, του Amazon Prime και του Apple TV+, αλλά και στο αμερικάνικο, που δεν γνωρίζει πού είναι διαθέσιμοι όλοι αυτοί οι τίτλοι, εξαιτίας της υπερπροσφοράς των VOD κυκλοφοριών.
Ωστόσο, η awards season συνεχίζει προς τη δόξα να τραβά και οι Χρυσές Σφαίρες, με όλες τις αμφιλεγόμενες επιλογές της (το Twitter ήδη έβγαλε τα μαχαίρια για τον παντελή αποκλεισμό του πολυσυζητημένου I May Destroy You στις τηλεοπτικές κατηγορίες), αποτελούν την πρώτη επαφή του ευρέος κοινού με τους τίτλους που θα απασχολήσουν την κούρσα τους επόμενους μήνες. Το Μank προηγείται με 6 υποψηφιότητες, με τη Δίκη των 7 του Σικάγο να ακολουθεί με 5 – καθόλου άσχημα για το Netflix, που φιλοξενεί και τις δύο ταινίες. Aπό 4 υποψηφιότητες συγκέντρωσαν το Promising Young Woman, το Η Χώρα των Νομάδων και το The Father, όπως αναμενόταν, αλλά η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, που αποφασίζει για τα βραβεία, επεφύλασσε και τις παρακάτω εκπλήξεις:
Σίγουρα η αποκάλυψη της περασμένης χρονιάς ήταν η βουλγάρα πρωτοεμφανιζόμενη Μαρία Μπακαλόβα, που έκλεψε την παράσταση (καθόλου εύκολο κατόρθωμα) από τον Σάσα Μπάρον Κόεν στο σίκουελ του Borat. Αμφότεροι, μαζί με την ίδια την ταινία, βρέθηκαν υποψήφιοι για τη ριψοκίνδυνη αφοσίωσή τους στην τέχνη… του ρεζιλέματος του Ρούντι Τζουλιάνι, αλλά η Μπακαλόβα χρειαζόταν μια τέτοια ώθηση έτσι ώστε το όνομά της να ακουστεί πιο δυνατά στην οσκαρική κούρσα, κάτι που αποτελεί wishful thinking των κριτικών εδώ και μήνες.
Da 5 Bloods, Η Θρυλική Μα Ρέινι, One Night In Miami, Judas and the Black Messiah. Οι πιο ηχηρές απουσίες από τις υποψηφιότητες στην Καλύτερη Δραματική Ταινία έχουν ένα ατυχές κοινό: αποτελούν ιστορίες μαύρων στη σελίδα και την οθόνη, μπροστά και πίσω από την κάμερα. Σε συνδυασμό με την προαναφερθείσα αδιαφορία για το τηλεοπτικό I May Destroy You, τη στιγμή που το παρόμοιας θεματολογίας (οι συνέπειες της σεξουαλικής βίας σε γυναίκες) Promising Young Woman, με λευκή πρωταγωνίστρια και δημιουργό, απέσπασε 4 υποψηφιότητες, η εικόνα της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου αποδεικνύεται ακραία προβληματική. Ιδιαίτερα άβολη πρέπει να είναι η περίπτωση του Da 5 Bloods: η ταινία του Σπάικ Λι, που ανακηρύχθηκε Καλύτερη Ταινία του 2020 από το National Board Of Review και έχει συλλέξει πολλά βραβεία ερμηνείας για τον Ντελρόι Λίντο, αποκλείστηκε πλήρως από τις υποψηφιότητες… ενώ τα παιδιά του Λι έχουν δεχτεί την πρόσκληση να απονείμουν βραβεία στους νικητές σαν Golden Globe Ambassadors.
Promising Young Woman της Έμεραλντ Φενέλ
Από την άλλη, πρωτοφανής στροφή έγινε στην Καλύτερη Σκηνοθεσία, με 3 από τους 5 υποψήφιους της κατηγορίες να είναι γυναίκες. Η τελευταία φορά που προτάθηκε γυναίκα σκηνοθέτης στις Χρυσές Σφαίρες ήταν το 2014 (Άβα ΝτιΒερνέ για το Σέλμα), με τις επόμενες χρονιές να έχουν αγνοήσει μέχρι και την Γκρέτα Γκέργουιγκ για το Lady Bird. Φέτος, η Έμεραλντ Φενέλ (Promising Young Woman), η Κλόε Τζάο (Η Χώρα των Νομάδων) και η Ρετζίνα Κινγκ (η προ διετίας νικήτρια του Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου για το Αν Η Οδός Μπιλ Μπορούσε Να Μιλήσει έκανε το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με το One Night In Miami) έσπασαν την παράδοση με θεαματικό τρόπο, κι ας βρίσκονται αντιμέτωπες με τον Ντέιβιντ Φίντσερ και τον Άαρον Σόρκιν. Και οι 3 έχουν εξίσου ισχυρές πιθανότητες να εμφανιστούν και στην αντίστοιχη οσκαρική κατηγορία.
The Trial of the Chicago 7 του Άαρον Σόρκιν
Φανταζόμαστε ότι τα μέλη της Ένωσης είναι ηλικίας Γκάνταλφ, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το πώς τόλμησαν να σνομπάρουν το είδωλο της Gen Z και μέλλουσα βασίλισσα του Χόλιγουντ, Ζεντάγια, για την ηλεκτρισμένη ερμηνεία της στο Malcolm & Marie που κάνει πρεμιέρα αύριο στο Netflix. Η 24χρονη πρωταγωνίστρια του τηλεοπτικού Euphoria βραβεύτηκε πριν λίγους μήνες με Έμμυ (μια από τις νεότερες νικήτριες στην ιστορία του θεσμού), θα εμφανιστεί φέτος στο πολυαναμενόμενο Dune του Ντενί Βιλνέβ και ειλικρινά οι Χρυσές Σφαίρες βγαίνουν χαμένες, αφού στέρησαν από την τελετή τους την καλύτερη red carpet εμφάνιση, εγγυημένα.
Η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου πρέπει να έχει τεράστια αποθέματα υπομονής, αφού άντεξε όχι μόνο να παρακολουθήσει, αλλά και να τιμήσει με ερμηνευτικές υποψηφιότητες δύο από τις πιο αφόρητες (για διαφορετικούς λόγους) προσωπικότητες του Χόλιγουντ. Ειδικά η ταινία του Λίτο, Τhe Little Things, δεν έχει ολοκληρώσει καν μια εβδομάδα προβολής στους αμερικάνικους κινηματογράφους και ταυτόχρονα στο HBO Max, με λίγες επιπλέον μέρες previews για κριτικούς. Όσο για τον Κόρντεν, σε άλλο ένα δείγμα τηε εγκληματικής του ενθάρρυνσης από τη βιομηχανία, κατάφερε να είναι ο μοναδικός από το καστ του μιούζικαλ The Prom που βρέθηκε υποψήφιος, ξεπερνώντας ακόμα και τη συνήθως αυτόματη Μέριλ Στριπ.
Το Music είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Sia (ναι, πολυέλαιος κτλ.), που έχει προκαλέσει ήδη ραγδαίες αντιδράσεις από την αυτιστική κοινότητα για το χειρισμό της πάνω στο θέμα και έχει οδηγήσει τη διάσημη τραγουδίστρια και συνθέτρια σε καθόλου κολακευτικά Twitter rants. Οι Χρυσές Σφαίρες θα χρυσοσφαιρίσουν, όμως, και δεν ενδιαφέρονται για κοινωνικά πλαίσια, αρκεί να μπορούν να καλέσουν την Κέιτ Χάντσον σε ένα τραπέζι τους. Η Χάντσον είναι υποψήφια για την ερμηνεία της (και όχι η νεαρή πρωταγωνίστρια, Μάντι Ζίγκλερ), όπως και η ταινία, στην κατηγορία Καλύτερη Κωμωδία ή Μιούζικαλ. Από την άλλη το Minari, μια από τις πιο αγαπημένες και βραβευμένες ταινίες της χρονιάς, αποκλείστηκε πλήρως από τις υποψηφιότητες, επιβεβαιώνοντας τις χειρότερες προβλέψεις στον απόηχο της σκανδαλώδους κατηγοριοποίησής του ως ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ πρόκειται για αμερικάνικη παραγωγή (πάνω από το 50% των διαλόγων του είναι στα κορεάτικα).