Άντε να δεχτούμε πως στις μέρες μας το να στρογγυλοκάτσεις για καιρό στην επιτυχία και παράλληλα να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου είναι πολύ πιο δύσκολο, δεδομένου και του ευρύτατου ανταγωνισμού στη μουσική. Άντε να δεχτούμε ότι δε μπορείς πάντα να βγάζεις κάτι καλό σαν γραμμή παραγωγής. Όμως, όταν γίνεται μια τόσο απότομη εξαφάνιση δε μπορείς παρά να σταθείς και να αναρωτηθείς. Τι απέγιναν οι Killers; Ναι, η μπάντα που περίπου δέκα χρόνια είχε σκάσει όχι από το πουθενά, αλλά από τη Νεβάδα και το Λας Βέγκας. Το 2004 έβγαλαν στον κόσμο το Hot Fuss, για πολλούς ακόμη και σήμερα το καλύτερό τους άλμπουμ. Οι απανωτές μνείες βέβαια άρχισαν με το που κυκλοφόρησε ο δίσκος και δεν ήταν μόνο από τους ακροατές, αλλά και από συναδέλφους μουσικούς, όπως οι Robbie Williams και Chris Martin, που γούσταραν αυτό το -λίγο αναφορικό σε 80ς synth/Joy Division wannabe με πολύ μα πολύ πιο ανάλαφρη διάθεση- σύνολο των Brandon Flowers, Dave Keuning, Mark Stoermer και Ronnie Vannucci, Jr.
Από εκεί ακολούθησαν τα Sam’s Town το 2006 και Sawdust το 2007, το πρώτο αρκετά καλό άλμπουμ και ενδιαφέροντα βίντεοκλιπ όπως για το κομμάτι Bones, που σκηνοθέτησε ο Tim Burton, ενώ από την έτερη κυκλοφορία κρατάμε σίγουρα το Tranquilize και τη συνεργασία με το Lou Reed. Πιθανότατα το peak της καριέρας τους, μιας και από εκεί άρχισε να αλλάζει η κατάσταση, το 2008 με την ίδρυση των Battle Born Studios και τη διάθεση των μελών για σόλο δίσκους. Και μετά το Day & Age, που ήταν αρκετά πιο μέτριο από τα τρία προηγούμενα άλμπουμ, αλλά και τη μεγάλη τουρνέ που συνόδεψε το δίσκο το 2008, η μπάντα αποφάσισε ξαφνικά να κάνει μια μικρή παύση το 2010 και να χαθεί για λίγο από τα ραντάρ μας μέχρι την επόμενη χρονιά και το δίσκο BattleBorn, που πέρασε και δεν ακούμπησε. Η τελευταία δισκογραφική καταχώρηση των Killers είναι το περσινό Direct Hits, μια σούμα των επιτυχιών τους, κάτι που σημαίνει πως θέλουν λίγο χρόνο χώρια μέχρι το επόμενο φρέσκο υλικό.
