Ο έρωτας
όμορφος και τρυφερός κρύφτηκε
κάτω από μιαν αράχνη. Ο ήλιος
σαν άλλη αράχνη με σκεπάζει
με τις χρυσές πατούσες του. Δε
θα καταφέρω να ευτυχήσω,
αφού είμαι σαν τον ίδιο τον Έρωτα,
που τα βέλη του είν’ από δάκρυα
και η καρδιά φαρέτρα.
Θα τα δώσω όλα στους άλλους
και θα κλάψω το πάθος μου
σαν ένα παιδί εγκαταλειμμένο
σε παραμύθι που έχει σβηστεί.