Digging: η αναζήτηση δίσκων βινυλίου σε ανεξάρτητα δισκοπωλεία, παζάρια, κ.α. Αυτό που διαφοροποιεί τη διαδικασία από μία απλή «δισκοβόλτα» είναι ότι διαρκεί πολλές ώρες και δεν υπάρχει προκαθορισμένο πλάνο αγορών. «Σκάβεις», εντελώς τυχαία βρίσκεις ενδιαφέροντα πράγματα, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είχες ιδέα ότι υπήρχαν, και στο τέλος αποφασίζεις ποια αξίζει να αποκτήσεις.
Κανείς από τους άμεσα εμπλεκόμενους δεν μπορεί να ανακαλέσει σήμερα σε ποιο αθηναϊκό δισκάδικο βρισκόταν μια τυχαία μέρα του 2003 ο Γιώργος Κυριάκου (συνιδρυτής, μαζί με τον Νίκο Μπάρλα, της KLIK Records, ενώ σήμερα τον ακούτε κάθε Σάββατο και Κυριακή από τις 20:00 μέχρι τις 22.00 στον Best 92.6) και πόσοι δίσκοι είχαν ήδη, μέχρι εκείνη τη στιγμή, περάσει από τα χέρια του, ώσπου να τραβήξει την προσοχή του το εξώφυλλο του MATRIX E.P. με τη -σαν από ελικόπτερο ή από πολύ ψηλό ουρανοξύστη- λήψη ενός τυχαίου τμήματος του ιαπωνικού αστικού τοπίου, όμως άπαξ και άκουσε τα τρία τραγούδια στις δύο πλευρές, δεν άφησε λεπτό να πάει χαμένο.
«Ο Γιώργος βρήκε το δωδεκάιντσο κι έτσι ξεκίνησαν όλα. Μου έστειλε email ζητώντας μου να κάνει ένα remix, στη συνέχεια επικοινωνούσαμε ολοένα και περισσότερο, ώσπου στα τέλη του 2004 η Klik Records κυκλοφόρησε το δίσκο Tribute To The Most Imaginative Japanese Producer. Έτσι έμαθε το όνομα μου ο κόσμος στην Ελλάδα», θυμάται σήμερα ο Hiroshi Watanabe.
«Ο Hiroshi Watanabe είναι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που, μέσω της μουσικής, καταφέρνουν να αποσπάσουν την προσοχή σου από τις δοκιμασίες της καθημερινότητας και να σε μεταφέρουν στα πιο επιθυμητά σημεία της φαντασίας σου. Όταν εσύ, ο ακροατής, κλείσεις τα μάτια, αυτός ο γοητευτικός παραγωγός σου δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσεις το δικό σου πολύχρωμο, αισιόδοξο ή ακόμη και μελαγχολικό όραμα. Όλα αυτά τα απαραίτητα και ουσιαστικά ανθρώπινα συναισθήματα παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια σου και μέσα στο μυαλό, την καρδιά και την ψυχή σου. Πάνω απ’ όλα, ο Hiroshi Watanabe μέσα από τη μουσική του καταφέρνει να σε κάνει να αισθανθείς, το οποίο είναι ο μόνος αληθινός λόγος ύπαρξης της μουσικής».
Με αυτό το παθιασμένο μανιφέστο το ελληνικό label υποδέχτηκε στο roster της τον Ιάπωνα παραγωγό και DJ. Τα υπόλοιπα, όπως λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ιστορία – με ιδιαίτερης σημασίας κεφάλαια τα άλμπουμ Genesis (2006) και Sync Positive (2011), αμφότερα με την ούγια της KLIK. Για την ακρίβεια μία από εκείνες τις απολαυστικές ιστορίες που έχουν να κάνουν με την ικανοποίηση και το προνόμιο, πρώτα και κύρια για το μουσικόφιλο κοινό, του να αναδεικνύεται, κόντρα στις πιθανότητες και, γιατί όχι, στη λογική, ως local hero μιας μικρής, off the grid, χώρας σαν την Ελλάδα, ένας καλλιτέχνης με αφετηρία την άλλη άκρη του κόσμου και με αισθητή δισκογραφική παρουσία, ως Kaito, μεταξύ άλλων aliases («εξαρτάται από το είδος της μουσικής που θέλω να γράψω. Για παράδειγμα, ως Hiroshi Watanabe ο ήχος μου είναι πιο κινηματογραφικός, ατμοσφαιρικός, μελαγχολικός») υπό τη σκέπη της Kompakt Records.
«Είναι τόσες πολλές οι υπέροχες αναμνήσεις μου από την Ελλάδα» λέει ο Watanabe. «Από το 2005 μέχρι το 2011 είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω απ’ άκρη σ’ άκρη με αυτοκίνητα, πλοία, αεροπλάνα. Πέρα από τα clubs που έπαιζα, επισκέφτηκα και πολλά σημεία που πήγαιναν οι ντόπιοι. Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους. Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω την πιο αγαπημένη μου ανάμνηση από τη χώρα σας, αλλά αφού πρέπει να το κάνω, νομίζω θα επιλέξω το φεστιβάλ Big In Japan, έξω από ένα παλιό αθηναϊκό σινεμά. Ήταν απίστευτο πάρτυ!»
Είναι κάτι που επιβεβαιώνουν όλοι όσοι το βράδυ της Παρασκευής 1ης Ιουνίου 2007 βρέθηκαν στην Αίγλη Ζαππείου, για να χορέψουν μέχρι το πρωί στο event που διοργανώθηκε με αφορμή την κυκλοφορία της ομώνυμης συλλογής από την KLIK.
Στοιχηματίζω ότι θα το έχουν στο μυαλό τους και πολλοί απ’ όσους, λίγο πριν τα μεσάνυχτα της ερχόμενης Παρασκευής, 7 Φεβρουαρίου, θα βρεθούν στο Temple, περιχαρείς μιας και ο Hiroshi Watanabe θα επιστρέψει στο δεύτερο σπίτι του, εννιά ολόκληρα χρόνια μετά την προηγούμενή φορά.
«Ο Hiroshi Watanabe μέσα από τη μουσική του καταφέρνει να σε κάνει να αισθανθείς, το οποίο είναι ο μόνος αληθινός λόγος ύπαρξης της μουσικής» (KLIK Records)
Μαζί του θα έχει, φυσικά, και τη φωτογραφική του μηχανή, μιας κι εκτός από δίσκους, στο ενεργητικό του έχει αρκετές εκθέσεις φωτογραφίας στο Τόκιο και όχι μόνο. Ο καλλιτέχνης έστειλε στην Popaganda μερικές εικόνες για να πάρετε μία ιδέα.
Αλλά ας μην ξεχνιόμαστε, εδώ είμαστε πρώτα και κύρια για τη μουσική.
Ως DJ έχεις κάποιον άσο στο μανίκι σου, ένα track που δεν σε έχει προδώσει ποτέ;
Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι η επιτυχία ενός set δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική και τη μίξη των tracks. Είναι μια spiritual διαδικασία. Κάθε μικρό βήμα έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι το να είσαι παρών, έτοιμος να βιώσεις κάθε ξεχωριστή στιγμή. Είναι περισσότερο φιλοσοφική η προσέγγιση μου στα πάρτι. Το να παίζω μουσική είναι σαν να ταξιδεύω στο γαλαξία με άγνωστο προορισμό.
Μπορείς τουλάχιστον να ξεχωρίσεις μερικούς αγαπημένους σου δίσκους, είτε τους χρησιμοποιείς όταν παίζεις μουσική είτε όχι;
Geinoh Yamashirogumi – AKIRA ost
Ήμουν μαθητής γυμνασίου όταν βγήκε το AKIRA. Όλοι ξέρουν την επίδραση που είχε αυτή η animation ταινία στον κόσμο. Για μένα ήταν σαν βόμβα μέσα στο κεφάλι μου. Πιστεύω ότι αν δεν είχαν γράψει τη μουσική οι Geinoh Yamashirogumi, η ταινία δεν θα ήταν ούτε κατά διάνοια τόσο καλή. Το σάουντρακ απογείωσε αυτή τη θρυλική ταινία.
Isao Tomita – Pictures At An Exhibition
Ο Tomita υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες, δημιούργησε συμφωνική μουσική με synths και ηλεκτρονικά μέσα. Είναι πραγματικά πρωτοποριακός ο ήχος του από τα τέλη των 70s. Τον ανακάλυψα τη δεκαετία του 80 κι από τότε είναι ένας από τους ήρωές μου. Αγαπώ ιδιαίτερα τις ηχογραφήσεις που έκανε σε εξωτερικούς χώρους, αποτέλεσαν μεγάλη έμπνευση για μένα κι ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να κάνω κάτι ανάλογο, να επιλέξω μία τοποθεσία που θα παίξει κομβικό ρόλο στην ηχογράφηση. Υπήρξα τυχερός γιατί είχα την ευκαιρία να τον δω ζωντανά μία φορά. Ήταν καλοκαίρι και ο συνδυασμός της μουσικής του με τα πυροτεχνήματα με άφησε άφωνο.
Ryuichi Sakamoto – Merry Christmas Mr. Lawrence
Είδα αυτή την ταινία σε ένα θερινό σινεμά όταν ήμουν 12 ετών, ακόμη και σήμερα θυμάμαι το πόσο με άγγιξε το μελαγχολικό της κλίμα. Πέρα από την υπόθεση, όμως, με κυρίευσε ένα σοκαριστικό αίσθημα από τις μελωδίες και τις αρμονίες του Sakamoto. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη διάσημη βασική σύνθεση, αλλά με όλα τα tracks. Συγκινούμαι όποτε ακούω αυτό το υπέροχο, μελαγχολικό σάουντρακ.
Philip Glass – Koyaanisqatsi (Life Out Of Balance)
Νομίζω ότι κανείς απ’ όσους είδαν αυτή την εξαιρετική ταινία στα 80s δεν μπορεί να περιγράψει με ακρίβεια το πόσο σοκαριστικές ήταν όλες οι σκηνές. Υπέροχο ήταν φυσικά και το σάουντρακ του Philip Glass, τόσο σκοτεινό, βαθύ και συναισθηματικό. Η τεχνική του με τα αρπέτζιο, τις λούπες, τις φωνές, τα όργανα, με τρέλαινε! Ανακάλυψα την ταινία και το σάουντρακ το 1990, όταν έμενα στη Βοστώνη και είχα μόλις ξεκινήσει να γράφω techno. Είχα όμως ήδη μερικά χρόνια που πειραματιζόμουν με τα synths, με ambient, μελαγχονικούς και «μεγάλους» ήχους. Είναι ένα στοιχείο που με χαρακτηρίζει μέχρι σήμερα.