Αν και υπάρχουν τρεις υπερδυνάμεις, Αμερική, Ρωσία, Κίνα, στην πραγματικότητα υπάρχει ένας τρόπος ζωής: ο αμερικάνικος. Καταναλώνουμε Αμερική από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ειδήσεις, κουλτούρα, πολιτισμό, μόδα και σκουπιδαριό.
Εκεί στην ουσία χάνουν και οι άλλες δύο χώρες. Μπορεί να έχουν πυρηνικά, τεχνολογία, στρατό, ενεργειακά αποθέματα, κράτη που τις ακολουθούν, τα πάντα αλλά δεν έχουν αυτή τη στιγμή μια πολιτισμική παραγωγή που να επηρεάζει τόσο πολύ τον υπόλοιπο πλανήτη. Σαφώς είναι το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης της αγγλικής γλώσσας αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η γλώσσα του θεάματος τους ανήκει.
Ο 4ος κύκλος του House of Cards βγήκε ολόκληρος την Παρασκευή 4 Μαρτίου σε όλο τον πλανήτη. Όπου υπάρχει πρόσβαση σε Netflix, τα ειδοποιητάρια βαρέσανε και η φάτσα του Kevin Spacey εμφανίστηκε στις οθόνες. Ο Φρανκ Άντεργουντ και η γυναίκα του Κλερ θα είναι για ακόμα 13 επεισόδια μαζί μας.
O Φρανκ είναι ήδη πρόεδρος της Αμερικής από το τέλος του δεύτερου κύκλου και βρίσκεται στη διαδικασία των προκριματικών εκλογών για να πάρει το χρίσμα των Δημοκρατικών. Ο λόγος που είναι στην εκλογική διαδικασία είναι απλός. Ο Άντεργουντ δεν εκλέχτηκε πρόεδρος, απλά ως αντιπρόεδρος οδήγησε τον πρόεδρο στην παραίτηση και του πήρε τη θέση. Ένας πετυχημένος Ιζνογκούντ. Άλλωστε αυτό είναι το νόημα της σειράς. Οι Άντεργουντ, είναι ένα ζευγάρι πολιτικών που βασική μέριμνα τους είναι να κυριαρχήσουν απέναντι σε οποιονδήποτε στέκεται απέναντι τους. Η δίψα για εξουσία ξεπερνά και τη βιολογική ανάγκη για νερό. Ο γάμος τους μάλιστα δεν έχει διακριτικά ίχνη έρωτα αφού συνέχεια υπάρχουν τρίτα πρόσωπα ανάμεσα τους. Είναι ένας συνεταιρισμός που έχει ένα στόχο: να είναι ο ένας από τους δύο πρόεδρος και άλλος πολύ ψηλά στην ιεραρχία της αμερικάνικης πολιτικής σκηνής.
Το ενδιαφέρον της κατά τ’ άλλα άνευρης τρίτης σεζόν είναι ότι στο τέλος η πλοκή δείχνει ότι θα μετατραπεί σε ένα πολιτικό Κράμερ εναντίον Κράμερ, πράγμα που επιβεβαιώνεται στην αρχή της σεζόν, της δίνει ένα καινούριο ενδιαφέρον που τελειώνει όμως με… ένανπυροβολισμό στη μέση του κύκλου.
Σε γενικές γραμμές, 0 4ος κύκλος είναι αφιερωμένος στην Κλερ (ίσως γι’ αυτό το λόγο αρκετά επεισόδια τα σκηνοθετεί η Ρόμπιν Ράιτ). Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι τυχαίο. Κάποιες κακές γλώσσες ισχυρίζονται πως βασική έμπνευση για το ζευγάρι των Άντεργουντ, είναι ο Μπιλ και η Χίλαρι Κλίντον. H τελευταία αυτή τη στιγμή είναι στα ντουζένια της αφού είναι πολύ πιθανό πως θα είναι η επόμενη υποψήφια πρόεδρος των ΗΠΑ από τη μεριά των Δημοκρατικών. Έτσι, πληροφορούμαστε πολλές λεπτομέρειες για την καταγωγή της, την οικογένεια της, γνωρίζουμε τη μητέρα της και περνάμε αρκετή ώρα μαζί τους σ’ ένα ράντσο στο Τέξας. Αυτή η τροπή των πραγμάτων έχει σαν αποτέλεσμα να βαυκαλιζόμαστε πολλή ώρα με τα φορέματα, τα τακούνια και την ξύλινη συμπεριφορά της Κλερ και να περιμένουμε με αγωνία να εμφανιστεί ο Φρανκ για να σμπαραλιάσει τα πάντα.
Η επικαιρότητα αυτή τη φορά έδωσε αρκετή τροφή στους σεναριογράφους και μερικές φορές μοιάζει σαν να βλέπεις δραματοποιημένη ειδησεογραφία. Η κόντρα Αμερικής, Ρωσίας μεγαλώνει, πρωταγωνιστικό ρόλο φαίνεται να έχει το ΔΝΤ ως πιόνι του Αμερικάνου προέδρου, εμφανίζεται μια παραλλαγή του ISIS με τ’ όνομα ICO, το πετρέλαιο είναι ακριβό αντί να είναι φτηνό και ο ρεπουμπλικάνος αντίπαλος του Άντεργουντ είναι νέος, όμορφος και μετριοπαθής που χρησιμοποιεί τα κοινωνικά δίκτυα περισσότερο κι από κολεγιόπαιδο. Εδώ, βέβαια, τα χαρακτηριστικά του ήρωα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από το γέρο, άσχημο και ρατσιστή Ντόναλντ Τραμπ που η ακραία συμπεριφορά του τον κάνει καθημερινά πρώτη είδηση.
Για να είμαι ειλικρινής το μοτίβο της σειράς επαναλαμβάνεται διαρκώς και σε κάθε επεισόδιο, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο από τότε που ήρθε στη ζωή μας αυτή η σειρά. Κάποιος πάει να κάνει κάτι στους Άντεργουντ και αυτοί του το επιστρέφουν πίσω επί δέκα. Γνωρίζουν ότι αν πέσουν από την κορυφή και μια ψυχή τους ξεψαχνίσει καλά τότε η φυλακή είναι το μέρος όπου θα συνεχιστεί η σταδιοδρομία τους. Οπότε, ένας είναι ο στόχος: Να μη συμβεί για κανέναν λόγο η πτώση. Αυτό μπορεί να έχει ενδιαφέρον αν το ζεις, ίσως και να είναι εθιστικό όπως κάποιο σκληρό ναρκωτικό, αλλά κάποια στιγμή βαριέσαι να το βλέπεις. Ειδικά σε μια σειρά που κινείται στο παρασκήνιο και όχι στο προσκήνιο της πολιτικής. Οι χαρακτήρες που προστίθενται είναι παρόμοιοι σε όλους τους κύκλους. Αδίστακτοι επικοινωνιολόγοι, σταυροφόροι δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες που τους τσαλαπατά η εξουσία και κάποια τρίτα ερωτικά πρόσωπα. Και τι το σώζει; Γιατί έχει τέτοια απήχηση; Η απάντηση είναι απλή και μονότονη κάθε χρόνο: ο Kevin Spacey ως Φρανκ Άντεργουντ.
Αν ήταν πραγματικός πολιτικός και μάλιστα Έλληνας θα θέλαμε να του καρφώσουμε ένα παλούκι στην καρδιά όπως συμβαίνει με τα βαμπίρ. Ο χαρακτήρας είναι σιχαμένος. Αδίστακτος, υποκριτής, δρα με βάση το συμφέρον του και είναι πρόθυμος να στείλει γυναικόπαιδα στη σφαγή για να επιβιώσει. Δεν έχουμε καταλάβει τόσα χρόνια αν ενδιαφέρεται στο ελάχιστο για το κοινό καλό. Αν τον εκτιμά το κοινό. Και όμως παραμένει συμπαθητικός. Ο ίδιος σε συνέντευξη του στον Δημήτρη Θεοδωρόπουλο στο Βηmagazino εξηγεί αυτό το παράξενο φαινόμενο: «Ίσως αυτό να σημαίνει πως τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Και στη ζωή και στην πολιτική. Οταν ετοιμάζαμε την ιστορία μιλήσαμε με ιστορικούς, ψάξαμε για συγκεκριμένους προέδρους, αναζητήσαμε τις επιρροές τους, το στυλ τους. Πολλοί πολιτικοί είχαν κακή φήμη, φήμη σκληρού ανθρώπου. Ο Φράνσις Αντεργουντ νομίζω πως μοιάζει με τον Λίντον Τζόνσον, και αυτό φαίνεται και στη σειρά, τον θαυμάζει, έχει φωτογραφίες του στο γραφείο του. Ισως γιατί και ο Λίντον Τζόνσον είχε αδίστακτα στοιχεία, ήξερε τι έκανε και ήθελε να το κάνει με κάθε μέσο».
Η απάντηση είναι στρογγυλή και λέει τη μισή αλήθεια. Ο Άντεργουντ είναι συμπαθητικός γιατί υπάρχει αυτό το υπέροχο σεξπιρικό εύρημα να μιλάει στην κάμερα και να μας κάνει συμπαίχτες στην διαπραγμάτευση. Είναι κάπως σοκαριστικό το γεγονός ότι η πλειοψηφία των θεατών θέλει να πετύχει το στόχο του, ακόμα και αν αυτός αντίκειται στον κώδικα του ποινικού δικαίου. Η αποτυχία του Άντεργουντ είναι ταυτόχρονα και αποτυχία του θεατή, κατάσταση που κανείς δεν θέλει να βρεθεί. Οπότε σε κάθε περίπτωση, είμαστε μαζί σου Κέβιν, κάνε ό,τι νομίζεις να μας κρατήσεις ψηλά, και δεν βαριέσαι, ας πάει και το παλιάμπελο με το μονότονο σενάριο.
Καινούριο πρόσωπο είναι η Νιβ Κάμπελ, ως σύμβουλος της Κλερ, ηθοποιός που κάνει δεύτερη σταδιοδρομία μετά τις εφηβικές ταινίες στις αρχές του 2000 που συνήθιζε να ερμηνεύει την καυτή, μοιραία και θριλερική ύπαρξη. Επιστρέφουν ήρωες από το παρελθόν, όπως ο μελαγχολικός ghost writer του ζευγαριού και ο αρχισυντάκτης της Herald Tribube που κερδίζει αρκετό χρόνο συμμετοχής μετά τα μισά του κύκλου.
Η πιο διάσημη πολιτική σειρά, το West Wing του πολλά βαρύ Άαρον Σόρκιν, κατάφερε να κρατήσει για έβδομη σεζόν αμείωτο το ενδιαφέρον και σε μια διαφορετική εποχή για τις τηλεοπτικές σειρές. Στο House of Cards ήδη έχει προγραμματιστεί η 5η και συζητείται η 6η και επειδή παν μέτρον άριστο, πρέπον θα ήταν να σταματήσει κάπου εκεί γιατί μετά ο Darth Vader θα είναι μόνος που θα έχει μείνει για να κατατροπωθεί από τον Φρανκ Άντεργουντ.
