Γιώργος Καρανικόλας (1986)
Είναι 1986 και οι Last Drive έχουν μόλις ξεκινήσει. Το ντεμπούτο τους, Underworld Shakedown, κυκλοφορεί την ίδια χρονιά και συστήνει μια μπάντα που θα μετρούσε στην πορεία πολλά και σπουδαία τραγούδια. Στο αφιέρωμα που στήσαμε για να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε τα 30 χρόνια ύπαρξης τους, ο Άρης Καραμπεάζης σωστά επισήμαινε πως το ντεμπούτο τους μοιάζει «σαν προσπάθεια του συγκροτήματος να ξεμπερδέψει με την πρώτη με τα σημεία αναφοράς του», κάτι που αν δεν σας βρίσκει σύμφωνους ακούγοντας τον πρώτο τους δίσκο, επιβεβαιώνεται βάζοντας στην εξίσωση το side project του σχήματος, με το περιγραφικό όνομα Το Φως και η Σκιά του.
Το σχήμα αποτελούσαν τα τρία τέταρτα των Last Drive, δηλαδή ο Γιώργος Καρανικόλας (φωνητικά, κιθάρα), ο Αλέξης Καλοφωλιάς (μπάσο, φωνητικά), ο Χρήστος Μιχαλάτος (τύμπανα) καθώς και ο Ραφαήλ Καρίβαλης (farfisa). Τη μουσική και τους στίχους, τους υπογράφει ο Καρανικόλας. Η κυκλοφορία, εκτός των ελληνικών στίχων στους οποίους θα αναφερθούμε παρακάτω, βρίσκει τον πυρήνα των Last Drive να ξεμπερδεύει σε αυτή εδώ την κυκλοφορία και με τις αναφορές που δεν χωρούσαν με ευκολία στον ήχο που παρουσίαζαν για πρώτη φορά στο Underworld Shakedown. Οι Suicide και η σουρεαλιστική στιχουργική, ειδικά στο ομώνυμο κομμάτι του ΕΡ, είναι αυτοί που έρχονται χωρίς ιδιαίτερη σκέψη στο μυαλό, είτε προσέχοντας το rhythm section μέρος, είτε την παραληρηματική ερμηνεία και ειδικότερα την προτελευταία στροφή του τραγουδιού: Μα τα κλειδιά είναι ο αφρός απ’τις κινήσεις στους φάρους/ Που αγκαλιάζει τη φλόγα σαν μια αφύσικη κύστη/ Όταν η κόκκινη οργή τους ακολουθεί τις γραμμές του/ Κι οι απαντήσεις τους σβήνουν μέσα στο κάρμα του μύστη.
Το εξώφυλλο της επανακυκλοφορίας.
Το εναρκτήριο και ορχηστρικό, Μυστικές Εταιρείες, φέρει τις surf καταβολές του σχήματος, γι’αυτό και η επιλογή των Last Drive το 2010 να το συμπεριλάβουν στο setlist του ετήσιου ραντεβού τους με το οπαδούς τους, μπορεί να μας ξάφνιασε αρχικά, αλλά δεν χωράει αμφιβολία πως θα μπορούσε να έχει συμπεριληφθεί κάποιον δίσκο των Drive. Το Λέμμινγκς φανερώνει για πρώτη και τελευταία μάλλον φορά, τις 60s ποπ επιρροές του Καρανικόλα, ειδικότερα στη φωνή, ενώ το τελευταία και καλύτερο κομμάτι του ΕΡ, Αγάπη Χωρίς Ενθάρρυνση, αποκαλύπτει και συνθετικά την καθημερινή τριβή τους με την dark wave σκηνή της Αθήνας, την οποία και ανακαλύπτουμε απ΄την αρχή όσοι ήμασταν δεν ήμασταν δέκα χρονών στις αρχές της δεκαετίας του 80.
Ο Πάκης Τζιλής, ιδιοκτήτης του δισκάδικου της Θεσσαλονίκης, Λωτός, είναι ο μόνος που συμμετέχει ενεργά στην ετήσια Record Store Day (τα υπόλοιπα δισκάδικα συνήθως κάνουν εκπτώσεις στις τιμές τους ή προσπαθούν να φέρουν κάποιες απ΄τις πολλές κυκλοφορίες της ημέρας), επανακυκλοφορώντας αυτό το ΕΡ, γεγονός που μας χαροποιεί ιδιαίτερα, αφού η πρώτη έκδοση της Wipe Out το 1986, μπορεί να φτάσει και τα 80 ευρώ αν είναι σε καλή κατάσταση. Εδώ με καινούργιο mastering και διαφορετική διάταξη στη σειρά των κομματιών, το Φως και η Σκιά του είναι άλλη μια προσθήκη στις δισκοθήκες που ενημερώνονται καθυστερημένα με τις κυκλοφορίες εκείνης της εποχής και κυκλοφορεί σε 375 αντίτυπα, οπότε σπεύσατε.