Βρισκόμαστε στο λιμάνι της Ελευσίνας, ενός τόπου διαφορετικού από όσα έχουν στο μυαλό τους οι Ευρωπαίοι τουρίστες για τις παραθαλάσσιες πόλεις μας. Πράγματι οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Meeting the Odyssey, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ίσως πιο αντιπροσωπευτικά, ένα πολιτιστικό ταξίδι, την χαρακτηρίζουν “rough, real Greece”.
Τι είναι όμως το Meeting the Odyssey και γιατί τερματίζει τη διαδρομή του, που ξεκίνησε πριν δύο χρόνια, στο Αιγαίο; Πρόκειται για ένα χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ καλλιτεχνικό project χάρη στο οποίο performers από διάφορες χώρες της Ευρώπης ενώνουν τις δυνάμεις τους και σαλπάρουν όλοι μαζί με το κατασκευασμένο στα ‘20ς εσθονικό ιστιοφόρο Hoppet, παρουσιάζοντας θεατρικές παραστάσεις και instant performances.
Καλλιτέχνες και πλήρωμα του Hoppet
To 2014 το Hoppet ταξίδεψε στη Βαλτική όπου παρουσιάστηκαν δρώμενα σε διάφορους σταθμούς όπως η Αγ. Πετρούπολη, το Ελσίνκι, το Ταλίν, η Κοπεγχάγη, το Βερολίνο, η Πράγα κ.ά. Το επόμενο καλοκαίρι βρέθηκε στην ανατολική Μεσόγειο κάνοντας μάλιστα μια στάση στη Λαμπεντούζα, το νησί-σταθμό που χιλιάδες άνθρωποι από τις εμπόλεμες ζώνες της Βορείου Αφρικής αναζήτησαν καταφύγιο. Απολογισμός των δύο πρώτων χρόνων; Πάνω από 350 συμμετέχοντες καλλιτέχνες και 19.000 θεατές σε 25 στάσεις σε όλη την Ευρώπη.
H Matilda von Weissenberg, project manager του προγράμματος Meeting the Odyssey και η Κέλλυ Διαπούλη, υπεύθυνη του καλλιτεχνικού προγράμματος της “Ελευσίνας 2021”
Το τρίτο και τελευταίο καλοκαίρι του το Hoppet θα το περάσει στο Αιγαίο παρουσιάζοντας σε 68 ημέρες τρεις διαφορετικές παραστάσεις, workshops και instants δουλεύοντας με κατοίκους των περιοχών που θα επισκεφτεί. Το Hoppet θα κάνει στάσεις στη Λέρο, τη Λέσβο (όπου οι καλλιτέχνες θα παρουσιάσουν παράσταση και στους καταυλισμούς προσφύγων), το Λαύριο, την Ελευσίνα, τη Σκύρο και την Ικαρία.
Η Φιλανδή Matilda Von Weissenberg, ως project manager εξηγεί ότι η σύλληψη της ιδέας έγινε το 2011, όταν η οικονομική κρίση βρισκόταν ακόμη στα πρώτη της στάδια και όταν τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν στην Ελλάδα. «Ως καλλιτέχνες θέλαμε να παρουσιάσουμε κάτι που θα υπενθυμίζει στους ανθρώπους τα κοινά μας σημεία και όχι τις διαφορές μας. Αυτό το πρόγραμμα γεννήθηκε ακριβώς από αυτή την ανάγκη. Ξέρω ότι δεν μπορούμε να σώσουμε την Ελλάδα, την Ευρώπη, δεν μπορούμε να σώσουμε κανέναν. Αλλά ως καλλιτέχνες μπορούμε να συναντήσουμε ανθρώπους και να δημιουργήσουμε μαζί τους κάτι όμορφο και θετικό. Από την αρχή ξέραμε ότι το ταξίδι αυτό έπρεπε να καταλήξει στην Ελλάδα, ώστε να αποδώσουμε τιμή στον τόπο που δημιούργησε τις αξίες και τον πολιτισμό της Ευρώπης. Στο κάτω κάτω εμπνεόμαστε από τον ταξίδι του Οδυσσέα, συνεπώς που αλλού θα μπορούσαμε να βρεθούμε εκτός από την Ελλάδα; Δεν έχει σημασία που πολλοί από εμάς ερχόμαστε από τον βορρά, κατανοούμε τις δυσκολίες που περνάει η χώρα».
Maria Lundström, καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου “Viirus”
Συνολικά 60 καλλιτέχνες θα συμμετάσχουν στο “Meeting the Odyssey”κατά τη διάρκεια της ελληνικής του διαδρομής. Κάποιοι από αυτούς μας υποδέχονται στο Hopper, σε μια μικρή βόλτα που κάνουμε στα νερά της Ελευσίνας. Ανάμεσα τους η Maria Lundstrom, Φινλανδή σκηνοθέτρια του “Memories of life” και καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου “Viirus” που εξηγεί ότι στόχος της παράστασης είναι να ερευνήσει την ιστορία της Ευρώπης μέσω προσωπικών ιστοριών.
Στο Hoppet οι επιβάτες μαζί με το πλήρωμα δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 25 άτομα. Κατεβαίνουμε στις κουκέτες, εκεί που ζουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού καλλιτέχνες και ναυτικοί. Οι χώροι είναι αρκετά στριμωγμένοι, υπάρχουν ακόμη μια μικροσκοπική κουζίνα και μια ακόμη πιο μικροσκοπική τραπεζαρία «Οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί λόγω ελλειψης χώρου και να μην εμποδίζουμε ο ένας τον άλλον. Με το καιρό το συνηθίζεις και όλοι λειτουργούν ομαδικά και αρμονικά. Στα δύο πρώτα ταξίδια είχαμε μαγειρα στο καράβι, όχι όμως πια. Τώρα θα δοκιμάσουμε τις τοπικές νοστιμιές της Ελλάδας».
Καθώς διασχίζουμε τα νερά του κόλπου της Ελευσίνας η Matilda μοιράζεται μαζί μας την πρώτη αλλά και ταυτόχρονα πιο έντονη ανάμνηση που έχει από το μέχρι τώρα ταξίδι τους «Το 2014, στο πρώτο ταξίδι που κάναμε, είχαμε στο πλάνο να πάμε στην Αγ. Πετρούπολη αλλά δε θέλαμε να επισκεφτούμε τη Ρωσία εξ αιτίας των γεγονότων στην Κριμαία. Παρ’ όλα αυτά αποφασίσαμε να πάμε άλλωστε εμείς δουλεύουμε με ντόπιους καλλιτέχνες κι όχι με πολιτικούς. Ξέρετε οι γέφυρες στον Νέβα σηκώνονται μόνο μεταξύ μία έως πέντε το πρωί ώστε να επιτραπεί ο διάπλους του ποταμού. Όλοι συγκινηθήκαμε όταν συνειδητοποιήσαμε ότι ένας εσθονικό καράβι γεμάτο Φινλανδούς, και όχι μόνο, μπήκε στην καρδιά της Πετρούπολης ως πρέσβης πολιτισμού ενώ γύρω μας έβρεχε και η θερμοκρασία ήταν πολύ χαμηλή. Ήταν μια πολύ δυνατή στιγμή κι η αρχή της δικής μας οδύσσειας».