«H επιτυχία του “Heat waves” κατά τη γνώμη μου βασίστηκε στην αφοσίωση της μπάντας και σε μια σειρά από μεθοδευμένες κινήσεις της δισκογραφικής τους στο εξωτερικό, οι οποίες είχαν ανταπόκριση. Έδωσαν, π.χ., τη δυνατότητα στους fans να δημιουργήσουν τα δικά τους remixes για το κομμάτι, τους έκαναν πρωταγωνιστές στην κυκλοφορία, ενώ επίσης άρχισε να ακούγεται από ένα ευρύτερο κοινό μέσα από βιντεοπαιχνίδια όπως το Fifa 21 και το Minecraft. Η πλατφόρμα του TikTok έπαιξε ένα επίσης πολύ σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του κομματιού. Στο TikTok αξιοποιήθηκε κυρίως το κομμάτι ως αποχαιρετιστήριο τραγούδι για ανθρώπους που έχουν χαθεί και μας λείπουν. Σίγουρα όσο αφορά στην Αμερική βοήθησε αρκετά η περιοδεία που είχαν κάνει εκεί στο πλαίσιο του promo του “Dreamland”»
Αν θες να πάρεις μια πρώτη απάντηση στην απορία που μπορεί να έχεις, για το πως στο καλό τα indie electro pop αυτά τυπάκια σκαρφάλωσαν στο κάστρο της Αμερικής και παραμένουν σε αυτό για ένα μήνα, ε ρώτα το Jim Varounis, «άρχοντα» της επικοινωνίας στην Minos EMI/ Universal Greece, της εταιρίας δηλαδή που εκπροσωπεί τους Glass Animals στα εγχώρια και χαίρεται το ίδιο και περισσότερο με κάτι τέτοια απρόσμενα.
Οι Glass Animals δεν είναι φρέσκοι, δεν είναι τα νέα τυχερά τυπάκια που βρήκαν την πόρτα ανοιχτή και μπήκαν, είναι στη σκηνή της πάλης από το 2010. Ο Dave Bayley, ο Joe Seaeard, o Ed Irwin -Singer και ο Drew MacFarlane είναι κολλητοί από παλιά, πολύ παλιά, τότε που συναντήθηκαν με «κοντά παντελονάκια» σε ένα ιδιωτικό οικοτροφείο της πανεπιστημιακής Οξφόρδης. Ο Bayley είχε προλάβει να γεννηθεί και να περάσει τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Μασαχουσέτη και το Τέξας, ίσως γι αυτό και η άλλη πλευρά του Ατλαντικού τους χρώσταγε το βήμα στο θρόνο. Έχουν βγάλει τρία άλμπουμ, το Zerba του 2014, το How to Be a Human Being του 2018 και το περσινό Dreamland που είχαμε εντελώς υιοθετήσει στο web joinradio, γι’ αυτό αν θες και η τόση χαρά που τους έχω, για όλο αυτό που απολαμβάνουν (Νο2 στο Uk και Νο7 στο USA).
Το άλμπουμ γράφτηκε κάπως ανορθόδοξα. Ήταν καλοκαίρι του 2020 όταν ο ντράμερ Joe έπαθε ένα ατύχημα με το ποδήλατο στο Δουβλίνο και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί για ένα κάποιο διάστημα. Ο Bayley ενώ περνούσε πολλές ώρες κάνοντας του παρέα στο νοσοκομείο, είχε την ευγενική καλοσύνη να κάνει τις σκέψεις του τραγούδια και να αφεθεί στο παιχνίδι των αναμνήσεων που τον οδήγησαν σε ένα αυτοβιογραφικό ταξίδι, γεμάτο εικόνες από την παιδική του ηλικία, που ως τότε δεν είχε ξανακάνει. Εκείνo το καλοκαίρι όμως κάτι άλλο απασχολούσε όλους περισσότερο. Ο ρατσισμός και το Black Lives Matters. Οπότε και βρήκαν απαραίτητη την αναβολή της κυκλοφορίας του άλμπουμ τους και με μια ανακοίνωση τους στα τέλη Ιουνίου, την διευκρίνηση, πως προτιμούσαν πρώτα να πάρουν μέρος στο δημόσιο διάλογο για να την καταπολέμηση της βίας και μετά να ασχοληθούν με κυκλοφορίες και πιθανές επιτυχίες.
Τελικά το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 7 Αυγούστου του 2020, το καλοκαίρι μετά το πρώτο ελληνικό lockdown που εσύ δηλαδή προσπαθούσες να καταλάβεις ποιός ήσουν και γιατί ήσουν αυτός που ήσουν.
Προσωπικά, για να είμαι ειλικρινής, είχα ποντάρει σε άλλο κομμάτι από το άλμπουμ. Το It’s All So Incredibly Loud, ένα pop anthem βαθιάς ηλεκτρονικής εσωστρέφειας, ένοιωθα πως είχε όλα τα χαρακτηριστικά για να απογειωθεί στα charts του πλανήτη. Ένα Hunting High and Low νέας κοπής, γυρισμένο σε πισίνα των διπλών ’20ς αντί τη βαθιά θάλασσα των 80’ς. Το κοινό στις ΗΠΑ όμως είχε άλλη άποψη και άφησε στην άκρη το «δικό μου», αφήσε και το Tangerine που έπαιζε δυνατά στην Ευρώπη, ειδικά στη ρετουσαρισμένη του μορφή με τα συνοδευτικά φωνητικά του new icon girl της Βρετανίας, Arlo Parks και προχώρησε πιο κάτω,. Ότι θέλουν τα παιδιά, χατίρι δεν χαλάμε. Τέσσερις βδομάδες κορυφή πια (μετά από 59 εβδομάδες υπομονετικού σκαρφαλώματος) και… to be continued.
Το Heat Waves των Glass Animals όπως ήταν αναμενόμενο έχει μπει σχεδόν αμέσως στο στόχαστρο όσων αγαπούν να κάνουν διασκευές. Εδώ, ίσως η καλύτερη.