Πιθανότατα κανείς απ’ όσους έσπευσαν το βράδυ της Τρίτης στο πάρκινγκ του Θεάτρου του Λυκαβηττού δεν είχε επισκεφθεί ξανά ντράιβ-ιν σινεμά. Στα πηγαδάκι που είχαν στηθεί πριν την έναρξη της προβολής άκουγες: «Έλα ρε συ, υπήρχαν κι εδώ; Πότε; Στα 80s;». Μια γενιά, όμως, που η σχετική μυθολογία της ήταν απόλυτα οικεία μετά από τόσες αμερικάνικες ταινίες, εξαφάνισε σε χρόνο ρεκόρ τις διαθέσιμες (ούτε 50) προσκλήσεις που έδωσε το En Lefko Film Festival κυρίως μέσα από τον En Lefko 87.7.
Αυτή άλλωστε ήταν και η μεγάλη τεχνική ιδιομορφία της βραδιάς. Στη μεγάλη οθόνη προβλήθηκε το classic Μπόνι και Κλάιντ (που φέτος κλείνει 50 χρόνια), η ιστορία των δύο αρχετυπικών ληστών-φυγάδων που γεννησε το αμερικάνικο φεστιβάλ των 70s, αλλά ο ήχος έφτασε στα αυτιά των σινεφίλ μέσα από τη συχνότητα του En Lefko 87.7 (που έκανε πειρατεία στο… δικό του σήμα για την περιοχή του Λυκαβηττού).
Όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες, το σκηνικό που στήθηκε στον αθηναϊκό λόφο ήταν μαγικό. Κι έγινε με όλα τα σχετικά κομφόρ: κορναρίσματα απ’ όλα τα αυτοκίνητα στην αρχή και το τέλος της ταινίας, δεκάλεπτο διάλειμμα για να ξαναφορτιστεί η μπαταρία των αυτοκινήτων, τις προμήθειες από τη διπλανή καντίνα, δεν έλειψαν και τα ξεσκέπαστα αυτοκίνητα.