Στα γρήγορα: Έβδομος δίσκος του μουσικού στην Bella Union.
Την ακούσαμε: Με το opening track “Suck The Blood From My Wound” που θα έκανε κάποιον να πάρει όρκο πως πρόκειται για κομμάτι του Αφεντικού αν είχε καταπιεί ήλιον πριν το τραγουδήσει, ο Furman καλωσορίζει τον ακροατή σε μία σχεδόν θρησκευτική αποτύπωση του ομοφυλοφιλικού έρωτα. Στα μάτια του ο έρωτας είναι ένας έκπτωτος άγγελος που επουλώνει πληγές με το μαγικό του άγγιγμα και οδηγεί σε μία αναγέννηση (“Skin on my fingers peeling, making way for my new form / I grip the steering wheel and picture my angel” τραγουδά στο “Suck The Blood From My Wound”). Ακόμη και η γενικότερη αίσθηση «κρυφού» και «απαγορευμένου» -μιας και ο Furman με τον εραστή του «το σκάνε»- ενισχύει τη θρησκευτικότητα μέσα από την έννοια της «αμαρτίας» (“Don’t tell my mom, don’t tell my brother / I’ve been driving down the freeway with my master” λέει στο “Driving Down To L.A.”) και την επιθυμία της εξύψωσης μέσω του πόθου. Πρόκειται για μία αλληγορική αποτύπωση της πάλης μεταξύ σεξουαλικότητας και κοινωνίας για κάποιον ομοφυλόφιλο και μάλιστα με πολύ ωραία τραγούδια.
Τρέξε μακριά: Αν είδες το Call Me By Your Name και σε άφησε ασυγκίνητο.
Τ’ είπες τώρα; «Είναι το πιο ποικίλο, ονειρικό, ανήσυχο, σποραδικό και κινηματογραφικό outing της καριέρας του». –All Music
Να τ’ αφήσω; 85/100 –Metacritic