Δεν είναι τυχαίο που οι Βρετανοί τον αποκαλούν national treasure (και η γυναίκα του στο σπίτι επίσης, για να του φτιάχνει το κέφι). Ο Robbie Williams είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους pop stars της Μεγάλης Βρετανίας, με αμέτρητα Νο1 hits, τεράστιες πωλήσεις, ωραίες και διαφορετικές συνεργασίες, τρέλα, χιούμορ και απέραντη αγάπη για τους fans του.
Η καριέρα του ξεκίνησε το 1989 με τους Take That. Ένα boyband τόσο επιτυχημένο, που άνοιξε τον δρόμο για πολλά ακόμα που ακολούθησαν, από τους Backstreet Boys (1993) μέχρι και τους δικούς μας ONE (1999). Και φυσικά ο ίδιος ο Robbie απέδειξε και σε άλλα μέλη μεγάλων boybands ότι αν έχουν θέληση, ταλέντο και εργάζονται σκληρά, μπορούν να έχουν επιτυχημένη καριέρα και ως σόλο καλλιτέχνες. Από το 1995 που έφυγε από το συγκρότημα, το παράδειγμά του ακολούθησε ο Justin Timberlake αφήνοντας πίσω του τους ‘N Sync και πολλά χρόνια αργότερα ο Zayn Malik και ο Harry Styles που έφυγαν από τους One Direction. Για την ακρίβεια, ο Robbie, o Justin και ο Harry αποτελούν το holy trinity των σταρ που ξεκίνησαν από boyband.
Μπορεί να ήταν αθυρόστομος και να είχε πει πολλά το στόμα του όταν αποχώρησε, σε σημείο να μη μιλιέται για χρόνια με τον Gary Barlow (τον κεντρικό τραγουδιστή και συνθέτη του γκρουπ), αλλά αυτό που τελικά έμεινε είναι το γεγονός ότι δεν δίστασε να αντισταθεί σε μία συνθήκη που τον περιόριζε καλλιτεχνικά, ρισκάροντας μια στρωμένη καριέρα.
Το 1997, ο Robbie κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, Life Thru a Lens. Το άλμπουμ περιελάμβανε τη μπαλάντα Angels που εξακολουθεί να είναι το single του με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών.
Ο Robbie Williams στο Rockwave Festival το 2015
Στο ξεκίνημα της χιλιετίας ήρθε το τρίτο σόλο άλμπουμ του, Sing When You’re Winning, και ένας χαμός προκλήθηκε παγκοσμίως όταν βγήκε το video clip του τραγουδιού Rock DJ. Ποιο ήταν το concept; Ο Robbie σταδιακά γδύνεται προσπαθώντας να εντυπωσιάσει μια ομάδα γυναικών, αλλά όταν βλέπει ότι αυτό δεν έχει ανταπόκριση αρχίζει να αφαιρεί το δέρμα και τους μυς του μέχρι να μείνει απλώς ένας σκελετός που χορεύει. Πολλά τηλεοπτικά δίκτυα έκαναν edit στο βίντεο για να το προβάλλουν. Παρά τη λογοκρισία όμως, κατάφερε να γίνει το τέταρτο single σε πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2000 και να κερδίσει στα Brit Awards τα βραβεία καλύτερου βρετανικού single και καλύτερου μουσικού βίντεο της χρονιάς.
Υπάρχει και τεράστιο κουτσομπολιό εδώ. Όταν πήγε να παραλάβει το πρώτο βραβείο, αντί να αρχίσει τις ευχαριστίες, προκάλεσε μπροστά σε όλους τον Liam Gallagher (Oasis) να παλέψουν οι δυο τους σε φιλανθρωπικό αγώνα μποξ. Ο λόγος; Ενώ στα ‘90s ήταν φίλος με τα δύο αδέρφια, ο Noel τον αποκάλεσε κάποια στιγμή “ο χορευτής των Take That” ξεκινώντας έτσι τη μεγάλη διαμάχη. Αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο όταν ο Liam άρχισε να βγαίνει με τη Nicole Appleton, τραγουδίστρια των All Saints, με την οποία πρώτος έβγαινε ο Robbie, και να λέει παντού δημόσια ότι θα σπάσει τη μύτη του Robbie. Τουλάχιστον, από όλο αυτό το ξεκατίνιασμα, σκέφτηκε να βγουν χρήματα για φιλανθρωπικό σκοπό. Είναι κάτι.
Έχοντας μεγαλώσει αγαπώντας τη μουσική του Frank Sinatra, ο Robbie ακολούθησε μια νέα μουσική κατεύθυνση το 2001, όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ Swing When You’re Winning. Ο τίτλος του είναι ένα λογοπαίγνιο του προηγούμενου δίσκου του και όπως είχε πει ο ίδιος, είναι «το άλμπουμ της big band που πάντα ονειρευόταν να φτιάξει». Επανεκτελέσεις αγαπημένων τραγουδιών από το Great American Songbook, με συμμετοχές από ηθοποιούς όπως ο Rupert Everett, ο Jon Lovitz και η Jane Horrocks, αλλά και ένα ιδιότυπο ντουέτο με τον Frank Sinatra που δημιουργήθηκε μετά τον θάνατο του τελευταίου. Παρά το εντελώς διαφορετικό στυλ από όσα είχε κάνει μέχρι τότε, έφτασε στο Νο1 του βρετανικού τσαρτ. Σε αυτό προφανώς συνετέλεσε και η υπέροχη εκτέλεση (με το καυτό βίντεο) του Somethin’ Stupid μαζί με τη Nicole Kidman. Γενικά, ήταν τόση η επιτυχία, που προσπάθησε να την επαναλάβει με το αντίστοιχο άλμπουμ Swing Both Ways το 2013.
Εκείνη η δεκαετία ήταν πραγματικά η χρυσή δεκαετία του. Και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα το 2003 με τη συναυλία στο Knebworth στην Αγγλία που το κοινό ξεπέρασε τις 125.000, αλλά και το 2006 με την περιοδεία του Close Encounters η οποία περιλάμβανε πάνω από 50 σόου σε όλο τον κόσμο και τον έβαλε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, αφού πούλησε 1,6 εκατομμύρια εισιτήρια σε μία μόνο μέρα!
Το 2010, έγινε πραγματικότητα ο κρυφός πόθος πολλών. Παρά τις προβλέψεις που ήθελαν τον Robbie να μην ξαναμιλήσει ποτέ με τον Gary Barlow, όχι μόνο τα ξαναβρήκαν, αλλά ΟΛΟΙ (και οι πέντε) Take That επανενώθηκαν και έκαναν και περιοδεία. Κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Progress με το single The Flood να φτάνει στο Νο2 στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι βασικοί πρωταγωνιστές φωνητικά να είναι οι δυο τους. Πλέον οι Take That έχουν μείνει τρεις αλλά διατηρεί με όλους καλές σχέσεις και δεν χάνει ευκαιρία να τους στηρίζει με posts στα προσωπικά του social media.
Τα χρόνια που ακολούθησαν έκανε πολλά: τραγούδησε στους εορτασμούς για το διαμαντένιο Ιωβηλαίο της Βασίλισσας Ελισάβετ ΙΙ το 2012, εμφανίστηκε γυμνός στη βρετανική τηλεόραση για να στηρίξει τη φιλανθρωπική ενέργεια Comic Relief, άνοιξε την τελετή για το παγκόσμιο κύπελλο FIFA το 2018 και δεν έχασε ευκαιρία να κάνει τον καραγκιόζη όταν ετοιμαζόταν να γεννήσει η γυναίκα του Ayda το πρώτο τους παιδί στο νοσοκομείο, ώστε να της αποσπάσει την προσοχή από τους πόνους (κάτι που η ίδια παραδέχτηκε μετά ότι τη βοήθησε πολύ).
Το 2018 συμμετείχε μαζί με την Ayda στην κριτική επιτροπή της 15ης σεζόν του βρετανικού X-Factor, ενώ το 2019 ο Robbie συνεργάστηκε με τη Royal Shakespeare Company και έγραψε μαζί με τον επί σειρά ετών συνεργάτη του, Guy Chambers, τη μουσική για την προσαρμογή σε μιούζικαλ του The Boy in the Dress του David Walliams.
Όταν έσκασε η πανδημία, από τις πρώτες κιόλας μέρες του lockdown ξεκίνησε να κάνει το περίφημο disco corona karaoke σε live μετάδοση στο instagram, όπου δεχόταν παραγγελιές από χρήστες που βρίσκονταν κλεισμένοι στα σπίτια τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, για να μας κρατήσει παρέα και να του κρατήσουμε και εμείς αφού είχε κολλήσει τον ιό και έκανε καραντίνα μακριά από την οικογένειά του σε ένα ξενοδοχείο. Το έκανε για μέρες, ήταν ασταμάτητος. Ξέραμε ότι κάθε βράδυ συγκεκριμένη ώρα θα εμφανιζόταν και θα τραγουδούσε αυτά που του ζητούσαμε (όχι μόνο δικά του τραγούδια), έχοντας τη μουσική υπόκρουση από τις λίστες καραόκε του YouTube. Ακόμα και reunion με τους τρεις Take That έκανε (Gary, Mark, Donald) αλλά και με τον Gary οι δυο τους.
To τελευταίο του project είναι οι Lufthaus, το ηλεκτρονικό σχήμα που έφτιαξε μαζί τους Tim Metcalfe και Flynn Francis και το single Ringo που κυκλοφόρησαν περιέχει 5 tracks εκ των οποίων έχω λιώσει τα: Unlovable και Soul Seekers.
Αυτή την περίοδο, εκτός από την τουρνέ του ασχολείται και με την ταινία που αποκαλεί “μουσική φαντασία” η οποία βασίζεται στη ζωή του ίδιου. Η ταινία που θα κυκλοφορήσει μάλλον μέσα στο 2024 θα ονομάζεται Better Man και θα τη σκηνοθετήσει ο Michael Gracey, ο οποίος σκηνοθέτησε επίσης το The Greatest Showman. Ο ίδιος ο Robbie θα υποδυθεί τον εαυτό του, ενώ για την πιο νεαρή ηλικία του θα αναλάβει τη δουλειά ο Jonno Davies. Παράλληλα, μέσα στη χρονιά το Netflix θα κυκλοφορήσει ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την καριέρα του με ανέκδοτο υλικό.
Στην Ελλάδα ήρθε το 2015, στο Rockwave Festival, και ήταν πραγματικά μία από τις πιο δυνατές συναυλίες που έχει ζήσει ποτέ το Terra Vibe Park στη Μαλακάσα. Προσωπικά δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ. Όπως είχα γράψει και τότε, όταν όλα συντελούν μαγικά σε μία συναυλία, συμβαίνει αυτό που λέω “moment of bliss”. Νιώθω τη μεγάλη ανατριχίλα, αρχίζουν οι πεταλούδες στο στομάχι, χάνω οποιαδήποτε επαφή με τους γύρω μου, δάκρυα αρχίζουν και κυλούν αυθορμήτως από τα μάτια και αγαπώ ακόμα και τις κατσαρίδες (λέμε τώρα). Κάποτε, όταν ήμουν πιτσιρίκα, αυτό συνέβαινε πολύ συχνά. Όσο περνούσαν τα χρόνια και η λίστα με τις συναυλίες μεγάλωνε, έσκαγε σπάνια. Στη Μαλακάσα, έσκασε.
Ο Robbie έχει έναν μαγικό τρόπο να επικοινωνεί με το κοινό. Μπορείτε να δείτε στο YouTube τα live του και θα καταλάβετε. Μάλιστα έχει τόσο μεγάλη ανάγκη και ο ίδιος από αυτή τη σύνδεση, που ζητάει συνήθως από το κοινό πριν τις συναυλίες να του προτείνει τα αγαπημένα του τραγούδια και όποιο έχει τη μεγαλύτερη ζήτηση το συμπεριλαμβάνει στο setlist της εκάστοτε πόλης. Εκείνη τη χρονιά η Ελλάδα ζήτησε το Me and my Monkey. Ένα τραγούδι που είχε να ερμηνεύσει ζωντανά πολλά χρόνια, μιας και δεν είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό, όπως εδώ. Μάλιστα είναι ένα τραγούδι με πάρα πολλούς και δύσκολους στίχους. Και όμως προετοιμάστηκε εν μέσω τουρνέ και ξαφνικά, εκείνο το βράδυ, η Μαλακάσα γέμισε από αγαπόνια.
Φωτογραφία: ©Γιάννης Νέγρης, i-jukebox.gr
Τη στιγμή που άρχισαν οι τρομπέτες και τα σαξόφωνα να παίζουν την εισαγωγή του και μας αγκάλιασαν εκατομμύρια πολύχρωμες λεπτές δεσμίδες φωτός, ο Robbie φώναξε “Absolutely amazing Greece” και πραγματικά πάγωσε ο χρόνος. Σαν εξωπραγματική εμπειρία που νιώθεις ότι βγαίνεις από το σώμα σου και είσαι ένα βήμα πριν τις πύλες του παραδείσου, ανάμεσα σε χρώματα και απανωτά κύματα αγάπης. Ό,τι και αν βασάνιζε τον καθένα από εμάς εξαφανίστηκε και μία σκέψη μόνο έκανε κατάληψη στο μυαλό: “Όλα καλά θα πάνε, αφού μπορούμε ακόμη και νιώθουμε σαν παιδιά, έστω και αν συμβαίνει μία στο τόσο. Όλα καλά θα πάνε”. Είναι κάτι που δεν το ένιωσα μόνο εγώ, το ένιωσαν και όλοι οι γνωστοί μου που βρέθηκαν εκεί.
Γι’ αυτό ο Robbie είναι μεγάλος μάγκας. Γιατί κατάφερε να κάνει τόσο κόσμο να ξεχάσει τα πάντα για δύο ώρες και να κρέμεται από κάθε του κίνηση, να νιώθει ότι επικοινωνεί μαζί του τόσο έντονα, λες και ερμήνευε για τον καθένα ξεχωριστά. Και αυτό που τον κάνει πιο μάγκα από άλλους είναι ότι ενώ ξεκίνησε άγουρο παιδάκι μέσα από ένα boyband και έκανε περισσότερο αισθητή την παρουσία του τότε επειδή κυλιόταν στις αμμουδιές ημίγυμνος χαϊδεύοντας το υγρό του στέρνο και λιγότερο για τις φωνητικές του δυνατότητες, τελικά τα άφησε όλα πίσω του και, χωρίς να απαρνηθεί τον ρόλο του ποπ ειδώλου, κατάφερε να μπορεί να ξεσηκώνει ακόμα και τους σνομπ ροκάδες που έρχονται σε ένα live του για να κάνουν παρέα στο κορίτσι τους. Δεν έχω ξαναδεί τόσο πολύμορφο κοινό σε ελληνική συναυλία να περνάει τόσο καλά από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Μας είχε όλους στην τσίτα, χωρίς ανάσα, και αν αποφάσιζε να μην κατέβει ποτέ από τη σκηνή, είμαι σίγουρη ότι όλοι ακόμη εκεί θα ήμασταν. Ευτυχώς η 1η Ιουλίου είναι πολύ κοντά. Και τέλος πάντων να ξέρετε ότι ανάμεσα στα καλύτερα sing-a-longs που θα έχετε την ευκαιρία να βιώσετε στη ζωή σας, είναι τη στιγμή που θα πέσουν οι νότες του Angels. Trust me.