Ο Ομάρ Σουλεϊμάν είναι τραγουδιστής με καταγωγή από το Ras al – Ayn, που βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της Συρίας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Δε βγάζει ποτέ από το κεφάλι του το παραδοσιακό ασπροκόκκινο keffiyeh, ούτε τα σκούρα γυαλιά ηλίου του. Στην Ελλάδα έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στο περσινό Primavera Festival της Βαρκελώνης. Δηλαδή από όποιον παρατήρησε, κατά το πήγαινε–έλα από σκηνή σε σκηνή, ότι κάπου εμφανίζεται ένας τύπος που ντύνεται παραδοσιακά και ερμηνεύει «έθνικ» της Μέσης Ανατολής.
Η διεθνής καριέρα του ξεκίνησε το 2006, με την κυκλοφορία, από τη Sublime Records, τριών άλμπουμ με compilations παραδοσιακών τραγουδιών του από ζωντανές ηχογραφήσεις. Το ρεμίξ στο Crystalline της Bjork το 2011 αποτέλεσε το ορόσημο της καριέρας του. Τον Οκτώβριο του 2013 κυκλοφόρησε από τη Ribbon την πιο πρόσφατη δουλειά του, που τυγχάνει να είναι και το πρώτο του άλμπουμ εξ ολοκλήρου ηχογραφημένο σε στούντιο. Έχει τίτλο Wenu Wenu και την παραγωγή έχει κάνει ο Four Tet, σοφά, «πειράζοντας» ελάχιστα στοιχεία κι αφήνοντας την ερμηνευτική ενέργεια του τραγουδιστή να αναδειχθεί αυτούσια, χωρίς περιττά «μερεμέτια».
Ο Ομάρ δεν ήταν πάντα τραγουδιστής. Έχει κάνει ό,τι δουλειά μπορούσε να βρει στην πατρίδα του: αγρότης, χτίστης, εργάτης. Κατά τον ίδιο, στον τόπο καταγωγής του, το τραγούδι δε νοείται ως κύρια απασχόληση. Ο ίδιος τραγουδάει, όμως, κατ’ αποκλειστικότητα, εδώ και είκοσι χρόνια. Η ζωή του άρχισε να αλλάζει όταν έγινε εξαιρετικά δημοφιλής τραγουδιστής σε γλέντια γάμων της περιοχής του. Ένας συνεργάτης του έγραφε τους στίχους, που είχαν ως κύριο θέμα την αγάπη του εκάστοτε ευτυχούς ζεύγους κι ο ίδιος τραγουδούσε για ώρες, στιβαρός και με ένα μόνιμο μειδίαμα κάτω από το παχύ μουστάκι του. Έτσι, κυκλοφόρησε πάνω από 500 κασέτες με ζωντανές ηχογραφήσεις των ερμηνειών του σε γάμους.
Παρ’ όλα αυτά, δεν πιστεύει ότι έχει γίνει ο «διασημότερος τραγουδιστής γάμων στη Συρία». Ούτε καν ξέρει από πού προήλθε αυτή η «ταμπέλα». Αρνείται πως γνωρίζει ο,τιδήποτε σχετικό για τη συγκεκριμένη πτυχή της φήμης του. Κι επιμένει: τα τραγούδια του, σε γάμους ή άλλους εορτασμούς, μιλάνε πάντα για την αγάπη. Δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να τραγουδάει γι’ αυτήν. Πολλά από τα κομμάτια του έχουν γραφτεί σε ρυθμό dabke, τον παραδοσιακό συριακό χορό που είναι ιδιαίτερα εκφραστικός, ως προς τις κινήσεις του σώματος, και πλούσιος στη σύνθεσή του.
Το συνθεσάιζερ και όλα τα συναφή στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής είχαν γίνει δημοφιλή στην περιοχή πολλά χρόνια πριν. Κάπως έτσι, οι μουσικοί του Ομάρ ακολούθησαν τη γενικότερη τάση ενσωμάτωσης νέων οργάνων στις παραδοσιακές ενορχηστρώσεις τους. Ο ίδιος δεν είχε σκοπό να φτιάξει κάτι μοντέρνο, κάποιο μοναδικό είδος dabke. Ούτε βέβαια περίμενε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Απλώς έτυχε.
Παρά τις προσπάθειες των μουσικοκριτικών να τον εμφανίσουν ως εκπρόσωπο της Syrian Techno, ο ίδιος κατηγορηματικά αρνείται την ύπαρξη αυτού του είδους μουσικής. Δεν πιστεύει ότι κάνει κάτι καινοτόμο. Σε μουσικό και – πολύ περισσότερο – σε ερμηνευτικό επίπεδο. Δηλώνει πολύ περήφανος για το τελευταίο του άλμπουμ, αλλά θεωρεί ότι έχει να επιδείξει πολύ περισσότερα για την καριέρα του, πριν από την κυκλοφορία του. Γιατί πάνω απ’ όλα του αρέσει να ερμηνεύει για το κοινό, όπου κι αν βρίσκεται αυτό, υπό όποιες συνθήκες. Σε φεστιβάλ, σε γάμους, σε οποιαδήποτε γιορτή είναι ευπρόσδεκτος να εμφανιστεί.
Το Δεκέμβριο του 2013 εμφανίστηκε στο Όσλο, στη συναυλία για το Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης. Ο ίδιος, συγκρατημένος εξωτερικά – όπως πάντα – με το μικρόφωνο και τον κημπορντίστα του. Ο κόσμος από κάτω να χορεύει, ενθουσιασμένος και, βέβαια, όρθιος. Το γεγονός ότι κάποιοι σηκώθηκαν και χόρεψαν με το τραγούδι του πρέπει να τον ενθουσίασε πολύ περισσότερο από την ίδια την πρόσκληση για την εμφάνιση στη συγκεκριμένη συναυλία. Η παραδοσιακή μουσική της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής που τον γοητεύει περισσότερο είναι τα τραγούδια της Φεϊρούζ και της Ουμ Καλθούμ. Ως προς τη δυτική μουσική, για την οποία δε γνωρίζει πολλά, ξεχωρίζει από το σύνολό της τη slow μουσική.
Η ζωή στη Συρία αυτή τη στιγμή δεν επηρεάζει τη δική του, διότι κατοικεί στην Τουρκία, όταν δε γυρίζει τον κόσμο για τις συναυλίες του. Όσο λοιπόν η «αναζήτηση του αυθεντικού» στοιχειώνει τις ψυχές ορισμένων και τους εξαναγκάζει να ψάχνουν σε απίθανα μέρη ανύπαρκτους ήχους, τόσο η απάντηση βρίσκεται μπροστά τους. Στην στακάτη προσωπικότητα κι εμφάνιση ενός ανθρώπου που δεν ξεχνάει τί είναι, από πού ξεκίνησε και τί θέλει να κάνει: να τραγουδάει για την αγάπη και να κάνει τον κόσμο να χορεύει.