Το παρακάτω χωρίο χρονολογείται στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, και, μολονότι δε διαθέτουμε επαρκή στοιχεία ως προς την ταυτότητα του αποστολέα, υπάρχουν ωστόσο βάσιμες ενδείξεις πως πρόκειται για γυναίκα.
Το φιλοσοφικοφανές ύφος που διατρέχει το κείμενο εγείρει σημαντικά ερωτήματα αν πρόκειται για ερωτική επιστολή με τη στενή έννοια του όρου ή αν αποτελεί τμήμα μίας -θερμής ωστόσο- ανταλλαγής απόψεων πάνω στον έρωτα μεταξύ φίλων, σε ένα επιστολογραφικό Συμπόσιο. Ας αφήσουμε όμως το ίδιο το κείμενο να αποφανθεί, μέσα από το εδάφιο που ακολουθεί:
«[…] ο έρωτας εξυφαίνεται, μέσα από την εξιστόρηση του συγκεκριμένου συμβάντος, ως η άρρητη, αιφνίδια και υποχθόνια αναχώρηση από τον εαυτό, η απόδραση από το ασφαλές κάστρο της περιχαράκωσης στις πιο γνώριμες εκφάνσεις του βίου, αυτό που συμβατικά καλείται ως καθημερινότητα, μέσα από το υπόγειο τούνελ της σαγήνης που ασκεί ο άλλος.
Το ερωτικό ριφιφί υφαρπάζει την πολύτιμη γαλήνη του ενός και την μεταφέρει στην ασύγγνωστη πλάνη της ένωσης με τον άλλο, μία μεταφορά μόνο κατ’ επίφαση ωστόσο.
Η ένωση ουδέποτε επιτελείται, ακόμα κι όταν αναγνωρίζεται μία συμπόρευση στο κοινωνικώς ορατό, καθώς ο αποσπασμένος εαυτός -για την ακρίβεια η αποσπασμένη αντανάκλαση του οικείου εαυτού- παραμένει εγκλωβισμένος στο αρχικό σημείο, πριν δηλαδή συντελεστεί η απώλεια του γοητευμένου και πια δραπέτη εαυτού.
Στο αρχικό σημείο, πριν την μάγευση, το υπολειμματικό και καθηλωμένο οικείο τμήμα, αναμένει αγωνιωδώς την επανένωση με το αποσπασμένο και όμηρο πια του άλλου.
Η ουσιωδέστερη ένωση, άρα, συντελείται με το ίδιο το “εγώ” μετά τον επαναπατρισμό, με το μεταβεβλημένο πλέον τμήμα που αποσπάσθηκε. Η επανασύνδεση μετά την επάνοδο στην πρότερη κατάσταση ηρεμίας, στο αμφίρροπο πια equilibrium του συγκροτημένου, αυτάρκους, αυτόνομου “εγώ”, αυτού που επιδιώκει την αυτοπραγμάτωση όχι ως έρμαιο της αγάπης του άλλου και συνεκδοχικά της ικανοποίησης της επιθυμίας μέσα από το ιδέωδες αλλότριο, αλλά με όσα μέσα και αποθέματα διαθέτει το ίδιο, συμβαίνει όμως πια με έναν άλλο. Ο εαυτός επιστρέφει ως άλλος.»
Το βιβλίο της Niemands Rose, Τα φώτα στο Βάθος, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα.