Γιατί μας αρέσουν οι ρομαντικές κομεντί;

Λίγες ημέρες πριν πέσει η αυλαία στις Νύχτες Πρεμιέρας, με τον καιρό να μην έχει αποφασίσει ακόμα αν μας θέλει ιδρωμένους ή με κρυάδες, και στο καφέ του Ιανού με περιμένει ο σκηνοθέτης Michael Dowse για να ανταλλάξουμε μερικές κουβέντες. Η πρώτη συνέντευξη της ημέρας γι’ αυτόν, τέλεια, είναι ξεκούραστος και σε φόρμα. Με εμφανή διάθεση αυτοσαρκασμού, μου μιλά χωρίς κόμπλεξ για το Φίλοι Ή Κάτι Παραπάνω, για τον Pete Tong, γελάει με τα αστεία μου και ενθουσιάζεται με το αναλογικό δημοσιογραφικό κασετόφωνο που χρησιμοποιώ, παίζοντας μαζί του μέχρι να ολοκληρωθεί η συνέντευξη.

Πως τα ‘χει πάει η ταινία από πλευράς αποδοχής μέχρι στιγμής; Για καλή μου τύχη πολύ καλά, και από τους κριτικούς και από το κοινό. Νομίζω ότι πολλοί ανταποκρίθηκαν στην ταινία γιατί μπόρεσαν να ταυτιστούν με αυτή, έχουν βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά είναι δίκοπο μαχαίρι το να κάνεις μια τέτοια ταινία, καθώς υπάρχει μεν αγάπη για το ιδίωμα της ρομαντικής κωμωδίας, αλλά υπάρχει και πολύ μίσος. Θεωρώ πως είναι δύσκολο μερικοί κριτικοί να ταυτιστούν, δεν υπάρχει ελπίδα (σ.σ. επ’ ακριβώς είπε pissing out of the window, pissing in the wind) να νιώσουν αυτό που κάνεις, αφού υπάρχει προκατάληψη σχετικά με το τι είναι το συγκεκριμένο είδος και πως θα είναι η δική σου ταινία. Με το Φίλοι Ή Κάτι Παραπάνω προσπάθησα να σεβαστώ το είδος, να είμαι όσο το δυνατόν πρωτότυπος στα πλαίσιά του μα και να το ασπαστώ. Δεν είμαι ιδιαίτερος φαν αυτού του είδους των ταινιών, ναι, λατρεύω τις κλασσικές, οπότε προσπαθήσαμε να πατήσουμε στα χνάρια τους και να κάνουμε κάτι σαν το Όταν Ο Χάρι Γνώρισε Τη Σάλι ή το Μανχάταν.

Στην ταινία οι πρωταγωνιστές παρουσιάζονται ως φοβισμένοι στο να παραδεχτούν τι θέλουν, τουλάχιστον σε θέμα διαπροσωπικών σχέσεων. Έτσι γίνεται όντως, κατά τη γνώμη σου, με όλους τους ρομαντικούς της σύγχρονης εποχής; Νομίζω  ότι η Zoe (Kazan, η πρωταγωνίστρια) βρήκε έναν όρο που περιγράφει απόλυτα το περιεχόμενο της ταινίας και αυτός ήταν «ηθικό ρομάντζο». Και οι δύο χαρακτήρες έχουν το δικό τους κώδικα ηθικής, η Chantry έχει αγόρι, δεν έχει παρατήσει ποτέ κανέναν και είναι χαρούμενη με τη σχέση της. Ο Wallace έχει υποστεί μεγάλο συναισθηματικό πλήγμακαι έχει θέσει ορισμένα όρια στο κεφάλι του για το πώς λειτουργούν αυτά τα πράγματα, θεωρεί ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να φερθείς εγωιστικά, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δύο χαρακτήρες ερωτεύονται. Φοβούνται μεν, όπως είπες, μα γενικότερα πιστεύω πως οι σημερινοί άνθρωποι εν γένει δεν είναι έτσι, αρπάζουν ό, τι θελήσουν, το ίντερνετ βοηθάει σε αυτό, ανοίγει νέες διόδους στις διαπροσωπικές σχέσεις. Μα, εφ’ όσον δεν το έχω ζήσει δεν μπορώ να το αναλύσω περαιτέρω. Οι ήρωες της ταινίας, όμως, έχουν θέσει κάποια όρια στα μυαλά τους. και αυτό που έχει πλάκα είναι να τους βλέπεις να ξεφεύγουν από αυτά.

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να κάνεις αυτή την ταινία; Προσωπικές εμπειρίες; Κοίτα, όλοι μπορούν να πουν πως έχουν υπάρξει σε αυτό που αποκαλούμε friendzone. Και εγώ έχω υπάρξει μέσα σε αυτό και δεν είχε καθόλου πλάκα. Πρέπει να αποδεχτείς πως πρέπει να βρεις έναν τρόπο να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση. Η ταινία, παρ’ όλα αυτά, ξεκίνησε ως project κάπως διαφορετικά. Ο Elan Mastai είδε το θεατρικό στο οποίο βασίστηκε, το Toothpaste And Cigars και έγραψε το σενάριο, ήταν κάπως διαφορετικό προτού λάβω συμμετοχή εγώ σε αυτό. Τα γυρίσματα θα γίνονταν στο Vancouver και πιθανόν στη Βαρκελώνη. Όταν μπήκα και εγώ στη διαδικασία, μεγάλο μέρος της προπαραγωγής είχε ήδη γίνει, μου άρεσαν κάποιες ιδέες και  ήθελα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση με όσα είχα κάνει στο παρελθόν. Το Goon ήταν πιο γρήγορο σε ρυθμό, ας πούμε, ενώ τώρα ήθελα να αφήσω τους ηθοποιούς να παίξουν, να μην έχω τόσο έντονο μοντάζ, να αφήσω τα πάντα να αναπνεύσουν με φυσικό τρόπο. Ήταν και μια πρόκληση από τη στιγμή που αγαπάω όλες τις κλασσικές ταινίες του ιδιώματος, να κάνω μια διαχρονική ταινία που το κοινό μπορεί να βλέπει και να ξαναβλέπει ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Μια ταινία για να βγεις ραντεβού. Αν θες να βγάλεις γκόμενα πήγαινε την να το δει. Είναι panty remover.

Οι ηθοποιοί της ταινίας ήταν αυτοί ήθελες εξαρχής να συμμετάσχουν στο project; Προφανώς και είναι αυτοί που ήθελα, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είχαν γραφτεί με κάποιον συγκεκριμένο πρωταγωνιστή κατά νου. Ο Elan απλά το έγραψε με φυσικό και αβίαστο τρόπο, χωρίς να μπει σε κουτάκια. Προσωπικά μου αρέσει πολύ ο Daniel Radcliffe, μου άρεσε που δίψαγε να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό απ’ αυτά που τον έχουμε συνηθίσει, το εκτιμώ πολύ αυτό στους ηθοποιούς. Η σκέψη μου ήταν, βέβαια, «πόσο αστείος μπορεί να είναι;», αλλά σε δέκα λεπτά συνειδητοποιείς πως έχει αυτή την οξεία, στεγνή βρετανική εξυπνάδα. Ήταν τέλειος για να ενσαρκώσει αυτό το ρόλο και αυτό το στυλ διαλόγων. Και επίσης ήταν πολύ φιλικός και καθόλου δύσκολος στην προσέγγιση. Είναι ακόμα στο ένα τέταρτο της διαδρομής μιας πολύ μεγάλης καριέρας. Αφού ξεκινήσαμε με τον Dan, χτίσαμε και όλο το υπόλοιπο καστ γύρω του και μπορώ να πω πως είμαστε πολύ χαρούμενοι με το τελικό αποτέλεσμα. Είχαμε τα ονόματα που θέλαμε και αυτό είναι πάρα πολύ καλό.

Με ποιόν από τους χαρακτήρες ταυτίζεσαι περισσότερο; Με τον Wallace, σίγουρα. Μου αρέσει που είναι ειλικρινής, είναι κάτι που δε βλέπεις συχνά πλέον, όλοι είναι πολύ κακόβουλοι και κυνικοί. Βέβαια, ολόκληρη η κωμωδία είναι βασισμένη σε αυτόν τον κυνικό σαρκασμό, αλλά μου αρέσει η σοβαρότητά του, είναι ένα σημαντικό προτέρημα. Δεν είναι ένας αξιολύπητος loser, μπορεί να θεωρείται λίγο πνιγμένος στα θέματά του μα έχει θέσει όρια και μπορεί να κινείται σε αυτά με άνεση. Μα, επίσης, καταλαβαίνει πως του δίνεται μια ευκαιρία και προσπαθεί να την αρπάξει.

Θεωρείς ότι οι φαν του It’s All Gone Pete Tong θα μπορέσουν να την απολαύσουν; Ναι, γιατί όχι; Μάλλον όχι όλοι, υπάρχουν διαφορές όσον αφορά στον τόνο της κωμωδίας και στη θεματική της και δεν υπάρχει τόσο ξεκάθαρο το στοιχείο της κάθαρσης όσο στον Pete Tong, μα υπάρχουν κοινά στοιχεία τόσο στο στυλ της διακωμώδησης όπως και ένα στοιχείο ασέβειας, μα είναι πολύ διαφορετικό. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχει και ένα στοιχείο ειλικρίνειας στον Pete Tong, το οποίο μπορείς να το βρεις και στο Φίλοι…

Έχεις αλλάξει καθόλου σαν άνθρωπος ανάμεσα στις ταινίες σου; Ναι, σίγουρα, προς το χειρότερο! Πλάκα κάνω, ελπίζω προς το καλύτερο. Νομίζω πως κάθε φορά που κάνω μια ταινία αφήνω σε αυτήν ένα κομμάτι του εαυτού μου και με αλλάζει, με εξορκίζει κατά κάποιο τρόπο. Η όλη διαδικασία σε αλλάζει, είναι μια πρόκληση το να τα δώσεις όλα συναισθηματικά σε μια ταινία, μα κάθε μια από αυτές σε αλλάζει, το πιστεύω. Μερικές φορές σε διδάσκει κάποια πράγματα, τα οποία μπορεί και να μην είναι η καλύτερη εμπειρία, κάποιες άλλες φορές είναι απίστευτα δημιουργική διαδικασία, μα όσο διαφορετικές και να ‘ναι μεταξύ τους, είναι σαν παιδιά σου. Τα αγαπάς όλα. Έχω αλλάξει σαν σκηνοθέτης, μα προσπαθώ να κρατάω την ενέργειά μου, να μην χάσω τη δημιουργικότητα που είχα στον Pete Tong, ας πούμε, δε θέλω να εφησυχαστώ στο πώς να γυρνάω ταινίες, να γίνω τεμπέλης . πρέπει κάθε ταινία να είναι η καλύτερη δυνατή εκδοχή αυτού που είχα κατά νου. Μεγαλώνω πλέον, ξέρεις, είμαι 41, έχω δύο παιδιά, μα είναι ωραίο να έχεις πίσω σου μια σειρά από δουλειές, σου δίνει μια ώθηση. Όσες περισσότερες ταινίες κάνεις, τόσα σου δίνουν. Έχουν μια αθροιστική ισχύ που διευκολύνει τη διαδικασία του γυρίσματος.

Είσαι αισιόδοξος; Πιστεύεις στο αίσιο τέλος; Ναι. Η γυναίκα μου μπορεί να σου πει το αντίθετο, μα πιστεύω σε αυτό. Οι περισσότερες ταινίες μου έχουν happy ending. Από τη στιγμή που ο κόσμος επενδύει τόσα πολλά σε μια ταινία, είναι περίεργο να μην του δίνεις το happy ending. Δεν είναι ότι απεχθάνομαι τα κακά τέλη, μα πρέπει να λειτουργούν στα πλαίσια της ταινίας, όπως και τα χαρούμενα. Κάθε τέλος έχει τα θετικά του, ειδικά όταν κάνεις κωμωδία συνηθίζεις να φτιάχνεις χαρακτήρες αρεστούς. Για να μη δίνεις σε αυτούς τους χαρακτήρες μια αλλαγή προς το καλύτερο, πρέπει να ‘σαι πολύ σκοτεινός και στριφνός. Βέβαια και στα happy endings υπάρχουν και πιο γκρίζοι τόνοι, που μετριάζουν κάπως το συναίσθημα και σε κάνουν να πιστεύεις πως πρέπει να προσέχεις γι’ αυτό που εύχεσαι.

Η ταινία θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους αυτή την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου.