Η Νύχτα που ο Giorgio Moroder Αποθέωσε την Ποπ

Οι περισσότεροι την επόμενη μέρα έκαναν λόγο για φιάσκο, τραγωδία, αρπαχτή κι όλα τα σχετικά στολίδια για την εμφάνιση του Giorgio Moroder στο Plisskën. Μπορώ εν μέρη να «μπω στο κεφάλι» όλων των απογοητευμένων και να καταλάβω την πηγή της οργής, επιτρέψτε μου συγχρόνως όμως να διαφωνήσω. Σχεδόν πλήρως. 

Ο Giorgio Moroder ήρθε στην Αθήνα στην…οικονομική εκδοχή του, τουτέστιν χωρίς τη live μπάντα όπως σε άλλες στάσεις της περιοδείας του. (Δημιουργική) Ασάφεια στο πως επικοινωνήθηκε η εμφάνισή του μεγάλου headliner του Plisskën 2019; Σίγουρα. Στο μεταξύ όμως, ψάξτε σχετικά βιντεάκια από άλλες πρόσφατες εμφανίσεις του με μπάντα. Είναι τουλάχιστον σίγουρο ότι θα προτιμήσετε να δείτε Eurovision που, στην τελική, έχει και ένα κάποιο σασπένς. 

Ένα dj set ακούσαμε λοιπόν από τον “Giorgio”, το οποίο, ευθύς εξ αρχής έθεσε τους όρους: “Love to Love You Baby” στα ηχεία, βίντεο πίσω από τον Moroder -ανάλογα με το κομμάτι βλέπαμε και τον εκάστοτε καλλιτέχνη- κι ο πρώτος DJ της ιστορίας που δεν φορούσε ακουστικά με ό,τι μπορεί να συμπεράνει κανείς από αυτό. Στο μεταξύ, τα κομφετί, τα μπαλόνια και οι γιγάντιες φουσκωτές μπάλες δεν άργησαν να εμφανιστούν στον αέρα. Πολύ απλά, εδώ είχαμε να κάνουμε με ένα πάρτυ και αυτή η εμφάνιση δεν προσπάθησε να πείσει για κάτι διαφορετικό. Μετά από 5 λεπτά κανείς δεν μπορούσε να πει ότι τα σημάδια δεν τον είχαν προειδοποιήσει. 

Και σαν κάθε ποπ πάρτυ που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και σε αυτό ακούστηκαν μόνο επιτυχίες. Φυσικά έπαιξαν τα Μεγάλα Classics που έχει βάλει το χέρι του ο Moroder: “I Feel Love”, “Call Me”, μαζί τους ως πολύ ευχάριστη έκπληξη το “Beat the Clock” των Sparks (από το Νο 1 Song In Heaven, παραγωγής Moroder που έσβησε και 40 κεράκια φέτος). Αλλά, στο σετ χώρεσαν και καραμπινάτα ονόματα όπως Rihanna, Kylie Minogue, dj Tiesto (!) που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Ναι, δεν ήταν λίγα τα σημεία του σετ που θύμιζαν συλλογή Now! Hits. Ξεχνάμε όμως κάτι: ότι πολλές φορές αυτές οι συλλογές δεν είναι παρά η σύνοψη της καλύτερης εμπορικής ποπ που βγήκε την εκάστοτε χρονιά. 

Ας δούμε όμως λίγο και την μεγάλη εικόνα.

Μιλάμε για κάποιον που υπήρξε ένας κανονικότατος εργάτης της ποπ στην εποχή των παχιών αγελάδων της δισκογραφίας. Ας θυμηθούμε επίσης πως το 2014 έλεγε στον Παναγιώτη Μένεγο πως ήταν ένας άνθρωπος που δεν πήγαινε στα κλαμπ, κι ας αναστέναζε χάρη σε αυτόν το Studio 54. Ένας Άνθρωπος της Μουσικής που μέχρι ο χρόνος να δείξει αν διογκώνεται ή ξεφουσκώνει ο μύθος του σε κάθε επόμενη γενιά, ήρθαν οι Daft Punk το 2013 για να επισφραγίσουν με σιγουριά το πρώτο, και να περάσει ο Νονός της Ντίσκο και με τη βούλα στην αιωνιότητα. Μπροστά μας, δηλαδή, την Πέμπτη το βράδυ στην κεντρική σκηνή του Plisskën 2019 στεκόταν ένας συμπαθέστατος κύριος που του χρόνου θα κλείσει τα 80 και η, διάρκειας μισού αιώνα, επαγγελματική του ζωή υπήρξε σε κάθε έκφανση της -παρασκηνιακά ή ολοφάνερα- ποπ. Όχι κάποιος superstar DJ, άσχετα αν ως τέτοιον περιφέρει τον εαυτό του την τελευταία πενταετία.

Επομένως, ο μαυροφορεμένος ασπρομάλλης που έκοβε βόλτες σαν μικρό παιδάκι ανάμεσα στα τραγούδια κλωτσώντας μπαλόνια και φουσκωτές μπάλες, δεν είναι παρά ένα ζωντανό brand. Μη γελιόμαστε, αυτή ήταν η κρυφή σύμβαση που όλοι όσοι βρεθήκαμε από κάτω είχαμε δεχτεί από πριν, έστω κι ασυνείδητα: ως ένα παντοδύναμο pop brand σπεύσαμε να τον δούμε/ακούσουμε.  

Αυτό λοιπόν ήταν ένα καθαρόαιμο ποπ συμβάν, μουσικά κι όχι μόνο. Ένας άνθρωπος που υπήρξε απόλυτος υπηρέτης της ποπ, ανέβηκε στο κέντρο της σκηνής για να παίξει ποπ μουσική, προβάλλοντας τον εαυτό του ως pop icon. 

Και μην ξεχνάμε πως η ποπ είναι κυρίως μια σειρά από όμορφα κλισέ. Κι ένα dj set -σε τέτοιο πλαίσιο- είναι η καθοδήγηση της διασκέδασης. Ο Moroder σε αυτή τη βραδιά εκμεταλλεύτηκε πλήρως κάθε ποπ κλισέ και υπήρξε ο απόλυτος crowd pleaser (δεν θα πιστέψω όποιον πει πως δεν χόρεψε, κι αν το πιστέψω θα το χρεώσω σε άλλου είδους συμπλέγματα). Επομένως, δεν καταλαβαίνω τι έκανε λάθος μπροστά στο αθηναϊκό κοινό.

Μάλλον έκανε το σωστότερο πράγμα που μπορούσε να κάνει: αποθέωσε την ποπ.