To όνομά τους θα μπορούσε να είναι η αντίδραση κάποιου στο άκουσμα της μουσικής τους, ήταν σίγουρα η αντίδρασή μας μια δεκαετία πριν όταν αντιληφθήκαμε το crossover του δέυτερού τους άλμπουμ, LP. Δύο άλμπουμ και μερικά EPs δεν έχουν σταματήσει, με βάση την electronica, να ανοίγουν χαοτικό διάλογο τόσο με τον industrial θόρυβο όσο και την krautrock επαναληπτικότητα. Έρχονται από τον Καναδά, αλλά δεν κατάφεραν από το 2004 που εμφανίστηκαν να ενσωματωθούν ποτέ στην μουσική σκηνή της χώρας τους – μοιάζουν κάπως οι παρείσακτοι που βρίσκουν καταφύγιο στα ρόστερ labels από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού όπως η Young Turks και πιο πρόσφατα η Dependent Music. Λίγο πριν εμφανιστούν στο Winter Plisskën Festival 2017 (για δεύτερη φορά στην Ελλάδα μετά την εμφάνισή τους το 2008 στο Synch Festival) μιλούν για τη μουσική τους, την καναδέζικη σκηνή αλλά και το πώς είναι να περιοδεύεις με τους Radiohead…
Χρησιμοποιείτε αρκετά περίεργα αντικείμενα, ακόμη και σκουπίδια, ως μουσικά όργανα. Ποιό είναι το πιο περίεργο πράγμα που έχετε χρησιμοποιήσει και ποιό δεν έχετε χρησιμοποιήσει ακόμα αλλά θέλετε; Ένα από τα πιο συναρπαστικά πράγματα που δεν έχουμε κάνει ακόμα αλλά είναι στα πλάνα, είναι να ηχογραφήσουμε έναν ολόκληρο live δίσκο σε χωματερή.
Το γεγονός ότι χρησιμοποιείτε όλα αυτά τα αντικείμενα έχει να κάνει καθαρά με το ηχητικό αποτέλεσμα που θέλετε να πετύχετε ή είναι περισσότερο μία φιλοσοφία ότι από οτιδήποτε φαινομενικά άχρηστο, κάτι μπορεί να δημιουργηθεί; Είναι περισσότερο κάτι σαν κόνσεπτ ή φιλοσοφία. Με το να περιορίζουμε αυτά που μπορούμε να κάνουμε με τα όργανα, έχουμε απροσδόκητα αποτελέσματα. Είναι πρόκληση το να παίρνεις τα μέγιστα δυνατά από κάτι που είναι περιορισμένο στο μουσικό του εύρος, χρησιμοποιείς μία μικρή λειτουργία από κάτι απεριόριστο.
Προέρχεστε από τον Καναδά. Αισθάνεσαι ότι η σκηνή της χώρας σας αγκαλιάζει τη μουσική σας; Όχι ιδιαίτερα. Περάσαμε ωραία στις αρχές ως μια νέα local μπάντα. Αλλά έκτοτε, έχουμε περιοδεύσει κυρίως εκτός συνόρων. Έχουμε πολλούς φίλους στο Τορόντο και νιώθουμε ότι είμαστε κοντά σε αυτή τη σκηνή με όρους πραγματικής οργανικής φιλίας. Αλλά ως μπάντα νιώθουμε outsiders.
Και δισκογραφικά μιλώντας, έχετε δουλέψει σε μη καναδικά labels, ήταν αυτό μία επιλογή αισθητικής από πλευράς σας; Κατά μία έννοια…Ξέραμε ότι ήταν σημαντικότερο να κινηθούμε εκτός Καναδά και να ψάξουμε ένα ευρύτερο κοινό. Δεν ήταν κάποια σκόπιμη προσπάθεια να γυρίσουμε την πλάτη στα καναδικά labels, είχε απλά να κάνει με το που βρήκαμε μεγαλύτερους υποστηρικτές. Αλλά νιώθουμε τυχεροί που κάναμε αυτές τις διασυνδέσεις, μας βοήθησαν να βρούμε την ταυτότητά μας.
Πώς σου φαίνεται η σκηνή του Καναδά; Κάποια στιγμή, ίσως στα μισά των 00s, έμοιαζε με το κέντρο του κόσμου με μπάντες όπως Arcade Fire, The New Pornographers, Destroyer, Broken Social Scene – πιο πρόσφατα γνωρίσαμε και τους Alvvays… Είναι φοβερή και όπως δείχνουν αυτά τα παραδείγματα, πολυποίκιλη. Στην πλειοψηφία τους, αυτοί οι άνθρωποι είναι φίλοι. Είναι οργανικό και εύκολο. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι επικεντρώνονται στο να φτιάχνουν καλούς καλλιτεχνικά δίσκους και όχι στο να είναι pop stars.
Μιας και έχουμε πιάσει τον Καναδά, πώς σας φαίνεται o Mac DeMarco; Παίζει στο Plisskën στην Αθήνα μία μέρα μετά από σας. Ω, αλήθεια; Είναι φοβερός, μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε. Έχει συνεργαστεί με την ευρύτερη οικογένεια των Holy Fuck όταν πρωτοξεκινούσε με την παλιά του μπάντα, τους Makeout Videotape. Έχει γνήσιο χαρακτήρα, με την καλή έννοια. Κι αυτό βγαίνει στη μουσική του.
Πώς ήταν να περιοδεύετε με τους Radiohead; Υπέροχο. Ήταν σαν όνειρο. Ένα όνειρο στο οποίο κάθε show ήταν στο απώτερο διάστημα και ταξιδεύαμε απόλυτα από show σε show με τη φαντασία μας.
Αν κάποιος που δεν έχει ακούσει ούτε νότα από την μουσική σας, σας ζητούσε να την περιγράψετε, τι θα του λέγατε; Συνήθως τη χαρακτηρίζουμε θορυβώδη, αλλά διασκεδαστική και χορευτική.