Παπούτσι από τον τόπο σου λένε κι όχι άδικα. Τουλάχιστον στην περίπτωση της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής, το 2017 ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ο απόηχος αυτού που πριν περίπου μία πενταετία ήταν η πολύ δυνατή stoner κοινότητα (Planet of Zeus, 1000mods) φαίνεται να έδωσε άτυπα την σκυτάλη στη νεο-ψυχεδέλεια, η οποία ζει και βασιλεύει σε πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις της (The Bonnie Nettles, Acid Baby Jesus, Prins Obi, A Victim Of Society, μεταξύ άλλων). Μιλώντας βέβαια για κιθαριστικό ήχο, στο μενού «έχουμε» από shoegaze αναβιωτές (Vagina Lips) μέχρι garage punk «αλητάμπουρες» (Bazooka) κι από πιστούς του Alan Vega (The Rattler Proxy) μέχρι synth pop δυναμικές κυρίες (Σtella, Someone Who Isn’t Me), ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι ρίμες καλά κρατούν (Νέγρος Του Μοριά). Καθένα με τον τρόπο του, αυτά είναι τα 20 ελληνικά ονόματα που ακούστηκαν (#diplis) περισσότερο το 2017.
Στα γρήγορα: Το φασαριόζικο πρώην ντουέτο που εδώ και τρία χρόνια έχει γίνει τρίο με την προσθήκη του Παντελή Καρασεβδά στα τύμπανα, μπλέκει την ψυχεδέλεια με τον πιο σκληρό γκαραζάδικο ήχο.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… κυκλοφόρησαν το Freaktown, έναν από τους πιο «ζόρικους» εγχώριους κιθαριστικούς δίσκους της χρονιάς, και κάθε φορά που είχαμε την ευκαιρία να τους δούμε επί σκηνής να ξεδιπλώνουν τον μεστό κιθαριστικό τους ήχο, από τα live στο Μπάγκειον μέχρι το Saristra Festival.
Στα γρήγορα: Στις αρχές του 2017 οι Baby Guru κυκλοφόρησαν το άλμπουμ IV, που από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, μάλλον αποτελεί το κύκνειο άσμα τους. Ωστόσο ο Prins Obi δεν έμεινε εκεί μιας και στην Record Store Day κυκλοφόρησε με τους Dream Warriors τον δίσκο The Age Of Tourlou που υποκλίνεται στην 70s soft rock τραγουδοποιία πριν σκάσει το punk.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… ακούσαμε το Age Of Tourlou (που επιχείρησε ένα διαφορετικό reival περασμένων δεκαετιών από αυτό που έχουμε συνηθίσει) και όταν είδαμε την εκρητική εμφάνισή του στο Sarista Festival.
Στα γρήγορα: Αν νομίζετε πως το Madchester πέθανε μαζί με την brit pop ή ότι δεν υπάρχουν μπάντες που μπορούν να ακούγονται σαν τους Brian Jonestown Massacre και να «δείχνουν» επί σκηνής σαν τους Happy Mondays κάνετε λάθος.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… τους είδαμε live -και είχαμε πολλές ευκαιρίες μιας και τον τελευταίο χρόνο έχουν παίξει support σε μπάντες όπως οι Motorama και οι Sonic Jesus, ενώ σάρωσαν στο Saristra και το ΨΧ φέστιβαλ. Είναι η πιο ενδιαφέρουσα μπάντα σε επίπεδο σκηνικής παρουσίας που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, με το ντουέτο των Dennis Lounges (frontman) και του Βαγγέλη Καράμπελα στα κρουστά να μην περνάνε απαρατήρητοι ούτε μια στιγμή.
Στα γρήγορα: Άλλη μία νεοσύστατη μπάντα που παίζει post punk με ελληνικό στίχο και φέρνει στο μυαλό τους Χωρίς Περιδέραιο με funk μπασογραμμές. Περιμένουμε πως και πως να ακούσουμε την πρώτη τους δουλειά.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… άνοιξαν για τους La Femme στην Τεχνόπολη και απέδειξαν ότι έχουν εξελίξει την σκηνική τους παρουσία που έχει ενισχυθεί από μία λυρική θεατρικότητα.
Φωτογραφία: Θοδωρής Μάρκου
Στα γρήγορα: Όσοι πιστοί του darkwave προσέλθετε, μιας και το ντουέτο των Μάκη Παπασημακόπουλου και Λουκά Σαββίδη εδώ και τρία χρόνια το τιμάει με τον καλύτερο τρόπο, με την αισθητική τους να ακροβατεί μεταξύ των Suicide και του John Carpenter. Δεν είναι τυχαίο ότι τράβηξαν μέχρι και την προσοχή του Andrew Weatherall.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… έπαιξαν στο ΨΧ φέστιβαλ, όπου αν και φαινομενικά αταίριαστοι ηχητικά με αυτό που ξέρουμε ως κοινώς αποδεκτό όρο της ψυχεδέλειας, φλέρταραν με την κορυφή για το καλύτερο act του διημέρου. Dark electro beats, μαύρες κουκούλες, γυαλιά ηλίου, κύλισμα επί δαπέδου αγκαλιά με καλώδια και δώσε…
Στα γρήγορα: Όχι το shoegaze δεν πέθανε στα 90s, όχι δεν αναστήθηκε μόνο με τις πρόσφατες κυκλοφορίες των μεγάλων του είδους (Slowdive, Ride, ενώ αναμένουμε νέα δουλειά των My Bloody Valentine μέσα στο 2018) αλλά υπάρχουν ακόμη εκεί στον Βορρά (δηλαδή στην Θεσσαλονίκη) τύποι (δηλαδή ο Τζίμης Πολιούδης) που φτιάχνουν στο δωμάτιό τους μουσική που ακούγεται σαν να ξεπήδησε από την Creation. Πέραν του προσωπικού του project, Vagina Lips, τον βρίσκετε και στους Psychedelic Trips To Death αλλά και στο πιο πρόσφατο solo εγχείρημά του, MAZOHA που κινείται σε πιο post punk μονοπάτια στην παράδοση των ΟΔΟΣ 55.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… μας έκανε να κοιτάξουμε τα παπούτσια μας ενώ ήταν στη σκηνή του Saristra Festival. Επίσης χαρήκαμε πολύ όταν ανακοινώθηκε η κυκλοφορίας του δίσκου του Athanasia από την Inner Ear.
Φωτογραφία: Πέννυ Λιαρομάτη
Στα γρήγορα: Πενταμελής βολιώτικη punk λαίλαπα που έχει ταξιδέψει ήδη μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για live. Μέχρι πρότινος οι δίσκοι τους κυκλοφορούσαν από τη Slovenly Recordings. Αυτό είναι το punk το ελληνικό το αληθινό.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… ακούσαμε το πρώτο τους EP για λογαριασμό της Inner Ear. Στη Ζούγκλα η punk ενέργεια και τα garage κιθαριστικά ξεσπάσματα βαράνε τιλτ. Επόμενο ραντεβού με τους Bazooka στις 23 Δεκεμβρίου στο Gagarin όπου θα μας ευχηθούν «Καλά Χριστούγεννα» μαζί με τους A Victim Of Society.
Στα γρήγορα: Άλλη μία εγχώρια μπάντα που έχει φτάσει μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού κι όχι μόνο, μιας και δεν σταματάνε να περιφέρουν το παλαιάς κοπής ψυχεδελικό πακέτο τους σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας την μάλλον πιο «διεθνή» ελληνική μπάντα και οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν την τρίτη δισκογραφική δουλειά τους για λογαριασμό της Fuzz Club Records με τίτλο Lilac Days.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… τους απολαύσαμε στο Sarista Festival, αλλά τους είδαμε στα καλύτερά τους στο πάρτυ για τα 15 χρόνια του Κορμοράνου στο Gagarin, με περισσότερη ενέργεια από ποτέ να ντύνει τον ψυχεδελικό τους χείμμαρο.
Στα γρήγορα: Η πιο μίνιμαλ μπάντα στη λίστα, το ντουέτο των Hand & Leg με ένα σετ τύμπανα και ένα μπάσο τιμούν την μεγάλη του post punk σχολή αλλά και τις riot grrrl αρχές, ενώ κυκλοφόρησαν τον Δεκέμβριο και το ομώνυμο ντεμπούτο τους στο label που φαίνεται να αναγνωρίζει τις καλές ελληνικές μπάντες, δηλαδή στη Slovenly Recordings.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… με τα live τους μας έπεισαν ότι μόνο με ένα μπάσο και drums μπορούν να παράγουν αρκετό θόρυβο που θα ζήλευε και πολυμελής μπάντα. Επίσης, οι ατομάρες έχουν τραγούδι με τον παρακάτω τίτλο.
Φωτογραφία: Πέτρος Ιωαννίδης
Στα γρήγορα: Τρανή απόδειξη ότι μπορείς να ξαναγεννιέσαι από τις στάχτες σου, το θεσσαλονικιώτικο ντουέτο επέστρεψε μετά από 12 χρόνια και την τελευταία του δουλειά Yzordderex, κυκλοφορώντας στην Inner Ear το single Hot Summer / Beast’s Breath.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… ακούσαμε ένα electro pop track με την συμμετοχή της Kid Moxie (“Hot Summer”) αλλά γυρνώντας στο πικάπ το δισκάκι μας, μας περίμενε η post ψυχεδέλεια του “Beast’s Breath”. Τους ευχόμαστε να συνεχίσουν απρόβλεπτα.
Στα γρήγορα: Άλλη μία μπάντα που τιμά την νεο-ψυχεδέλεια, με την διαφορά ότι προσθέτει σε αυτή ένα surf rock φινίρισμα που πολύ μας αρέσει και περιμένουμε το 7ιντσο που μας υποσχέθηκαν μέσα στο 2018.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… τους είδαμε live στο six d.o.g.s. μαζί με τους Monochromatic Visions και τους Bonnie Nettles με ζηλευτή ενέργεια επί σκηνής.
Στα γρήγορα: Η psych δύναμη της συμπρωτεύουσας. Τιμούν και με το παραπάνω όλες τις αρχές του genre, αποτελώντας ένα από τα πιο δυνατά εγχώρια ονόματα του ήχου.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… τους είδαμε να ρίχνουν την αυλαία της πρώτης ημέρας του ΨΧ φέστιβαλ, με ολόκληρο το ΡΟΜΑΝΤΣΟ να κολυμπάει στα ψυχοτρόπα ηχητικά τους κύματα που κατέκλυαν τον χώρο. Σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα να τους δείτε live.
Στα γρήγορα: Κι άλλοι πιστοί της νεο-ψυχεδέλειας (αν και οι ίδιοι βαπτίζουν τον ήχο τους Jetztzeit rock) που κυκλοφόρησαν στις αρχές της χρονιάς το ομώνυμο ντεμπούτο τους και αποτελούν πλέον αγαπημένους συνήθεις υπόπτους στις συναυλιακές περιπέτειες της γενιάς της Πρωτογένους.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… τον Μάιο περιόδευσαν στην Ευρώπη, κλείνοντας το tour με ένα εορταστικό live στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ την πρώτη μέρα του καλοκαιριού. Και φυσικά έκτοτε συνεχίζουμε να τους βλέπουμε ζωντανά σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Στα γρήγορα: Ξεκίνησαν πριν σχεδόν μία δεκαετία στην Θεσσαλονίκη κάνοντας πρόβες στο υπόγειο ενός κινέζικου εστιατορίου (τώρα σας λύθηκε και η απορία για το όνομά τους). Ο ήχος τους κάνει σουρεαλιστικά περάσματα από την punk ενέργεια, στο garage κι από εκεί σε ψυχεδελικές κιθάρες, με μία εμφανή αγάπη στον θόρυβο των Sonic Youth.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… τους είδαμε να μοιράζονται τη σκηνή της Πλατείας Νερού με τους Omegaray, Kadebostany, Archive και Thievery Corporation στο Release Festival.
Στα γρήγορα: Electro pop που γέρνει και λίγο προς την italo disco με τα synths σε περίοπτη θέση, με τον Γιώργο Μπέγκα (Five Star Hotel, Ta Toy Boy) στα φωνητικά.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… γέμισαν το 8ball στη Θεσσαλονίκη και αναμένουμε πώς και πώς την εμφάνισή τους στην Death Disco στην Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου για να συνεχίσουμε να μιλάμε γι’ αυτούς και το 2018.
Στα γρήγορα: Έκανε το εμπορικό της breakthrough με το κομμάτι “Picking Words” πριν δύο χρόνια που ακουγόταν ασταμάτητα στα ερτζιανά. Το 2017 κυκλοφόρησε στην Inner Ear την τελευταία της δουλειά, Works For You με 11 synth pop διαμαντάκια που λοξοκοιτούν στα 80s.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… μάθαμε ότι θα εμφανιζόταν στο SXSW, αποτελώντας μαζί με τις Someone Who Isn’t Me τις μόνες ελληνικές συμμετοχές. Συνεχίζει να κοιτά προς το εξωτερικό μιας και πριν από λίγο καιρό ολοκλήρωσε την βαλκανική της περιοδεία.
Φωτογραφία: Γιώτα Σιαπέρα
Στα γρήγορα: Συνέχεια με grrrl power μιας και οι εν συντομία SWIM είναι μία τριμελής γυναικεία μπάντα που τιμά τις synth pop μελωδίες αλλά και το σινεμά, μιας και έχουν ντύσει μουσικά ταινίες (πρωτότυπη μουσική επένδυση στην βωβή ελληνική ταινία Αστέρω (1929) του Δ. Γαζιάδη που έπαιξαν live στο 16ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου το 2015, ενώ το πρώτο τους single, “Αναζήτηση (Never Find It)” γράφτηκε για τους τίτλους τέλους της βραβευμένης στο BFI London Film Festival ταινίας της Αθηνάς Τσαγγάρη, Chevalier). Συμμετείχαν ακόμη στην συλλογή της Inner Ear, A Distant Victory Singles Club, με το ep Stop And Remember/Leap Of Faith.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… πέταξαν για το μακρινό Τέξας.
Στα γρήγορα: Ο κατά κόσμον Νικόλας Κοκολάκης μας συστήθηκε ως…«Βαλές Ντάμα» το 2013, συμμετέχοντας έκτοτε σε αρκετά εγχώρια σχήματα, αλλά έκανε φέτος το breakthrough του με την κυκλοφορία του δίσκου του Emotional Pinata, που είναι γεμάτος με όμορφες μελωδίες, με την φωνή του Jack Heart να θυμίζει αυτή του Tom Smith των Editors και με σαφή την αγάπη του για τον Leonard Cohen.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… τον είδαμε στα Syd Sessions.
Φωτογραφία: Alex Grymanis
Στα γρήγορα: Το rock ‘n’ roll μας αρέσει ζόρικο και ακριβώς έτσι το παίζουν και οι Puta Volcano έχοντας την απαραίτητη desert rock δόση, που σίγουρα ικανοποιεί και τη stoner κοινότητα. Και φυσικά έχουν από τις πιο δυναμικές frontwomen που κυκλοφορούν εκεί έξω, την Άννα Παπαθανασίου.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… έπαιξαν στο Desertfest, εμφανίστηκαν στα «Στέκια» (στο επεισόδιο για «Τα Προβάδικα»), κυκλοφόρησαν νέα δισκογραφική δουλειά (Harmony Of Spheres), ενώ έκλεισαν με μία live εμφάνιση την προβολή του ντοκιμαντέρ Lo Sound Desert για -τι άλλο;- την ιστορία του desert rock στο Gimme Shelter Film Festival στο Gagarin. Καθόλου, μα καθόλου άσχημα.
Στα γρήγορα: Κατάγεται από την Γκάνα, μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους, ζει στην Κυψέλη και αποτελεί το πιο φιλόδοξο όνομα στο χιπ χοπ τα τελευταία χρόνια, ενώ στις αρχές της χρονιάς κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο #Μπέσα, μόλις εφτά μήνες μετά την πρώτη του δουλειά.
Πάθαμε την πλάκα μας όταν… συμμετείχε στη documenta 14 τόσο στην Αθήνα όσο και στο Κάσελ της Γερμανίας με τη απαγγελία και την performance Black Odyssey/Μαύρη Οδύσσεια, ντυμένος μάλιστα με φουστανέλα. Συν τοις άλλοις, φαίνεται να είναι ο κύριος εκφραστής της μαύρης κοινότητας που έχει συσπειρωθεί στην περιοχή της Κυψέλης.