Οι Lip Forensics γνωρίζονται από παιδιά. Ισχυρίζονται ποτέ δεν συμπάθησαν ιδιαίτερα ο ένας τον άλλον. Έμαθαν όμως (έναν χειμώνα στον Όλυμπο) να… αντέχονται. Κι ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν την πρώτη τους δουλειά στην Amour Records. Φτιάχνουν μια μοντέρνα ονειρική electronica, επηρεασμένη από την σύγχρονη ευρωπαϊκή ηλεκτρονική σκηνή (και κυρίως τα σκανδιαναβικά παρακλάδια της), μέσα από την οποία οι ίδιοι λένε ότι «αναζητούν το soundtrack των αγαπημένων τους crime scenes». Στην πρώτη τους απόπειρα τους καθοδηγεί, πίσω από την κονσόλα, ο Σεραφείμ Τσοτσώνης.
Ακούστε εδώ το καινούριο τους κομμάτι “Hybristophilia” (Υβριστοφιλία: η ερωτική επιθυμία για άτομα που έχουν διαπραξει ειδεχθεις πράξεις/ λέγεται και «σύνδρομο Bonnie and Clyde»).
Η μετάβαση από το downtempo σε διαφορετικά ηχητικά τόπια και πιο dark groove πολυρυθμικούς ήχους ήρθε για να μείνει στον ήχο του Melorman. Στο Crust παρουσιάσει δουλειές που δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ αλλά και παραγωγές που πρόκειται να γίνουν release μέσα στο χρόνο. Στο ενεργητικό του έχει έξι άλμπουμ και 10 EPs τα οποία έχουν κυκλοφορήσει ολα στο εξωτερικο (Αμερική, Ιαπωνία). Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία είναι από τον Ιούνιο του 2017 σε μορφή βινυλίου στην αμερικάνικη Sun Sea Sky.
Lip Forensics και Melorman είναι καλεσμένοι των Diskotekken αυτό το Σάββατο στο υπόγειο του Crust, εκεί που έχουν ξεχειμωνιάσει φέτος Χρήστος Αγγελόπουλος και Παναγιώτης Μένεγος στεγάζοντας κάτω από την καλύτερη πιτσαρία του κέντρου της Αθήνας την club night τους. Πάντα μεταξύ electro και dark disco, πάντα με μερικούς acid δυναμίτες και κάμποση 80s νοσταλγία στο μενού τους.
Οι 5 ανωτέρω (όχι και τόσο) νεαροί αναλαμβάνουν το πιο νόστιμο μέρος της αθηναϊκής νύχτας και για να σας βάλουν κλίμα, έκαναν μερικές ερωτήσεις ο ενας στον άλλον…
προς Lip Forensics:
Με βάση το βιογραφικό σας, ας πούμε ότι περνάτε τη φάση «πουλήσαμε τις κιθάρες μας για να αγοράσουμε synthesizers», που λέει κι ο Murphy στο “Losing My Edge”. Το βλέπετε να κάνετε την αντίστροφη διαδρομή; Κιθαρες υπάρχουν. Μαζί τις πήραμε. Τώρα παλεύουμε να τις κάνουμε να ακουστούν σαν synths. Άσε που πάντα χρειάζεται λιγη κιθαρουλα. Κανείς ποτέ δεν έπαιξε στην παραλία sine waves… Ακόμα. Κάποιος σοφός είχε πει ότι ένα καλό αγγλόφωνο track είναι σαν να κερδίζεις 1-0 ή 2-1. Αλλά, τις λίγες φορές που πετυχαίνει το ελληνόστιχο μιλάμε για 5-0 θρίαμβο. Επιβεβαιώνετε; Κι, επίσης, ένα instrumental όσο καλό κι αν είναι δε μοιάζει με μια καλή εμφάνιση σε μια ισοπαλία 2-2; Επιβεβαιωνουμε. Το ελληνοστιχο αν σου κάτσει γίνεσαι Τρύπες. Κι αυτό είναι τελικός champions league. Αλλά δεν είμαστε όλοι για τέτοια γήπεδα. Παίζουμε για την εξέδρα και όχι για το αποτέλεσμα. Άσε που στο 2-2 έχεις στην τσίτα ένα στάδιο 90 λεπτά. Δεν είναι λίγο. Έχετε κι αυτό το καινούριο τραγούδι που λέγεται “Hybristophilia”. Το γκουγκλάραμε, μάθαμε τι δικαιολογία θα πούμε την επόμενη φορά που θα αμαρτήσουμε, αλλά φοβόμαστε μήπως δεν αντέξει το υπόγειο τόσο ερωτισμό. Τι λέτε; Η αμαρτία είναι η μία πλευρά του διπολου. Χωρίς αυτήν δεν μπορείς να ορίσεις την αρετή. Η οποία είναι εξίσου ερωτική. Οπότε στο υπόγειο, σαν μια μορφή εξομολόγησης, εναρετοι και αμαρτωλοι ελπίζουμε θν αποδεχτουν την φύση τους. Embrace your vices και να πάρετε ζακέτα. Για να καταλάβουμε πού βρισκεστε, πείτε ένα κομμάτι που θέλετε να παίξουμε πριν ξεκινήσετε το live κι ένα που θέλετε να μπούμε μόλις τελειώσετε… Δε θα βάλουμε κανένα από τα δύο, αλλά θα καταλάβουμε που βρίσκεστε… Πριν ξεκινήσουμε βάλτε Maybeshewill – He films the clouds pt. 2/ Μετά μπείτε με Underworld-Rez. Στο ενδιάμεσο ακούστε μας προσεκτικά, θα δείτε που βρισκόμαστε.
προς Melorman και Lip Forensics:
Ας υποθέσουμε ότι έρχεται ένας άσχετος το Σάββατο, ας πούμε από αυτούς που έχουν έρθει για την πίτσα στο ισόγειο, και σας λέει: «Τι live είναι αυτό; Που είναι το μπάσο, πού είναι τα τύμπανα, πού είναι τα φωνητικά, συγχωράτε με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερζ και οι αριθμοί…». Τι του απαντάτε; (LF) Του λέμε ότι δεν έχει σημασία το μέσο αλλά η έκφραση μέσω αυτού. Αν δεν πειστεί τον καλούμε να τζαμαρουμε το Orion των Metallica. Και ας διαλέξει αυτός τι όργανο θα παίξουμε. Ε αν δεν πειστεί και τότε είναι μεταλάς οπότε θα επικρατήσει συμφιλιωση με μπύρες (M) Θα τον αγκαλιάσω, θα τον σφίξω δυνατά και του δείξω τον Ζήση με την κιθάρα και το μικρόφωνο διπλα μου και θα του πω: «Τον βλέπεις; Παίζει και μπάσο και τύμπανα…)
προς Melorman:
Ρε συ Αντώνη από την Κρήτη, δεν είσαι; Τι είναι τούτο το Melorman; Ναι καταγωγή έχω απο την Κρήτη. Είπα να πάω κόντρα στο κατεστημένο των κρητικών καταλήξεων των επιθέτων και μετά απο πολύ τσικουδιά και απάκι μια βραδιά μου ήρθε η επιφοίτηση… Ακούγεται έντονα ότι ακούγεται έντονα η μουσική σου σε αγώνες NBA. Επιβεβαιώνεις; Επιβεβαιώνω αλλά δεν ξέρω που ακούστηκε είναι η αλήθεια. Μπορει στο ασανσέρ, ίσως και στις τουαλέτες των αποδυτηρίων. Αν είχε ακουστεί στο main court τώρα ίσως τώρα να έκανα παρέα με τον Kanye. Μας αρέσει πολύ να ακούμε τους δίσκους σου Κυριακή απόγευμα, ειδικά τώρα που μεγαλώνει η μέρα ή όταν γυρνάμε από κανένα έξαλλο Diskotekken (εκεί που προσπαθείς να ξανασυναρμολογήσεις το μυαλό σου). Να σε βαλουμε στο κλείσιμο για το chill out ή θα το πας διαφορετικά; Τιμή μου που ήμουν στη συναρμολόγηση των μυαλών σας. Εύχομαι να έκανα καλή δουλειά. Θα το πάω πολύ διαφορετικά σε αυτο το event. Οπότε δεν θελώ κλεισίματα ούτε ανοίγματα.Εκεί μαζί σας θα είμαι κάπου στη μέση και θα περνάμε καλά. Πώς είναι να κυκλοφορείς σε μια ετικέτα που εδρεύει στο Σικάγο και μπορεί και να μη συναντήσεις ποτέ σου τον ιδιοκτήτη της; Θα τον συναντήσω σε κάνα χρόνο που θα έρθει Ευρώπη για διακοπές. Βέβαια κάθε χρόνο έτσι μου λεει. Αλλα κάθε χρόνος ειναι κ ι ένα καινούριο ξεκίνημα. Ελπίζω κάτι να αλλάξει. Πέρα απο τη πλάκα έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και αν δεν έρθει αυτός θα πάω εγώ καποια στιγμη όταν βγώ στην σύνταξη και θα λέμε για το myspace και πώς με ανακάλυψε πριν μια 100ετία.
προς Diskotekken: