Το φετινό, το ξέρουμε όλοι, είναι καλοκαίρι ειδικών συνθηκών. Σε όλους τους τομείς, φυσικά και στην παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία που βρίσκεται σε παρατεταμένο «αλτ!», περιμένοντας την επόμενη εντολή από την επιστημονική κοινότητα για να βγάλει από το συρτάρι τα πρότζεκτ που δε θέλει να κάψει. Οι καινούριες ταινίες που βγαίνουν στα σινεμά δεν είναι λίγες, αλλά ελάχιστες από αυτές (έως καμία) αποκαλούνται «βαριά χαρτιά». Κι αυτό δίνει χώρο στο παρελθόν…
Όμως, τα νέα για εμάς δεν είναι τόσο δυσοίωνα! Στην Ελλάδα, και δη στην Αθήνα έχουμε την πολυτέλεια του open air cinema. Του αγαπημένου μας «θερινού». Μια συνήθεια που δε χρειάζεται να αποχωριστούμε, αφού με την τήρηση των ανακοινωθέντων μέτρων είναι ο πιο ασφαλής τρόπος να βγούμε από το σπίτι και να περάσουμε ένα ευχάριστο διωρο χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Μια συνήθεια που τα τελευταία χρόνια είναι συνυφασμένη με την μπίρα Fischer. Την πιο κινηματογραφική μπίρα που παραμένει δίπλα στο σινεμά, στηρίζοντας τα φεστιβάλ, τις αίθουσες και τους ανθρώπους του. Mε την αγαπημένη μας μπίρα, ασφαλώς παγωμένη, φέτος το καλοκαίρι κάνουμε ένα ταξίδι στο ένδοξο κινηματογραφικό παρελθόν. Οι επανεκδόσεις της φετινής χρονιάς είναι εντυπωσιακές. Αξίζει να τις ξαναδούμε ή είναι must να τις παρκαολουθήσουμε για πρώτη φορά (στη μεγάλη οθόνη).
Το πρόγραμμα καλύπτει όλα τα γούστα. Από το φιλμ που αποτέλεσε την επιτομή του neonoir σε κλασικά γουέστερν κι από την ίσως πιο αστεία κωμωδία των 80s στην ίσως πιο αστεία κωμωδία των 60s και παραπέρα. Cinema classics, λοιπόν, με την πλέον κινηματογραφική Fischer και γιατί όχι φρεσκοψημένο, ζεστό ποπ κορν – it’s about taste…
Tι είπαν τότε: Ένας δίκαιος απόγονος των κλασικών φιλμ νουάρ της δεκαετίας του ’30 και του ’40 με τον Τζακ Νίκολσον stand-in του Μπόγκαρτ και τον σκηνοθέτη Ρόμαν Πολάνσκι να βρίσκει την κάθαρση μετά την άγρια δολοφονία της Σάρον Τέιτ και του αγέννητου μωρού τους 5 χρόνια νωρίτερα.
Τι να προσέξετε σήμερα: Το σενάριο του Ρόμπερτ Τάουνι ακόμα και σήμερα αποτελεί το #1 χρυσό κανόνα κινηματογραφικής συγγραφής. Γι’αυτό άλλωστε εξακολουθεί να διδάσκεται σε όλες τις κινηματογραφικές σχολές ανά τον κόσμο.
Tι είπαν τότε: Μια σύμπραξη βρετανικής φαρσοκωμωδίας από θρυλικά μέλη των Monty Python κι αμερικάνικης χοντράδας εκ μέρους της Τζέιμι Λι Κέρτις και του Κέβιν Κλάιν (που κέρδισε σπάνιο Όσκαρ για κωμική ερμηνεία).
Τι να προσέξετε σήμερα: Μπορεί αρκετές κλασικές ταινίες να μην έχουν γεράσει ιδανικά, αλλά στο χιούμορ της Γουάντα δεν υπάρχει τίποτα προσβλητικό ή προβληματικό 32 χρόνια μετά.
Tι είπαν τότε: Ολόκληρη η δεκαετία του ’60 και το Swinging London αποκρυσταλλώθηκαν στην εικόνα του Μάικλ Κέιν να κατευθύνεται με το άψογο γκρι κοστούμι του προς μια αστραφτερή Aston Martin DB4.
Τι να προσέξετε σήμερα: H διφορούμενη σχέση της Μεγάλης Βρετανίας με την υπόλοιπη Ευρώπη όπως αποτυπώνεται στην ταινία την κάνει ιδανική μετά-Brexit κινηματογραφική αναφορά.
Tι είπαν τότε: Oι γεμάτες πονηρά υπονοούμενα ατάκες ανάμεσα στους πρωταγωνιστές Κάρι Γκραντ και Γκρέις Κέλι ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού κι έκαναν την ταινία του Χίτσκοκ must-watch.
Τι να προσέξετε σήμερα: Οι ατάκες λειτουργούν μια χαρά ακόμα, αν ψάχνετε έμπνευση για τα μηνύματά σας στο Tinder.
16-22/07/2020: Ελληνίς Cinemax
Tι είπαν τότε: Αμέσως μετά το θρίαμβο του Σκοτεινού Ιππότη, ο Κρίστοφερ Νόλαν άφησε το κοινό να περιμένει λίγο ακόμα για την ολοκλήρωση της τριλογίας παρουσιάζοντας ενδιάμεσα τη μεγαλύτερη σπαζοκεφαλιά που είχε σκαρφιστεί μέχρι εκείνη την στιγμή.
Τι να προσέξετε σήμερα: Επιβάλλεται rewatch για φρεσκάρισμα όλων των κρυμμένων στοιχείων εν αναμονή της καινούρια πολυαναμενόμενης ταινία του Νολαν, Tenet (στις 20 Αυγούστου), που φημολογείται ότι σχετίζεται με αναπάντεχο τρόπο με το Inception.
Tι είπαν τότε: Ο Φρανσουά Τριφό αποκάλεσε τo κλασικό αυτό φιλμ νουάρ «πειραματικό σινεμά που πραγματικά πειραματίζεται και σινεμά ανακάλυψης που όντως ανακαλύπτει» και σωστά προέβλεψε ότι θα ήταν η μοναδική ταινία που θα σκηνοθετούσε ο ηθοποιός Τσαρλς Λότον.
Τι να προσέξετε σήμερα: Οι επιρροές της Νύχτας του Κυνηγού είναι διάχυτες σε έργα του Ντέιβιντ Λιντς όπως ο Άνθρωπος Ελέφαντας και το Twin Peaks, ενώ εδώ έχει και τις ρίζες της η εμβληματική ατάκα “the Dude abides” από τον Μεγάλο Λεμπόφσκι.
Tι είπαν τότε: Μια μουσική κωμωδία για τους Ναζί σόκαρε το κοινό με το προκλητικό χιούμορ της το 1967 (ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μελ Μπρουκς έχει πει ότι έλαβε 1.100 επιστολές από «όποιον ραββίνο έζησε ποτέ»), αλλά κατέληξε να κερδίζει Όσκαρ σεναρίου.
Τι να προσέξετε σήμερα: Πώς η εξέλιξη της σάτιρας έφτασε στο να κερδίζει φέτος Όσκαρ σεναρίου το Τζότζο Ράμπιτ.
Tι είπαν τότε: Στην παραμυθένια ρομαντική κομεντί του ασύγκριτου Μπίλι Γουάιλντερ φιγουράρει ένα από τα γοητευτικότερα ερωτικά τρίγωνα του Χόλιγουντ: πώς να διαλέξεις ανάμεσα σε Όντρεϊ Χέμπορν, Γουίλιαμ Χόλντεν και Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ;
Τι να προσέξετε σήμερα: Μπορεί το περίφημο “Sabrina dress” του Givenchy να έχει αφήσει ιστορία, αλλά τα βραβευμένα με Όσκαρ κοστούμια της Ίντιθ Χεντ μαρτυρούν γιατί η σχεδιάστρια αποτελεί θρύλο στο Χόλιγουντ.
Tι είπαν τότε: Σε μια εποχή που τα γουέστερν δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τα Technicolor έπη, η ασπρόμαυρη ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν υιοθέτησε το ύφος του κεντρικού της ήρωα, που υποδύεται ο Γκάρι Κούπερ: λιτό, μετρημένο, υπομονετικό.
Τι να προσέξετε σήμερα: Παρόλο που γυρίστηκε το 1952, η ταινία κουβαλά ένα πολύτιμο μήνυμα για την αληθινή ουσία του ανδρισμού, που δεν έχει καμία σχέση με βία.