Από την Ελλάδα στην Τουρκία. Η «μουσική για να τρώς σε γάμους» (Music to Eat at Weddings, αν προτιμάτε) μπορεί να είναι και ελληνική και τούρκικη βεβαίως βεβαίως. Πριν από τρία χρόνια που ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτόν τον δίσκο και να τον ψάχνω όλα έμοιαζαν μάταια, μέχρι που κατάφερα να τον ψαρέψω και να τον κάνω δικό μου. Έχω το ολοδικό μου άλογο και αυτό μοιάζει τουλάχιστον φανταστικό. Μπορεί να σας έχω ζαλίσει με τα τούρκικα φέτος αλλά υπάρχει και λόγος και ουσία σε αυτό μου το κόλλημα. Ο Erkut Tackin είναι απο αυτές τις πολύ ιδιαίτερες και τελείως μοναδικές περιπτώσεις μουσικών που για κάποιο λόγο δεν έβαλαν ποτέ νερό στο κρασί τους. Κανένα μα κανένα από τα τραγούδια που φέρει την υπογραφή του δεν έχει ανατολίτικα στοιχεία και τούρκικη χροιά. Έχει στο ενεργητικό του καμιά δεκαριά singles 45 στροφών απο το 1966 μέχρι το 1975 όπου κυκλοφόρησε ένα μεγάλο Long Player άλμπουμ (Thank God!) στην Diskotur, το πολυπόθητο ομώνυμο Erkut Tackin ή αλλιώς το άλογο, όπως αρέσκομαι να το αποκαλώ.
Ουσιαστικά μιλάμε για το έναν και μοναδικό 70s soul funk δίσκο made in Turkey. Με pop και rock στιγμές ανά διαστήματα. Εδώ δεν υπάρχουν ανατολίτικα κρουστά, σάζια και αμανέδες παρά μόνο «μοντέρνα» σύνθεση και όργανα. Από την αρχή ως το τέλος και στα 12 κομμάτια του συγκεκριμένου δίσκου μπορεί κάποιος να εντοπίσει στακάτα drums και αρκετά drum breaks, fuzz κιθάρες, groovy funk μπασογραμμές και πονηρά πνευστά (τοποθετημένα στα σωστά σημεία), ψυχεδελικά φλάουτα και πολύ ηλεκτρισμό. Το αξιοσημείωτο σε όλα αυτά σαφώς και είναι όμως ο Tackin που τραγουδάει πρωτόγνωρα και για την συγκεκριμένη δεκαετία και για την γεννέτειρα χώρα του, με φοβερή άνεση, άκρως jazzy. Οι πιο δυνατές στιγμές στον δίσκο είναι τα «Sevmek İstiyorum» και «Erkek Olana» που γκρουβάρουν πολύ smoothly ενω υπάρχουν και άλλα ακόμα στο tracklist με πολύ ενδιαφέρον. Δεν λείπουν και οι διασκευές, κάθε 60s-70s δίσκος που σέβεται τον εαυτό του περιέχει από μία. Εδώ ακούγεται το «A Casa D’irene» (του Nico Fidenco) στα τούρκικα. Ένα είναι σίγουρο, το άλμπουμ με το αγέρωχο άλογο και τον λεβέντη Erkut Tackin επάνω του, πέρα απο σπάνιο, άγνωστο σε πολλούς και one of a kind, είναι πάρα μα πάρα πολύ ωραίο.