Είναι Δευτέρα, ξυπνάω και βιώνω τη συννεφιά μετά τη λιακάδα, σαν να μην έχει περάσει μέρα απο τον βαρύ χειμώνα. Χωρίς να έχω καταφέρει να ξεγελάσω τον εγκέφαλο μου ώστε να προσπεράσει τον πονοκέφαλο της προηγούμενης νύχτας. Έτσι ακριβώς νιώθω όταν κοιμάμαι και ξυπνάω με γκρί ουρανό. Μετά θυμάμαι τους μετεωρολόγους στα κανάλια που μιλάνε για τις κατά τόπους ηλιοφάνειες και η διάθεση μου φτιάχνει. Πάντα πίστευα πως το «κατά τόπους ηλιοφάνεια» αποτελούσε γενικότητα και έτσι γέλαγα με την ψυχή μου. Ξεκίνησα την προεργασία για την εβδομαδιαία μου στήλη και έπεσα άχαρα στο κρυφό αριστούργημα της Λένας Πλάτωνος, Γκάλοπ, που επανεκδόθηκε για πρώτη φορά απο την αμερικάνικη Dark Entries Records αυτές τις μέρες. Όπως μαρτυρά και ο ίδιος ο label owner, το Γκάλοπ ήταν ο πρώτος δίσκος που ήθελε να επανεκδώσει όταν ξεκίνησε το label και τελικά τα κατάφερε.
Μπορεί όλη αυτή η ιστορία με την μεγαλειότητα της Πλάτωνος να δίχασε την Ελλάδα του 80 αλλά σίγουρα την έκανε πιο σοφή. Όταν παρουσιαζόταν σε εκπομπές για live performance ή όταν ακούγονταν σε ηχεία που έφταναν σε ανυποψίαστα αυτιά όλοι την θεωρούσαν τρελή. Όλοι οι υπόλοιποι όμως όχι. Μαζί σε αυτούς και ο μεγάλος
Μάνος Χατζιδάκις που την θεωρούσε ιδιοφυία. Η
Λένα Πλάτωνος που κάνει καλύτερο για άλλη μια φορά το πρωινό μου και που γεμιζει αισιοδοξία και όρεξη για αναζήτηση την ζωή μου είναι ένα απο τα πιο δυνατά χαρτιά της ελληνικής δισκογραφίας που με θράσος καθήλωσε πολλούς μουσικόφιλους ανά τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Έγραψε και κυκλοφόρησε αρκετή μουσική απο το 81 εως και σήμερα με πιο σημαντικές στιγμές το
Σαμποτάζ, τις
Μάσκες Ηλίου, το
Γκάλοπ και τα
Λεπιδόπτερα. Δείχνοντας μέσα στην αφέλεια της πόσο πρωτοπόρα υπήρξε ως συνθέτης.
Εστιάζοντας στο Γκάλοπ δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει τα πρώιμα ηλεκτρονικά με τις σκοτεινές συνθέσεις, τις φοβερές μπασογραμμές και το υπέροχο spoken word. Εδώ ο άκρως φουτουριστικός ήχος μπλέκεται άψογα με τα λόγια της Πλάτωνος για την απλή και συνάμα μυστήρια καθημερινότητά της. Μουσική για αγάπες, για άλυτες ασκήσεις φυσικής, για παραλίες που έβραζαν, για ανθρώπους που είχαν να πουν πολλά. Το Γκάλοπ είναι ένα μεγάλο ταξίδι που ακούγεται πολύ σύντομο ενώ δεν είναι. Προσωπικά θεωρώ πως πέρα απο πρωτοποριακός, άγνωστος σε πολλούς και σπάνιος, είναι στους 10 πιο πρωινούς δίσκους. Μουσική για να ξεκινάς άλλη μια μέρα σ’αυτόν τον κόσμο. «Και να θυμάσαι, μια γυναίκα θα σ’αγαπήσει όποιος και να’σαι».