Πάντα η πόλη μας έχει κρυμμένους θησαυρούς που θέλουμε να ανακαλύψουμε και τι καλύτερο να ανακαλύπτεις γωνιές της πόλης σου μετά μουσικής; H Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής, η μεγαλύτερη μουσική γιορτή του δρόμου επιστρέφει στα μέρη μας ενώ «ενηλικιώνεται» καθώς διοργανώνεται για 18η φορά, με τον θεσμό να ήρθε πρώτη φορά στην Αθήνα το 1999.
Έτσι και φέτος από 21 έως 24 Ιουνίου από τις Πρέσπες έως την Αρχαία Ολυμπία κι από την Αλεξανδρούπολη έως τον Άγιο Νικόλαο, οι πόλεις θα γεμίσουν με μουσική από αγαπημένους καλλιτέχνες αλλά και από πρωτοεμφανιζόμενους που περιμένουν να τους ανακαλύψετε. Λίγο πριν την έναρξη της μεγάλης γιορτής, ο υπεύθυνος της διοργάνωσης, Γιώργος Περό μιλάει στην Popaganda για τον μεγάλο θεσμό αλλά και την φετινή διοργάνωση.
Φέτος η Γιορτή «ενηλικιώνεται» καθώς διοργανώνεται για 18η φορα. Κοιτώντας πίσω στις προηγούμενες διοργανώσεις, ποιές είναι οι πιο ιδιαίτερες στιγμές που ξεχωρίζετε; Οι περισσότερες συνδέονται με το συναίσθημα του απρόσμενου και η αλήθεια είναι ότι σε τέτοιες ερωτήσεις, μόλις αρχίσεις να απαντάς, σου έρχονται ολοένα και περισσότερες αναμνήσεις. Μπορώ όμως να αναφέρω τη βραδιά του 2005 όταν έπειτα από αντίξοες συνθήκες το όλο πρόγραμμα είχε πάρει αρκετή καθυστέρηση και οι Way out West ανέβηκαν στη σκηνή κατά τις 2.00 το πρωί στη Πλατεία Κοτζιά. Όμως, μόλις ανέβηκαν, ήταν σαν να βρισκόμαστε στην Ibiza ενώ ήμασταν στην καρδιά της Αθήνας. Μπορώ επίσης να αναφέρω την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Αγρινίου που είχε κάνει μονοήμερη βόλτα από την Αιτωλοακαρνανία ως την Αθήνα, και είχε διαταχτεί στις σκάλες του συντάγματος εκπλήσσοντας τους πάντες, ακόμη και κάποιους δημοσιογράφους από το BBC που περνώντας από εκεί, τους μαγνητοσκόπησαν και τους προβάλαν στις ειδήσεις τoυ BBC World.
Στις εκδηλώσεις συμμετέχουν τόσο καταξιωμένοι καλλιτέχνες όσο και ανερχόμενοι. Πιστεύετε ότι ο κόσμος έλκεται περισσότερο από τους καλλιτέχνες που ήδη γνωρίζει ή έρχεται με σκοπό να ανακαλύψει καινούργιους καλλιτέχνες; Είναι απόλυτα λογικό να ελκόμαστε από καλλιτέχνες που γνωρίζουμε, αλλά όλοι μας ανακαλύπτουμε τακτικά νέες μελωδίες, σχήματα και τραγούδια. Το ότι οι εκδηλώσεις γίνονται σε δημόσιους χώρους και σε μικρά ή μεγάλα πάλκα, πάρκα και γειτονιές συμβαίνει ώστε οι καλλιτέχνες να πηγαίνουν προς τους πολίτες (εν αντιθέσει με τις συναυλίες ή τα φεστιβάλ όπου το κοινό πηγαίνει επιλεκτικά κάπου), έτσι ώστε να αναδεικνύουμε νέους μουσικούς που ένας μουσικός παραγωγός δεν θα μπορούσε να «ρισκάρει» να αναλάβει. Ο βασικός σκοπός της Γιορτής εξάλλου, είναι να προβάλει αφενός νέους καλλιτέχνες παράλληλα με πιο γνωστούς (που στην ουσία βοηθούν επικοινωνιακά επίσης στο να προβληθούν οι ανερχόμενοι) και να στηρίζει τοπικά σχήματα στη τοπική κοινωνία τους και αφετέρου, μέσα από την αμεσότητα της επαφής καλλιτεχνών και κοινού στους δημόσιους χώρους, οι εκδηλώσεις να αποτελούν πέραν από ψυχαγωγία και ένα εργαλείο ανακάλυψης και μύησης για τους πολίτες.
Επίσης, υπάρχει μεγάλη μουσική ποικιλία στη Γιορτή της Μουσικής. Ποιά είδη βλέπετε να αγκαλιάζει πιο θερμά ο κόσμος; Το 2015 κάναμε για πρώτη φορά μια πανελλαδική έρευνα και είδαμε ότι συνολικά 4 πολύ γενικές κατηγορίες μοιράζονται μαζί τη πρωτιά των προτιμήσεων του ευρύτερου κοινού. Συνυπολογίζοντας την προσέλευση των θεατών με τις γενικές κατηγορίες των σχημάτων που συμμετείχαν, δεν ήταν έκπληξη ότι στην κορυφή των προτιμήσεων βρίσκονταν οι διάφορες μορφές του ελληνόφωνου και αγγλόφωνου rock μαζί με το ελληνικό έντεχνο, λαϊκό και παραδοσιακό ρεπερτόριο, μας εντυπωσίασε, όμως, ότι τόσο η χορωδιακή μουσική όσο και η κλασσική ήταν εξίσου σημαντικές.
Τα δρώμενα στην Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής είναι δωρεάν. Τελευταία, γίνεται λόγος για το κατά πόσο οι συναυλίες θα πρέπει να γίνονται δωρεάν ή αν αυτό πλήττει την συναυλιακή βιομηχανία. Πώς το σχολιάζετε; Η ιδέα της Γιορτής της Μουσικής (από τα γαλλικά fête de la Musique) γεννήθηκε για να υποστηρίξει τη ζωντανή τοπική μουσική κοινότητα, σε μια εποχή όπου το αγγλόφωνο ρεπερτόριο είχε αρχίσει να επισκιάζει παντελώς την Γαλλική μουσική σκηνή (1982). Σήμερα, είναι το μεγαλύτερο εργαλείο προβολής της Γαλλικής μουσικής βιομηχανίας εντός και εκτός συνόρων, και δεν είναι τυχαίο ότι η SACEM (αντίστοιχη Γαλλική ΑΕΠΙ) είναι ο βασικός αρωγός αυτής της Γιορτής. Σε τέτοιες περιπτώσεις λοιπόν, είμαι σαφώς υπέρ της ελεύθερης προσέλευσης του κοινού, γιατί εξάλλου, όπως το εξήγησα προηγουμένως, μόνο έτσι μπορείς να προβάλεις νέα σχήματα και ταυτόχρονα, να φέρεις το ευρύ κοινό σε επαφή μαζί τους, καθώς επίσης να δώσεις μια ευκαιρία σε αυτά τα νέα σχήματα να γίνουν γνωστά μέσα από τα ΜΜΕ.
Υπάρχουν αρκετές μέρες όλο το χρόνο για να συνδυάζονται πρωτοβουλίες όπως η Γιορτή της Μουσικής μαζί με τις εκδηλώσεις της συναυλιακής βιομηχανίας. Από την άλλη, στην Ελλάδα, έχουμε σήμερα και μια τεράστια οικονομική και κοινωνική κρίση οπότε η κατάσταση είναι αρκετά ιδιαίτερη.
Σε κάθε περίπτωση, όπως το συζητάμε συχνά με Έλληνες συνεργάτες της Ζωντανής μουσικής βιομηχανίας αλλά και με συνεργάτες από το νέο ευρωπαϊκό φορέα European Live Music Association όπου συμμετέχουν μεταξύ άλλων οι πρόεδροι των συλλογικών φορέων των παραγωγών ζωντανών εκδηλώσεων της Γερμανίας (BDV – Federal German Association for the Concert and Promoters Business) και της Ιταλίας (Assomusica – Associazione Italiana Organizzatori e Produttori Spettacoli di Musica dal vivo) οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις όπως η Γιορτή της Μουσικής και οι συναυλίες με εισιτήριο έχουν 2 διαφορετικούς στόχους που όμως είναι αλληλένδετοι και τελικά, χωρίς εκδηλώσεις αφιερωμένες κατά κύριο λόγο σε νέα ταλέντα και σχήματα, οι επαγγελματίες της ζωντανής μουσικής θα είχαν μάλλον πιο δύσκολο έργο να βρίσκουν χρόνο με το χρόνο νέα τοπικά σχήματα για το roster τους.
Η αντιστοίχιση των καλλιτεχνών με τις πόλεις στις οποίες εμφανίζονται γίνεται με γνώμονα το κατά πόσο «ταιριάζουν» στην συγκεκριμένη πόλη και το μέρος που εμφανίζονται ή έχει να κάνει με την διαθεσιμότητα των καλλιτεχνών; Γίνεται καταρχήν με βάση τη δυναμικότητα της τοπικής μουσικής κοινότητας διότι, πρώτα από όλα, ένα σχήμα εμφανίζεται στη πόλη του και τις επόμενες χρονιές μπορεί να ζητήσει να εμφανιστεί σε άλλες πόλεις του δικτύου. Σχετικά με τα κριτήρια επιλογής, επειδή είναι πολύ σημαντικό για εμάς να στηρίζουμε αξιοκρατικά τις συμμετοχές όλων, η Εθνική Ομάδα Συντονισμού της ΕΓΜ και όλες οι Τοπικές Συντονιστικές Ομάδες των πόλεων ανά την Ελλάδα έχουμε κατά κύριο λόγο ρόλο διαμεσολάβησης. Φέρνουμε δηλαδή τους καλλιτέχνες κοντά σε τοπικούς διοργανωτές, τους βάζουμε σε απευθείας επικοινωνία μεταξύ τους και επομένως, το μέρος όπου εμφανίζονται στην εκάστοτε πόλη και οι προτιμήσεις των ανεξάρτητων τοπικών «διοργανωτών» είναι το βασικό κριτήριο της συνεργασίας μεταξύ καλλιτεχνών και παραγωγών.
Ποιές οι δυσκολίες μίας τόσο μεγάλης διοργάνωσης σε τόσες πόλεις; To γεγονός ότι υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις ανάμεσα στους Τοπικούς Συντονιστές των πόλεων και στο μέγεθος των Δήμων που συμμετέχουν σε αυτή, η έλλειψη «κοινής γλώσσας» ανάμεσα από τους ιδιώτες και τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης και βεβαίως, το γεγονός ότι ενώ έχει γιγαντωθεί τόσο πολύ σε εθνικό επίπεδο ώστε να θεωρείται πλέον μια από τις μεγαλύτερες μουσικές εκδηλώσεις της νοτιοανατολικής Ευρώπης, παραμένει κατά κύριο λόγο μια ιδιωτική πρωτοβουλία.
Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής είναι κυρίως μία γιορτή δρόμου. Πιστεύετε πως η μουσική είναι προορισμένη για την εξωστρέφεια και την αμεσότητα του δρόμου; Η μουσική πραγματικά δεν έχει σύνορα και έχει τόσες πολλές όψεις που για τον καθένα, η στιγμή που ακούει κάποια μελωδία, το περιβάλλον όπου την ακούει και η διάθεση που έχει είναι μερικά από τα αθροιστικά στοιχεία που καθορίζουν εάν κάποιος προτιμάει να την ακούσει σε πάρκο, στο σπίτι του, σε αίθουσα, σε δρόμο, σε φεστιβάλ κλπ. Προσωπικά, στις ομορφότερες μουσικές αναμνήσεις που έχω συγκαταλέγονται τόσο η συναυλία των Pink Floyd στο ΟΑΚΑ το 1989, η σόλο συναυλία της Aziza Moustafa Zadeh στο αρχαίο Θέατρο της Πάτρας το 2006, μια δράση των Fun-da-Mental στο δρόμο, στην Σοφοκλέους αλλά και μια σχολική συναυλία όπου είδα πιτσιρίκια να τζαμάρουν σαν να ήταν οι Santana!
Ποιά από τα φετινά δρώμενα προτρέπετε το κοινό να μην χάσει; Επειδή έχει πραγματικά μοναδικό χαρακτήρα, θα ήθελα να αναφέρω την εκδήλωση που διοργανώνουμε φέτος συμβολικά ως τελετή έναρξης στο Ιερό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Όμως συνολικά, υπάρχουν πραγματικά τόσες πολλές όμορφες και συχνά πρωτότυπες προτάσεις σε τόσα σημεία της χώρας (230 μετρήσαμε ξανά πριν λίγο) που θα ήταν άδικο να μιλήσω υποκειμενικά με τα δικά μου γούστα και να προτρέψω θεατές να πάνε κάπου και όχι αλλού. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν όσοι μπορούν, είναι, όπως στην Αθήνα όπου έχει γίνει συνήθεια, να βάλουν αθλητικά παπούτσια ή να πάρουν το ποδήλατο τους και να πάνε να ανακαλύψουν της μουσικές εκδηλώσεις, σχεδιάζοντας ή αυτοσχεδιάζοντας σε μια νοητή μουσική διαδρομή από γειτονιά σε γειτονιά. Αλλά και σε άλλες πόλεις όπως στο Βόλο (που γιορτάζει φέτος την 10η διοργάνωση του), τη Ξάνθη, τη Ρόδο ή τη Κόρινθο, το καλύτερο είναι να βρουν λίγο χρόνο, να κοιτάξουν το πρόγραμμα της πόλης τους ή ακόμη και μιας γειτονικής πόλης και να αποφασίσουν κάθε μέρα που θα πάνε.