Όταν οι Endless Boogie σκέφτονται Ελλάδα, «τριπάρουν» με το 666 των Aphrodite’s Child

Οι Endless Boogie δεν ήταν ποτέ ένα «γκρουπ καριέρας». Ξεκίνησαν εντελώς «παρεΐστικα» πριν από περίπου μια εικοσαετία τζαμάροντας, και δεν έκαναν όλα αυτά που επιτάσσει η μουσική βιομηχανία για να κυνηγήοσυν τη φήμη. Χρειάστηκε λοιπόν να φτάσουν στα μέσα των 00s για να ηχογραφήσουν, ενώ η πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά ήρθε το 2008 με το Focus Level. Είχαν ήδη όμως χτίσει ένα όνομα, με τον εκρηκτικό τους ήχο που πατά πάνω στις κλασικές ροκ εν ρολ δομές κι έχει γενναίες δόσεις blues αλητείας, ενώ είχαν ήδη καταφέρει να παίξουν μαζί με τον Stephen Malkmus των Pavement. 

Η μπάντα που πήρε το όνομά της από τον ομώνυμο δίσκο του John Lee Hooker ετοιμάζει για πρώτη φορά βαλίτσες για Αθήνα για να προσγειωθεί στη σκηνή του An Club, την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου. Αυτά είναι δυο-τρία πράγματα που μας είπε ο Paul Major (“Top Dollar”), κιθαρίστας και φωνή του γκρουπ…

Ξεκινήσατε να τζαμάρετε στα τέλη των 90s αλλά δεν ακούσαμε κάτι ηχογραφημένο από εσάς μέχρι τα μέσα των 00s. Πώς κι έτσι; Τα δύο πρώτα ιδιωτικά LPs των Boogie προέκυψαν από κασέτες από τα τζαμαρίσματα εκεί που κάναμε πρόβες. Δεν ήταν στα πλάνα να κάνουμε λάιβ ή καριέρα από αυτό. Όταν κανονίσαμε να παίξουμε σε ένα All Tomorrow’s Parties στη Βρετανία θεωρήσαμε ότι θα φαινόταν κάπως αν ήμασταν η μόνη μπάντα χωρίς κάτι να πουλήσουμε, κι έτσι φτιάξαμε ένα δίσκο από αυτές τις κασέτες.

Αν η μουσική σας ήταν σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν; Εκεί που οι σκληροί ρόκερς παίρνουν τα κουλ κορίτσια και η βραδιά λήγει.

Το πρώτο σας support ήταν για τον Stephen Malkmus; Πώς πήγε; Μας μιλούσε αρκετά και πήγε καλά. Δεν υπάρχουν ζουμερές ιστορίες, μόνο μια βραδιά άγριου ροκαρίσματος.

Ξεκινήσατε τη μπάντα σχεδόν κατά τύχη. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, πού θα ήταν σήμερα τα μέλη των Endless Boogie; Καμία ιδέα για το που θα ήμασταν. Το να παραβιάζεις την ιστορία είναι έτσι κι αλλιώς δυσάρεστο. Ίσως κάποιο παράξενο γεγονός στην ιστορία της μπάντας σταμάτησε μια αλυσιδωτή αντίδραση που οδηγεί στην κατάρρευση της ανθρωπότητας. 

Κάποιοι από σας είναι συλλέκτες δίσκων, άλλοι εργάζονται στη μουσική βιομηχανία. Όταν κάποιος μουσικός έχει και μια διαφορετικού τύπου επαφή με τη βιομηχανία, πόσο αλλάζει η οπτική του στα πράγματα; Οι συλλέκτες δίσκων μπορούν να κάνουν και οι ίδιοι σπουδαίους δίσκους, πάρε για παράδειγμα τους Canned Heat. Το να ασχολείσαι και με άλλους τρόπους με τη μουσική είναι απόλυτα ΟΚ. Όσο περιπλέκεσαι περισσότερο με τη μουσική, αυτό συνεπάγεται ότι μπορείς να σπάσεις περισσότερους κανόνες. Η οπτική γωνία δε χρειάζεται να σκοτώνει το vibe.

Κάνετε αρκετά μεγάλους σε διάρκεια δίσκους. Πιστεύετε ότι είναι εύκολο να λειτουργήσει αυτό με τους σημερινούς ακροατές; Όταν μπεις μέσα, πρέπει να το αφήσεις να ρολλάρει. Οι σημερινοί ακροατές μπορούν να το διαχειριστούν αυτό. Στην περίπτωσή μας, το καλύτερο υλικό προκύπτει όταν αφήνουμε τον ήχο μας να απλωθεί.

Αν η μουσική σας ήταν σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν; Εκεί που οι σκληροί ρόκερς παίρνουν τα κουλ κορίτσια και η βραδιά λήγει.

Τα πέντε πράγματα που σας έρχονται στο μυαλό όταν ακούτε τη  λέξη «Ελλάδα», μιας και θα είναι η πρώτη σας φορά στα μέρη μας… Όλο το ιστορικό κομμάτι του παρελθόντος. Ποιόν θα συναντήσουμε; Πού είναι το πάρτυ; Τα τζαμαρίσματά μας θα ακούγονται διαφορετικά λόγω κάποιας ελληνικής ατμοσφαιρικής συνθήκης; Το πρώτο τριπάρισμα με το 666 των Aphrodite’s Child γύρω στο ’73.