Ο ρυθμός εκείνος όταν βούιζε στο σώμα
κι είμαστε πράσινα αμύγδαλα
ήταν ο θρίαμβος του χρόνου
πάνω στα ξερόκλαδα
που ‘καψαν τους γονιούς μας
έβγαλαν φυλλώματα
λίγο ψηλά λίγο πιο μεγάλα
ώστε χορεύουνε
σε μουσικές καλύτερες
τα δυνατά κοτσάνια
δίχως να κόβονται
όποιος αέρας κι αν φυσήξει
ό,τι κι αν φέρει
στους άδειους δρόμους της ζωής