Μεσημέρια σαν κι αυτά θέλω την κατάλληλη μορφή μαγείας να με διαπεράσει. Γι’αυτόν τον λόγο πάντα διαλέγω δίσκους άμεσα συνδεδεμένους με την αισθητική του διαστήματος. Τι σας λέω τωρα… Για μουσική για φαγητό σε γάμους ξεκίνησα, στο πλανητάριο με μπύρες και σουβλάκια θα καταλήξω έτσι όπως το πάω.
Ο ιδιοφυής Βρετανός Σαμ Σέπαρντ, κατα κόσμον Floating Points μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου αρκετό καιρό τώρα. Απο τα πρώτα του κιόλας βήματα ξεχώρισα στον ήχο του πράγματα που χρειαζόμουν. Τα electronics που έρχονται κατευθείαν απο τα ενδοξα 90s μαζί με τις μυστήριες μίξεις στις παραγωγές του, τα fade in και fade out μαζί με τα φοβερά 808 να συνοδεύουν άψογα τα jazzy rhodes που επίμονα χρησιμοποιεί σχεδόν σε κάθε του track. Το πολύ ενδιαφέρον όμως είναι το πως όλα αυτά “μεταφράζονται” με ορχήστρα και ανθρώπινα χέρια να παίζουν κλασσικά μουσικά όργανα. Στην πραγματικότητα λίγα πράγματα χρειάζεσαι για να νιώσεις την απεραντοσύνη του διαστήματος μέσω της μουσικής, το minimal ύφος της ηλεκτρονικής μουσικής μπλεγμένο με μερικά βασικά έγχορδα. Πέρα απο τα πολλά 12” του Floating Points που γίνονται ανάρπαστα μέσα σε μόλις μερικές ημέρες σχεδόν σε όλα τα δισκάδικα παγκοσμίως, ο ίδιος έχει κυκλοφορήσει διάφορα άκρως ενδιαφέροντα tracks με κανονικό ανσάμπλ αλλα και για λογαριασμό της τραγουδιστικής του μούσας Fatima πάντα για λογαριασμό της Βρετανικής Eglo Records.
Τα τελευταία λοιπόν άγρια μεσημέρια της αφιλόξενης Αττικής τα περνάω με την καινούργια limited κυκλοφορία του Floating Points που συμπεριλαμβάνεται στην επετειακή συλλογή της Eglo, το 11λεπτο ”Wires” με το special χρυσό cover απο τον Kay Shin, vocalist των Basement Jaxx και σταθερο cover artist του Floating Points. Ολοκληρώνοντας έτσι μια σταθερής αισθητικής σειράς covers απο την αρχή του, με θέμα κυρίως το διάστημα και ό,τι συνεπάγεται αυτό. Τα μάτια σας δεκατέσσερα καθότι ο FP συντομα κυκλοφορεί σε συνεργασία με τους Ηejira μια supersonic ορχηστρική δουλειά για το label του Matthew Herbert. Συνεχίζω να ρεμβάζω ανέμελος ενω τρώω, σε λίγο θα χορέψουν οι νιόπαντροι.
