Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο διαβάζουμε (5, 29) «Και αν ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζει, βγάλε τον και ρίξε τον μακριά από εσένα. Γιατί σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου και να μην πάει όλο το σώμα σου στην Κόλαση» και (5, 30) «Και αν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζει, κόψε το εντελώς και ρίξε το μακριά από εσένα. Γιατί σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου και να μην πάει όλο το σώμα σου στην Κόλαση».
Από τη λέξη «σκανδαλίζει» και από το ότι οι δύο στροφές βρίσκονται στο τμήμα που μιλάει για την μοιχεία, συμπεραίνουμε ότι το χωρίο μιλάει για την αποφυγή της αμαρτίας μέσω των αισθήσεων: αν με το (δεξί, το καλό) μάτι – την όραση – και το (δεξί) χέρι – την αφή, τις δύο βασικές αισθήσεις, είσαι έτοιμος να αμαρτήσεις, καλύτερα να τα κόψεις μόνο σου, ώστε να μπορέσει να γλιτώσει το υπόλοιπο σώμα σου από την αιώνια Κόλαση.
Η τρομακτική αυτή συμβουλή του Ματθαίου λειτουργεί ως αφορμή για το καθηλωτικό «Έσχατες Μέρες» του Μπράιαν Έβερνσον, το πρώτο βιβλίο του που μεταφράζεται στη γλώσσα μας (μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη): ο Κλάιν είναι ένας μυστικός αστυνομικός που, για να σωθεί από έναν άνδρα με τσεκούρι, κόβει μόνος του το χέρι του από τον καρπό, τον σκοτώνει και μετά αυτοκαυτηριάζεται στο μάτι της κουζίνας. Λίγες μέρες μετά, αρχίζει να δέχεται τηλεφωνήματα από αγνώστους που θέλουν να του προσφέρουν μια ευκαιρία ζωής. Καθώς αρνείται, εμφανίζονται στο σπίτι του και τον απαγάγουν, πηγαίνοντάς τον σε ένα μυστηριώδες ησυχαστήριο, όπου όλοι έχουν κάποιον ακρωτηριασμό και όσο περισσότερους έχεις, τόσο πιο ψηλά βρισκεται στην ιεραρχία αυτής της ιδιόρρυθμης σέχτας.
Ο Μπόρχτερ (βαθμός ακρωτηριασμού 12, δηλαδή του λείπουν 12 τμήματα από το σώμα) του αποκαλύπτει ότι θέλουν να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας του ενός πολύ υψηλόβαθμου μέλους, χωρίς όμως να του δίνει καθόλου στοιχεία και απαγορεύοντας του να μιλήσει για την έρευνά του.
Προσπαθώντας να βρει απαντήσεις, ο Κλάιν κινείται στα τυφλά μέσα στο λαβυρινθώδες κτίριο και θα αναγκαστεί να αποχωριστεί ορισμένα κομμάτια από το σώμα του, ώστε τελικά να καταλάβει ότι ο στόχος είναι ο ίδιος. Τότε, θα επιχειρήσει να αποδράσει και θα σωθεί από μια ομάδα των ακρωτηριασμένων που έχει αποσχισθεί και τον θεωρεί κάτι σαν Μεσσία της πίστης τους. Όμως και αυτοί κάτι θέλουν από αυτόν και το τέλος θα δοθεί μέσα από ένα παραληρηματικό, gore τέλος.
Ο Μπράιαν Έβενσον υπήρξε Μορμόνος που εγκατέλειψε την πίστη, καθώς το πρώτο βιβλίο του προκάλεσε αντιδράσεις από την Εκκλησία του. Εξ’ου και τα έργα του βρίθουν από θρησκευτικά και φιλοσοφικά θέματα, τα οποία βλέπουμε κυρίως στις πράξεις των χαρακτήρων του και όχι στα λόγια τους. Επίσης, αγγίζει πάντα θέματα που κινούνται ή ξεπερνούν τα όρια του ταμπού (αιμομιξία, παιδοφιλία, κλπ.).
Το «Έσχατες Μέρες» είναι μια εξαιρετική εισαγωγή στο έργο του Έβενσον, καθώς εδώ ο συγγραφέας ξεδιπλώνει την ικανότητά του να δημιουργεί λογοτεχνία που ενοχλεί και δεν είναι εύκολο να καταταχθεί σε κάποια κατηγορία: είναι ένα έντονα κινηματογραφικό, καφκικό, νουάρ (α λα Ντέιβιντ Λύντς) που εξετάζει τις έννοιες του φετιχισμού (Κρόνενμπεργκ) και της θρησκείας για να καταλήξει σε ένα gore φινάλε (Ταραντίνο). Οι λογοτεχνικές αναφορές (τα Ευαγγέλια, ο Βόλφγκανγκ Μπόρχερτ – Γερμανός συγγραφέας που έκοψε το δάχτυλό του για να αποφύγει τις μάχες στον Παγκόσμιο Πόλεμο, κλπ) θρέφουν την έντονη δράση, ενώ η μικρή έκταση του (πρόκειται πρακτικά για 2 νουβέλες) συμβάλει στη διατήρηση της αίσθησης του απόκοσμου. Αποτρόπαιο και καθηλωτικό, έχει σκηνές που δεν θέλεις να διαβάσεις αλλά δεν μπορείς να το αφήσεις κάτω. Οι «Έσχατες Μέρες» δεν είναι για όλους, αλλά αυτοί που θα τις εκτιμήσουν, θα τρέξουν να ψάξουν τα υπόλοιπα γραπτά του Έβενσον.