Νομίζω ότι έχει αρχίσει και με κουράζει άσχημα η φασούλα τους. Από την ημέρα που τους υιοθέτησα είχαμε συμφωνήσει να τους παραχωρήσω κάποιους χώρους του σπιτιού, αλλά είχα φροντίσει να κάνω ξεκάθαρο ότι εδώ είναι ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. Και εκεί που όλα πήγαιναν πολύ καλά και έδειχναν να ανταποκρίνονται στον ρόλο που τους ανατέθηκε, κάτι φαίνεται να άλλαξε δραματικά. Και ποιος την πληρώνει; Πάλι ο μαλάκας την πληρώνει. Όπως πάντα.
Αδυνατώ εδώ και πολλές μέρες να κατανοήσω τι στο διάολο έχει αλλάξει και δεν κουνιούνται από το σπίτι. Και καλά, αυτός να το καταλάβω, έτσι κι αλλιώς σάπιζε στον καναπέ γιατί από τότε που τον γνώρισα ήταν άεργος και ακατάλληλος για οποιαδήποτε εργασία όπως και η πλειοψηφία των αρσενικών ανθρώπων που έχω γνωρίσει. Αυτή η ψηλή που αλλάζει και την άμμο, τι μπορεί να έχει πάθει και κάθεται όλη μέρα στο λάπτοπ και βγαίνει έξω μόνο για σούπερ μάρκετ; Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να φαίνομαι υπερβολικός αλλά καταλαβαίνετε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι και πολύ εύκολο. Από την πρώτη μέρα που με έφεραν στο σπίτι μου υπήρχε ένα πρόγραμμα. Αυτός σηκωνόταν στις 8, με κατέβαζε από την κουζίνα, έφτιαχνε καφέ, ξυπνούσε αυτήν, έπιναν μαζί καφέ, αυτή έφευγε για δουλειά κι αυτός άνοιγε το κουπόνι του ΟΠΑΠ για να δει πού θα ξοδέψει τα τελευταία λεφτά που του έστειλε η μάνα του. Κανονικότητα. Κάπου εκεί στα μέσα του Μάρτη όλα άλλαξαν.
Αυτή ξυπνάει αργότερα και κάθεται στο τραπέζι με τον υπολογιστή, αυτός ξυπνάει μετά και γκρινιάζει που δεν βρίσκει δουλειά όσο ξύνει τα μερμελίνια του κλείνοντας το αντίθετο μάτι από την πλευρά των χλεχλενίων που ξύνει κάθε φορά. Λίγη ώρα μετά με παίρνει στα πόδια της για να μου κάνει χάδια, εγώ φυσικά δεν θέλω, εκείνη προσπαθεί για πολλή ώρα και μετά όταν πλέον εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, πάω και της τρίβομαι εγώ. Δεν θα μας κάνετε εσείς ό,τι θέλετε βρε σούργελα, δεν θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε. Για τον θεό δηλαδή!
Εδώ και αρκετές μέρες η τηλεόραση παίζει σχεδόν όση ώρα οι άνθρωποί μου είναι ξύπνιοι. Μόλις σηκωθούν από το κρεβάτι την ανοίγουν και παίζει όλη μέρα ειδήσεις και μάλιστα από όσα έχω καταλάβει δείχνουν και τους ίδιους ανθρώπους συνέχεια. Εξακολουθώ να μην μπορώ να αντιληφθώ τι συμβαίνει, ειδικά αν σκεφτώ ότι λίγες μέρες πριν, η τηλεόραση έμενε ανοιχτή μόνο όταν αυτός έβλεπε κάτι ανθρώπους να γλείφουν ο ένας του δέρμα άλλου (δεν ήξερα ότι το κάνουν αυτό οι άνθρωποι) και έβαζε το χέρι του στο παντελόνι γιατί κρύωνε μάλλον και την έκλεινε απότομα όταν άκουγε το κουδούνι και γύριζε αυτή από τη δουλειά και αυτός έπιανε ένα ξεσκονόπανο για να πει ψέματα ότι καθάριζε και δεν έβλεπε τηλεόραση. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Θα αναρωτιέσαι γιατί στα λέω όλα αυτά και θα έχεις και δίκιο. Απευθύνομαι σε σένα καλέ μου άνθρωπε που με διαβάζεις, για να σου πω με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο να αφήσεις το ζωάκι σου ήσυχο και να μην του πρήζεις τα παπάρια. ΓΚΩΣΑΜΕ ΡΕ. Ντάξει, τώρα που το σκέφτομαι, τη γάτα σου να αφήσεις ήσυχη, αν έχεις σκύλο πιθανόν να είναι τόσο βλαμμένος που να του αρέσει όλη αυτή η πολυκοσμία. Σαν τον δικό μας, που μόνο στο ταβάνι δεν έχει περπατήσει. Βέβαια να πω την αλήθεια μου, έχει αλλάξει και η στάση των ανθρώπων μου απέναντί του από την ημέρα που σταμάτησαν να βγαίνουν από το σπίτι. Αυστηρά τρεις φορές βόλτα ακόμα και στη βροχή, ποιοι μαλάκα μου, αυτοί που αν μπορούσαν θα ανάγκαζαν εμένα να τον βγάλω βόλτα τον χαζούλη για να μην περπατήσουν. Ρε κάτι περίεργο συμβαίνει. Πες μου εσύ με ποια λογική αντί να μιλάνε στο τηλέφωνο μιλάνε στο λάπτοπ με κάθε τελειωμένο τύπο που στην πραγματικότητα δεν θα πήγαιναν ούτε στην κηδεία του. Αυτή έχει μιλήσει με όλο της το σόι ακόμα και μικρούς ανθρώπους που δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη και κάνουν κάτι άκυρους θορύβους λες και βγάζουν νύχια, ενώ αυτός δυο-τρεις φορές έχει κλειστεί στην τουαλέτα με το κινητό και μιλάει με μια φίλη τους που μάλλον δεν έχει λεφτά για ρούχα και κάθεται και του μιλάει γυμνή.
Παραληρώ αλλά δεν ξέρω από πού να το πιάσω, θέλω να με καταλάβεις. Σε γενικές γραμμές παράπονο από τη συμπεριφορά τους δεν έχω, απλά δεν τους αντέχω όλη μέρα στο σπίτι. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχουν θυμηθεί ότι υπάρχω και για κάποιον ακόμα πιο ανεξήγητο λόγο θεωρούν ότι έχω όλη μέρα όρεξη για χάδια και παιχνίδια και δώστου να πετάνε μπαλάκια και δώστου χάιδεμα, και δώστου να μου κάνει μαγκιές αυτός με τα χέρια και πάρτα εγώ να του πετσοκόβω το δέρμα να μην ξεχνιόμαστε κι αυτός ο παπάρας αντί να μπινελικώνει να γελάει σαν χαζός. ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ; Ευτυχώς έχω τις βραδινές λαϊκές συνελεύσεις για να ξεφεύγω λίγο από τη μιζέρια τους.
Χθες βράδυ είχαμε μαζευτεί στην ταράτσα με τα παιδιά για το καθιερωμένο ραντεβού που συζητάμε πώς θα καταστρέψουμε τον κόσμο. Αν εξαιρέσεις τους αδέσποτους που δεν έχουν καταλάβει και πολλά από τη φάση, όλοι όσοι μένουν σε σπίτια έχουν φάει την ίδια φρίκη με μένα. Τουλάχιστον δεν είμαι μόνος μου σε αυτό. Τι κάνουμε είναι το ζήτημα.
Ο Πέρσης λέει να κάνουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα για να μην υποψιαστούν ότι έχουμε πιάσει στον αέρα ότι κάτι δεν πάει καλά, να περιμένουμε λίγο ακόμα και να επιτεθούμε αργότερα όταν θα έχουμε συλλέξει περισσότερες πληροφορίες. (ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΣΤΕΙΟ ΜΕ ΠΕΡΣΗ – ΠΡΟΠΕΡΣΗ ΟΣΟ ΚΙ ΑΣ ΜΕ ΤΡΩΕΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΜΟΥ – ΑΣ ΤΟΝ ΓΛΕΙΨΩ). Η Σφίγγα λέει ότι είναι η καλύτερη ώρα για επανάσταση. Είναι όλοι κλεισμένοι στα σπίτια, είναι αποβλακωμένοι και κάνουν ό,τι ακριβώς τους λένε χωρίς καμία αντίρρηση (λες και κάνουν διαφορετικά τις άλλες μέρες αλλά τέλος πάντων), οπότε αν επιτεθούμε ψηλά, θα αντικαταστήσουμε αυτούς που δίνουν εντολές, θα βάλουμε τους δικούς μας και θα κυβερνάμε για πάντα. Ο Αρχηγός των αδέσποτων δήλωσε απλά υποταγή στα δικά μας θέλω. Δεν μπορούν να βοηθήσουν διοικητικά, είπε, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πως στη μάχη σώμα με σώμα είναι παλικάρια και διατεθειμένοι να δώσουν τα πάντα για τον δίκαιο αγώνα μας. Και μετά ήρθε η σειρά μου.
«Σύντροφοι και συντρόφισσες, αγαπητοί φίλοι…» ένας ποντικός με κουκούλα άρχισε να χειροκροτά λες και εξαρτιόταν η ζωή του από αυτό! Ναι, βασικά τώρα που το σκέφτομαι, εξαρτιόταν η ζωή του από αυτό. Γκουντ τζομπ Πίνκυ.
«Σύντροφοι και συντρόφισσες, αγαπητοί φίλοι…» έχω πάρει ύφος, οι θηλυκές με κοιτάζουν και θέλουν τα παιδιά μου. Κάτι λένε για το τρίχωμά μου. Τα έχει η πολιτική αυτά. Σε εξυψώνει στα μάτια του λαού.
«Σύντροφοι και συντρόφισσες, αγαπητοί φίλοι…» οι αδέσποτοι με θαυμάζουν. Καθαρός, ευθυτενής, χορτάτος αλλά όχι χορτασμένος, της καλής κοινωνίας αλλά όχι φλώρος, μπανίζει το παλικάρι ρε παιδί μου. Είναι έτοιμος για όλα και απρόβλεπτος.
«Σύντροφοι και συντρόφισσες, αγαπητοί φίλοι, οφείλουμε να προχωρήσουμε σε έναν έντιμο συμβιβασμό.» Έχουν παγώσει. Δεν το περίμεναν αυτό από εμένα. Έχει απλωθεί στην ατμόσφαιρα ένα άηχο βουητό που μου τρυπάει τα αυτιά.
«Τι σημαίνει αυτό γιατί εμείς δεν έχουμε βγάλει και σπίτι στα Βόρεια προάστια κύριε μορφωμένε;» πετάχτηκε ένας βρώμικος που το είχε σκάσει πριν μερικές από το σπίτι και ένιωθε ότι μπορεί να ζήσει για πάντα έτσι.
«Σημαίνει ότι πρέπει να κόψουμε τις μαλακίες γιατί δεν θα έχουμε να φάμε. Μας αγαπάνε, τους αντέχουμε, μας δίνουν σπίτι και φαγητό. Λέω να το σκεφτούμε καλά. Όλοι θέλουμε να είμαστε κυρίαρχοι του εαυτού μας, αλλά αυτοί οι άνθρωποι φροντίζουν για εμάς.»
«ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΟΤΣΟΛΙΑ, ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΠΛΗΡΩΣΕ ΡΕ ΠΟΥΛΗΜΕΝΕ;» Άρχισαν τα όργανα. Για τις επόμενες 4 ώρες οι νυχιές έδωσαν και πήραν από και προς κάθε κατεύθυνση. Η κατάσταση είχε ξεφύγει. Αυτή η κλωτσοπατινάδα δεν είχε προηγούμενο.
«Ας ψηφίσουμε». Με αίματα στη μουσούδα ο γηραιότερος της γειτονιάς κατάφερε να μαζέψει κάπως την κατάσταση. Η κατάσταση ηρέμησε. Λογικευτήκαμε. Ναι, η ψηφοφορία ήταν η καλύτερη επιλογή.
Όση ώρα η διαδικασία βρισκόταν σε εξέλιξη, στις διπλανές ταράτσες είχαν στήσει στα γρήγορα exit polls, που έδιναν τεράστια ποσοστά υπέρ της επανάστασης χάρη στην ψήφο των απόδημων γατών, οι οποίες όντας πιο άγριες και κακοζωισμένες θα ψήφιζαν σαφέστατα υπέρ του πολέμου. Οι δικοί μου, μετριοπαθέστεροι όντες, προήγαγαν ένα κλίμα πολιτισμού που δυστυχώς δεν βρήκε τόπο στους απέναντι. Φοβόμασταν ότι είναι έτοιμοι ακόμα και για πραξικόπημα αν χρειαστεί. Ο Θεός να μας σώσει.
Η νίκη μας συντριπτική.
98% να κάτσουμε στα αυγά μας, 1% επανάσταση, 1% λευκό.
Στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ξεσπάσαμε όλοι σε γέλια. Είστε με τα καλά σας βρε μαλάκες που θα κάναμε και επανάσταση; Σιγά μη βγούμε και για κυνήγι βρε τρόμπες. Κονσέρβα και πάλι κονσέρβα. Μπορεί να παίζουμε με τις φθηνές αυτή την εποχή αλλά θα τελειώσει το αστείο και #tha_logariastoume_meta.
Ένα ακόμα βράδυ που ο επαναστάτης μέσα μας βγήκε λίγο έξω, έκανε ένα τσιγάρο στο προαύλιο και επέστρεψε στο κελί του.
Ναι αλλά αύριο τη γαμήσατε. Ή και μεθαύριο. Θα δούμε.