Στα γρήγορα: Πέντε χρόνια μετά τη διάλυση των Supergrass, ο Coombes διεκδικεί με αξιώσεις συμπάθεια και σεβασμό όχι πολύ μικρότερο από αυτόν που δικαιωματικά έχει κερδίσει ο (solo) Damon Albarn.
Την ακούσαμε: Ηλεκτρακουστικές και ως επί το πλείστον μινόρε μελωδίες που αν και δεν έχουν αυτό το «κάτι» που θα σε αρπάξει από τα μαλλιά, σε ψυχαναγκάζουν χωρίς να το πολυθέλεις ώστε να εκτιμήσεις τη συνοχή του συνόλου ως κατασταλλαγμένη άποψη ενός δημιουργού που τώρα που μεγάλωσε, καταλαβαίνεις ότι ίσως τελικά να λειτούργησε υπέρ του το ότι δεν έγινε ποτέ ο μεγάλος σταρ που θα μπορούσε να γίνει στα μικράτα του, με τους Supergrass.
Τρέξε μακριά: Αν και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του, το μυαλό σου σπεύδει συνειρμικά στο «Pumping On Your Stereo».
Τ΄είπες τώρα; «Αποτελείται από τις πιο όμορφες συνθέσεις του Gaz Coombes μέχρι σήμερα» – Q Magazine.
Να τ’ αφήσω; 82/100 – Metacritic.