Απέκτησα το In Colour του πολυτάλαντου Jamie xx με το που ανακοινώθηκε ότι κυκλοφορεί στο site της Young Turks. Κάποιοι μουσικοί αν σε κερδίσουν απο την πρώτη στιγμή, σε έχουν κερδίσει για πάντα. Έτσι μου συνέβη και με αυτόν τον Άγγλο, που είναι πραγματικά δύο σε ένα. Από τη μία η μουσική του αφορά τα καλοκαίρια και όλα αυτά τα μουδιασμένα απογεύματα μετά την θάλασσα και από την άλλη τους χειμώνες και τα μυστήρια βράδια στην πόλη. Την πρώτη φορά που άκουσα το single “Loud places” ομολογώ πως μου άρεσε αλλά ενοχλήθηκα που εμφανώς χρησιμοποίησε ως βάση του κομματιού το αγαπημένο classic 70s disco ”Could heaven ever be like this” του ντράμερ Idris Muhammad. Ακούγοντας και παίζοντας το όμως όλο το καλοκαίρι ένιωσα τα skills που χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί. Κάποιοι τον ξερουν απο το σχήμα του, The xx, και κάποιοι άλλοι από το χαρακτηριστική marimba που χρησιμοποιεί σχεδόν σε όλα του τα κομμάτια.
Το In Colour είναι και η εξέλιξη του Jamie Smith, ξεκάθαρα. Μετά απο μυθικά singles όπως το υπέροχο ”Far nearer” και το άλμπουμ έκπληξη του 2010 σε συνεργασία με τον θρύλο Gil Scott Heron, όλα μπαίνουν σε τάξη. Εδώ ανεβοκατεβαίνει απο τα 108bpm στα 119bpm με χάρη ενώ πειραματίζεται στα μαλακά με τεχνικές βασισμένες στον Αγγλικό bass ήχο χωρίς να λείπουν και οι νέο – r’n’b στιγμές στον δρόμο που χάραξε ο Hudson Mohawke στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. Όλα σε μια πολύ γλυκιά dream pop γραμμή.
Το άλμπουμ ακούγεται “νεράκι”, δεν καταλαβαίνεις πότε το έβαλες και πότε τελείωσε. Τα πιο πολλά κανάλια βυθίζονται στο reverb και οι μελωδίες γίνονται ακόμα πιο ονειρεμένες. Οι δυνατές στιγμές του πέρα απο το “Loud places” είναι τα super αισθαντικά “Sleep sound”, “Girl”, “Obvs” και “Stranger in a room” που είναι και η σύνδεση του In Colour με το δεύτερο LP των The xx. Προφανώς και μιλάμε για τον δίσκο της χρονιάς. Μουσική για μαγείρεμα. Αρκετά με τους γάμους του καλοκαιριού. Καλό Φθινόπωρο σε όλους.
