O Κύριος Όβε (En man som heter Ove) ***1/2**
Σουηδία, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Hannes Holm
Πρωταγωνιστούν: Rolf Lassgård, Zozan Akgün, Tobias Almborg
Διάρκεια: 116’
Ο Ove είναι ένας μοναχικός, ιδιότροπος άνθρωπος που πλησιάζει τα 60 και βασίζει τα πάντα στη λογική, χωρίς ίχνος συναισθήματος – πλην της οργής. Μένει σε ένα σύμπλεγμα κατοικιών, όπου καθημερινά επιβλέπει τα πάντα με ακρίβεια και δε διστάζει να αποκαλέσει ηλίθιο όποιον θεωρεί πως είναι. Όταν απολύεται από τη δουλειά του, στην οποία δούλευε επί 43 συνεχόμενα χρόνια, αποφασίζει να συναντήσει τη νεκρή σύζυγό του αυτοκτονώντας. Αλλά όταν μετακομίσει απέναντί του μια νέα οικογένεια, διάφορα συμβάντα θα παρατείνουν τη ζωή του, διδάσκοντάς τον ταυτόχρονα μαθήματα της ξεχασμένης του ανθρωπιάς. ΓλυκΌπικρή, με άπλετο μαύρο χιούμορ, η συγκεκριμένη δραμεντί, παρότι πατάει πάνω σε διάφορα κλισέ για να διηγηθεί τη συγκινητική της ιστορία, έχει το φιλότιμο να αφήνει κάθε στοιχείο της να δεθεί με απόλυτα λειτουργικό τρόπο και, εν τέλει, να λάμψει σαν μια ελπιδοφόρα αχτίδα φωτός. Και ο Rolf Lassgård υποδύεται ιδανικά τον γεροπαράξενο χαρακτήρα που προσπαθεί να κρατηθεί μόνος, όσο κι αν ο περίγυρος τον καλεί να συμμετάσχει στη ζωή.
Οι Σκανδιναβοί έχουν το στερεότυπο του ψυχρού, άνευ (αντιληπτού) συναισθήματος ή σκοτεινού ψυχολογικά λαού όταν μιλάμε περί Τέχνης. Δικαιολογημένα εν μέρει, ειδικά αν σκεφτούμε ότι το ρεύμα το οποίο άφησε το στίγμα του στον κινηματογράφο είναι το Δόγμα 95, το οποίο -όσο κι αν καταπατήθηκαν οι κανόνες του σε κάθε ταινία που χαρακτηρίστηκε ως μέρος του- στόχευε στην απομάκρυνση από οτιδήποτε είχε γνωρίσει ο κινηματογράφος και, άρα, ο κόσμος. Έπειτα υπάρχουν και σκηνοθέτες σαν τον Roy Andersson που το χιούμορ του δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό και βρίσκει τη σκηνοθετική του αφορμή στο παράλογο, έστω και αν προσπαθεί να εξυμνήσει το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Ακόμα και το Άσε Το Κακό Να Μπει, όσο συναίσθημα και αν έχει, το εκφράζει υποδόρια, ενώ ταινίες όπως το Όσλο, 31 Αυγούστου κάθε άλλο παρά εύθυμες μπορούν να χαρακτηριστούν. Όταν, δε, προσπαθούν να γίνουν πιο αντιληπτοί, αφήνοντας πίσω τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους, οι Σκανδιναβοί πέφτουν στη μετριότητα. οπότε, ποιος θα περίμενε ότι μια τόσο συναισθηματική ταινία όσο ο Κύριος Όβε θα είχε χώρα προέλευσης τη Σουηδία;
Το συγκεκριμένο φιλμ βρίσκει τη χρυσή τομή ανάμεσα στο σουηδικό ύφος και χιούμορ και στη παγκόσμια δραμεντί και το μελόδραμά της. Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά κάποιος θα μπερδευτεί σχετικά με το αν πρέπει να γελάσει ή να πικραθεί με αυτό που είδε, κάτι το οποίο δείχνει πως μάλλον ο σκοπός της πέτυχε, ο Hannes Holm κατάφερε να χρησιμοποιήσει τα κινηματογραφικά κλισέ εκτός συμφραζομένων και να τους δώσει μια αύρα διαφορετική, εγγύτερη στο σκανδιναβικό μαύρο χιούμορ. Αλλά υπάρχουν και στιγμές οι οποίες χτυπούν τον θεατή εκεί που θα πονέσει. Όχι με τρόπο ύπουλο, αλλά με τη γνώση του πως πρέπει να τοποθετηθούν τα κομμάτια προκειμένου να γίνει ευπαρουσίαστη η τελική εικόνα. Σε άλλες περιπτώσεις ίσως το αποτέλεσμα να ήταν εντελώς εξώφθαλμο στον παράγοντα «μελόδραμα» αλλά εδώ όποια τέτοια σύμβαση χρησιμοποιείται, πονάει στην πρόσκρουσή της. Και αυτό επειδή έχουμε έναν χαρακτήρα ολοκληρωμένο, με το παρελθόν του να τον σκοτεινιάζει και το παρόν να προσπαθεί να τον κάνει να νιώσει πρωτόγνωρα συναισθήματα. Ένα χαρακτήρα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αντιπαθητικός αν δεν παρουσιαζόταν με τόση σπιρτάδα στη μισανθρωπία του, με έναν κώδικα ηθικής και αν δεν μας αποκαλύπτονταν τα βιώματά του. Άρα, ένα χαρακτήρα που ισορροπεί αρμοστά ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το τραγικό.
Η σκηνοθεσία της ταινίας χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερη, αιθέρια ατμόσφαιρα, με τη φωτογραφία να έχει ολοζώντανα χρώματα και υπέροχους φωτισμούς. Το εύρημα με το οποίο μεταφερόμαστε στο παρελθόν του πρωταγωνιστή, αν θέλουμε να γίνουμε και λίγο μακάβριοι, μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ιδιοφυές, όπως και το αντίστοιχο γέλιο που προκαλεί η επαναφορά στην πραγματικότητα. Η μουσική δένει άψογα με τον συνολικό τόνο της ταινίας, ενώ η ερμηνεία του Rolf Lassgård είναι αξιομνημόνευτη. Υποδύεται τον χαρακτήρα του με ακρίβεια, μπορώντας να φανεί από το ένα δευτερόλεπτο στο άλλο διαφορετικός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μια σκηνή στο μπαλκόνι του που αλληλοπειράζεται με τα παιδιά των γειτόνων. Ενώ μέχρι τότε τον βλέπαμε κατσούφη, βυθισμένο στον αρνητισμό, ξαφνικά αποκτά την απόλυτη τρυφερότητα στο πρόσωπό του, χωρίς να φαίνεται γελοίος. Και αυτό συμβάλλει κατά πολύ στο να δεθούμε με τον χαρακτήρα του, να νοιαστούμε γι’ αυτόν και να ευχόμαστε να έχει ένα αίσιο τέλος.
Μόνο, ενδεχομένως, πταίσμα, το ότι καταλαβαίνουμε προς τα πού πηγαίνει η πλοκή, ακόμα κι αν δεν έχουμε διαβάσει το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε. Αλλά κατά τα’ άλλα μπορούμε με άνεση να μιλήσουμε για μια από τις τρυφερότερες ταινίες που είδαμε τον τελευταίο καιρό, που προσφέρει γέλιο και συγκίνηση ταυτόχρονα και, δίχως αμφιβολία, αποτελεί μια κατάλληλη πρόταση για ένα ρομαντικό ραντεβού ή για να αφεθείτε στη μαγεία του απλού, αγνού στην ψυχή κινηματογράφου.
Τσεκούρι Από Κόκκαλο (Bone Tomahawk) **1/2***
Ηνωμένο Βασίλειο, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: S. Craig Zahler
Πρωταγωνιστούν: Kurt Russell, Patrick Wilson, Matthew Fox
Διάρκεια: 132’
Η ηρεμία της Bright Town διαταράσσεται όταν απάγονται η γιατρός, ο δεύτερος βοηθός του σερίφη και ένας φυλακισμένος εγκληματίας που ενδέχεται να σχετίζεται με την απαγωγή. Οι υπεύθυνοι για αυτή την πράξη αποκαλύπτεται πως είναι μια πρωτόγονη, κανιβαλική φυλή ινδιάνων, η οποία θεωρείται από τις πλέον επικίνδυνες. Αψηφώντας το ενδεχόμενο του φρικτού θανάτου, ο Σερίφης της πόλης μαζί με τον άλλο βοηθό του, τον σύζυγο της γιατρού και έναν ειδικό στην επιβίωση και τα όπλα, ξεκινούν για ένα ταξίδι που ενδέχεται να μην έχει γυρισμό. Ενώ οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών και δη του μεγάλου Kurt Russell κυμαίνονται σε ικανοποιητικά επίπεδα, το σενάριο της ταινίας, όπως και η σκηνοθεσία της μοιάζουν κάπως αμήχανα στον τρόπο με τον οποίο κινούνται. Ως αποτέλεσμα, παρ’ ότι υπάρχουν αστεία, φρικιαστικά και αγωνιώδη μέρη στο σύνολο της ταινίας, αυτά δε δένονται με τον καλύτερο τρόπο, ενώ ο πολύ αργός ρυθμός, σε συνδυασμό με τη μεγάλη διάρκεια, φανερώνει την αβεβαιότητα του πρωτάρη δημιουργού S. Craig Zahler ως προς το τι να πετάξει και τι να κρατήσει, όπως επίσης και πώς να τα βάλει σε μια ρυθμική, παλλόμενη ροή. Αποτέλεσμα, μια μεγάλη κοιλιά την περισσότερη ώρα που δε συμβαδίζει καθόλου με το ύφος του τέλους ή τον περιστασιακό χαβαλέ. Το ήθελα πιο σφιχτοδεμένο, συντομότερο και πιο ακραίο, γιατί από τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί περίμενα κάτι περισσότερο.
Ημέρα Ανεξαρτησίας: Νέα Απειλή (Independence Day: Resurgence) **1/2***
ΗΠΑ, 2016, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Roland Emmerich
Πρωταγωνιστούν: Liam Hemsworth, Jeff Goldblum, Charlotte Gainsbourg
Διάρκεια: 121’
20 χρόνια έχουν περάσει από την ήττα των εξωγήινων την 4η Ιουλίου. Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί ώστε να μην ξαναϋπάρξει κάποια ανάλογη απειλή για την ανθρωπότητα. Όμως αυτό που δε γνωρίζουμε είναι πως και οι εξωγήινοι αναπτύχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και δημιούργησαν ένα νέο όπλο που έχει ως βάση τη βαρύτητα και κατευθύνονται προς τη Γη. Μια ομάδα επίλεκτων πιλότων θα κληθεί να σώσει την υφήλιο από την εξαφάνιση με εξέχοντα τον Jake, έναν ταλαντούχο νεαρό ο οποίος ζητά εκδίκηση από τους εξωγήινους, λόγω των οποίων οι γονείς του έχασαν τη ζωή τους στην προηγούμενη επίθεση. Ξέρετε τι να περιμένετε. Μια εξτραβαγκάντζα εκρήξεων και καταστροφών από τον μαιτρ του είδους Roland Emmerich, με αμφιβόλου ποιότητας σενάριο αλλά αρκετό ώστε να διασκεδάσετε, ψήγματα πατριωτισμού διάσπαρτα, ερμηνείες που από άλλους θα κριθούν ως άξιες γέλιου και από άλλους ως ιδανικές για το σύνολο και όλα τα κλισέ των ταινιών καταστροφής συρραμμένα. Και εκρήξεις. Θέλετε να περάσετε καλά, αγνοώντας το επιδερμικό του ζητήματος όπως τότε; Θα γίνει αν μπείτε με καλή διάθεση.
Ένας Χαρισματικός Άνθρωπος (Genius) *1/2****
Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, 2016, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Michael Grandage
Πρωταγωνιστούν: Colin Firth, Jude Law, Nicole Kidman
Διάρκεια: 104’
Ο καταξιωμένος επιμελητής κειμένων Max Perkins, ο οποίος συνέβαλλε στο να γνωρίσει ο κόσμος ονόματα όπως αυτά του F.S. Fitzgerald και του Ernest Hemingway, συνεχίζει τη δουλιά του στον αξιοσέβαστο εκδοτικό οίκο Scribner. Ανακαλύπτει ένα νέο ταλέντο στον γραπτό λόγο ενός νεαρού με το όνομα Thomas Wolfe. Μια αδελφική σχέση θα αναπτυχθεί μεταξύ τους όσο και αν οι ζωές τους διαφέρουν ριζικά, με τον Wolfe να είναι ένας πραγματικά εκρηκτικός χαρακτήρας. Παρά το εντυπωσιακό περιτύλιγμα και τις ερμηνείες των Firth και Law, ποτέ δε δίνεται η εντύπωση του ιδιαίτερου στην προκειμένη ταινία. Όλα μοιάζουν εντελώς τυπικά, ρηχά και καθόλου ιδιοφυή. Οπότε τι μένει; Μια εντελώς τυπική, βαρετή ταινία που προσπαθεί για μια ακόμα φορά να προσεγγίσει μια «διάσημη» και αντισυμβατική αντρική φιλία. Αν καταλάβαιναν οι συντελεστές τι χρυσωρυχείο είχαν προς εκμετάλλευση, δε θα σπαταλούσαν τους πόρους του τόσο άσκοπα.
Παιχνίδι Χωρίς Κανόνες (Misconduct) *****
ΗΠΑ, 2016, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Shintaro Shimosawa
Πρωταγωνιστούν: Al Pacino , Anthony Hopkins, Josh Duhamel
Διάρκεια: 106’
Ένας νεαρός δικηγόρος με φιλοδοξίες για την καριέρα του, αναλαμβάνει μια πολύ σημαντική υπόθεση. Αυτή αφορά σε έναν βιομήχανο μιας πανίσχυρης φαρμακευτικής εταιρείας. Σύντομα, θα ανακαλύψει πως το να τα βάλει μαζί του μάλλον ήταν ένα μεγάλο ρίσκο, καθώς οι εκβιασμοί και οι δολιοφθορές θα μπουν για τα καλά στη ζωή του. ο Al Pacino τα τελευταία χρόνια φημίζεται για την κατρακύλα που έχει πάρει στις ταινίες που επιλέγει να παίξει, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Εδώ, όμως, δεν ξεφεύγει καθόλου από την κάθοδο, μαζί με τον Anthony Hopkins, οι οποίοι με φιλότιμο προσπαθούν να μαζέψουν τα συντρίμμια της ταινίας. Σενάριο για κλάματα (ή για γέλια, ανάλογα την όψη του ποτηριού του καθενός), σκηνοθεσία βουτηγμένη μέχρις εσχάτων στη σοβαροφάνεια και γενικότερα ένας βαυκαλισμός σε μια ταινία που θα ήθελε να είναι αντάξια ενός Polanski αλλά δεν έχει ούτε τα βασικά προσόντα.
Τα Φτερά Του Έρωτα (Der Himmel über Berlin)
Δυτική Γερμανία, 1987, Ασπρόμαυρο/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Wim Wenders
Πρωταγωνιστούν: Bruno Ganz, Solveig Dommartin, Otto Sander
Διάρκεια: 128’
Το ασπρόμαυρο (και έγχρωμο) αριστούργημα του Wim Wenders επανακυκλοφορεί σε αποκατεστημένη έκδοση. Μια λυρική ωδή στο συναίσθημα και τη ζωή με φόντο ένα Βερολίνο όπου οι άγγελοι κυκλοφορούν ανάμεσα στους ανθρώπους, παρηγορώντας τους και ένας από αυτούς, ο Damiel θέλει να αφήσει πίσω του την αθανασία προκειμένου να ζήσει μιαν ανθρώπινη ζωή μαζί με μια ακροβάτισσα την οποία ερωτεύτηκε. Όσοι δεν έχει τύχει να τη δείτε μέχρι στιγμής ή θέλετε να ξαναζήσετε την ανατριχίλα της σκηνής των Bad Seeds, μην τη χάσετε.
Παρίσι – Τέξας (Paris, Texas)
Δυτική Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, 1984, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Wim Wenders
Πρωταγωνιστούν: Harry Dean Stanton, Dean Stockwell, Nastassja Kinski
Διάρκεια: 148’
Wenders επανεκδόσεων συνέχεια, με το κατά πολλούς καλύτερο και πιο αναγνωρίσιμο φιλμ του, το οποίο μιλά την αμερικάνικη και επισφραγίζει την ούγια του ως έναν road movie auteur. Ο αμίλητος Travis περιπλανιέται με σημείο εκκίνησης το Μεξικό και προορισμό το Τέξας αναζητώντας την οικογένειά του, την οποία έχει εγκαταλείψει για τέσσερα χρόνια. Ο αδερφός του, Walt, ενημερώνεται πως ο χαμένος του αδερφός είναι ζωντανός και κατευθύνεται κι αυτός στο Τέξας για να τον γυρίσει πίσω στο Λος Άντζελες. Η θέληση του Travis να επανενωθεί με τους αγαπημένους του, χωρίς να έχει πλήρη ανάμνηση, θα δημιουργήσει αναταραχές στην μέχρι τώρα ισορροπία που ακολούθησε την απουσία του.
Αγάπα με αν τολμάς (Jeux d’enfants)
Γαλλία, 2003, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία:Yann Samuell
Πρωταγωνιστούν: Guillaume Canet, Marion Cotillard, Thibault Verhaeghe
Διάρκεια: 93’
Η τρυφερή γαλλική ταινία που κυκλοφόρησε το 2004 προβάλλεται ξανά στις αίθουσες και αποτελεί μια πρόταση ιδανική για μια καλοκαιρινή, ρομαντική συνάντηση κάτω από τη μεγάλη οθόνη. Ο Julien και η παρίας της τάξης Sophie δένονται από μικροί και μονίμως παίζουν ένα παιχνίδι προκλήσεων για να περνάνε την ώρα τους. τα χρόνια κυλάνε και το παιχνίδι συνεχίζεται, με τη μεγαλύτερη πρόκληση που έχει απομείνει πλέον να είναι μια βωβή προσπάθεια να μην παραδοθούν ο ένας στον άλλον, παρά τα δυνατά τους συναισθήματα.
Μια υπέροχη ιστορία (The Amazing Quest of Ernest Bliss)
Ηνωμένο Βασίλειο, 1936, Ασπρόμαυρο
Σκηνοθεσία: Alfred Zeisler
Πρωταγωνιστούν: Cary Grant, Mary Brian, Peter Gawthorne
Διάρκεια: 80’
Μια ξεχασμένη ταινία με πρωταγωνιστή των μοναδικό Cary Grant ξεθάβεται από το χρονοντούλαπο και επιστρέφει στο πανί. Ο άεργος εκατομμυριούχος Ernest Bliss καταβάλλεται ψυχολογικά από την απραγία του και ζητά μια διέξοδο. Ο ψυχοθεραπευτής του ισχυρίζεται πως η πάθησή του ονομάζεται «αρρώστια του χρήματος» και προκειμένου να θεραπευτεί πρέπει να περάσει έναν χρόνο χωρίς να χρησιμοποιήσει με οποιονδήποτε τρόπο την μεγάλη του περιουσία. Έτσι, ξεκινά μια καινούρια ζωή, στης οποίας τις δυσκολίες δεν είχε συνηθίσει, αλλά μέσα από αυτή γνωρίζει τον πραγματικό κόσμο και τον έρωτα στα μάτια της Frances, μιας κοπέλας βυθισμένης στη φτώχεια.