Ο φανατικός ακροατής που αναζητά πληροφορίες για τη μουσική (διαμόρφωση/εξέλιξη/επιτυχία) του Τσαρλς Μίνγκους θα απογοητευτεί, καθώς ο γίγαντας της τζαζ έχει εστιάσει στις ατελείωτες σεξουαλικές και ερωτικές περιπέτειες και τις μεταφυσικές αναζητήσεις του! Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι το «Χειρότερα κι από σκυλιά» (κακή απόδοση του “Beneath The Underdog”) στην πρώτη μορφή του είχε έκταση 1500 σελίδων(!), ενώ όταν, τελικά, εκδόθηκε το 1971 (αφού απασχόλησε τον Μίνγκους για δύο δεκαετίες) «μαζεύτηκε» σε 340 σελίδες (στην ελληνική μετάφραση).
Αφού λοιπόν αυτή δεν είναι μια τυπική αυτοβιογραφία διάσημου μουσικού, τι είναι; Είναι η παραληρηματική/μυθιστορηματική προσπάθεια καταγραφής της ενηλικίωσης και του πρώτου τμήματος της μουσικής πορείας του Μίνγκους. Μιας ζωής που μοιάζει τόσο με μυθιστόρημα, ώστε ο μόνος τρόπος να την καταγράψεις είναι ένα μυθιστόρημα.
Με τη μορφή απολογισμού για τα αυτιά του ψυχαναλυτή του, ο αυτοβιογραφούμενος ξεκινάει την ιστορία του περιγράφοντας ότι από τη στιγμή της γέννησής του συνυπήρχαν μέσα του διαφορετικές προσωπικότητες. Αυτό ίσως ήταν αναπόφευκτο, καθώς το γενεαλογικό του έργο είναι εξαιρετικά μπλεγμένο: η μάνα του ήταν «κόρη ενός Άγγλου και μιας Κινέζας» και ο πατέρας του γιος «ενός μαύρου αγρότη και μιας Σουηδέζας». Τα παιδικά του χρόνια ήταν άχαρα, μοναχικά. Το χρώμα του δέρματός του τον βασάνιζε, καθώς μεγάλωνε στη ρατσιστικά διαχωρισμένη προ-πολεμική Αμερική. Οι φασαρίες από τους λευκούς δεν έλειπαν, ειδικά για ένα μεγαλόσωμο και ευέξαπτο αγόρι που ερωτεύεται εύκολα και παθιάζεται με κάθε λογής όμορφη κοπέλα.
Η μουσική είναι η ζωή του. Η ιδιοφυϊα του ξεπερνάει ακόμα και το εμπόδιο των άσχετων δασκάλων μουσικής που ξεγελούσαν τους γονείς του για να βγάζουν το μεροκάματο και δεν του έμαθαν καν τις νότες. Ο Μίνγκους περνάει από το ένα όργανο στο άλλο, παίζει σε μπάντες φίλων του, γίνεται γνωστός, μαθαίνει από κανονικούς δασκάλους, αρχίζει τις περιοδείες με γνωστούς μουσικούς. Είναι ζήτημα χρόνου να βγει από μέσα του η μουσική που οραματίζεται, αυτή που θα τον κάνει διάσημο αργότερα. Αλλά ως τώρα είναι ένας φτωχοδιάβολος που δουλεύει πολύ και κυνηγάει γυναίκες.
Γυναίκες, γυναίκες, γυναίκες. Ο έρωτας είναι για αυτόν μια κατάσταση εγκεφαλική: πιστεύει ότι επικοινωνεί πνευματικά με την – μετέπειτά – γυναίκα του, αν και έχει να τη δει χρόνια. Όμως, η ανάγκη του για σεξ είναι ακόρεστη. Πηγαίνει ακόμα και με πάνω από είκοσι(!) γυναίκες σε μία ημέρα, τίποτα δεν είναι αρκετό. Προσπαθεί να γίνει νταβατζής σαν τους φίλους του, αλλά δεν έχει την απαιτούμενη ιδιοσυγκρασία. Κι όμως, μετακομίζει στη Νέα Υόρκη όπου τον συντηρούν δύο ερωμένες του που γίνονται πόρνες για αυτόν.
Δουλεύει διαρκώς (όντας καταθλιπτικός, περνάει περιόδους δημιουργικής έξαρσης αλλά και ξηρασίας), αναζητά το νόημα της ζωής σε συζητήσεις με τον Φατς Ναβάρο, λατρεύει τον Τσάρλι Πάρκερ, ασχολείται με τον εσωτερικισμό και καταλήγει στο τρελοκομείο «για να ξεκουραστεί λίγο».
Γραμμένο σχεδόν με μανία, αποσπασματικό, χωρίς συνοχή και με ελάχιστες πληροφορίες που θα ικανοποιούσαν τον οπαδό του μουσικού Μίνγκους, το «Χειρότερα Κι Από Σκυλιά» έχει εξόφθαλμα ελαττώματα, αλλά έχει ένα σημαντικό προτέρημα: δεν γράφτηκε από κάποια συμβατική υποχρέωση, αλλά από την προφανή ανάγκη του Μίνγκους να κατανοήσει τη ζωή του. Οπότε, όσο υπερβολικό κι αν είναι, έχει μια συναρπαστική αλήθεια, την αλήθεια του κόσμου μιας ταλαιπωρημένης μεγαλοφυϊας. Κι έτσι, διαβάζεται ως ένα καλό μυθιστόρημα.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εξάντας.