Η κατάρα της disco που όλοι εμείς οι DJs έχουμε αποδεχτεί, κυρίως όσοι περάσαμε τα καλύτερα μας χρόνια μιξάροντας dance δίσκους, έχει ριζώσει για τα καλά σε ό,τι έχει να κάνει με τη μουσική γενικά. Είναι εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 70 που όποιο ον και να έγραφε μουσική μέχρι τότε -σχεδόν- αναγκάστηκε να μπει στον χορό και να χορέψει. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα το κίνημα της disco να γίνει μεγάλο και τρανό. Παραγωγοί soul, jazz, pop, folk άρχισαν να χτυπάνε δυνατά το τακούνι στο πάτωμα και να υποστηρίζουν έμπρακτα το four to the floor στυλ του επαλαμβανόμενου ρυθμού της μπότας των ντραμς. Η μαγεία όμως της disco ήταν και θα είναι η πληθώρα των συνθέσεων και των μουσικών οργάνων που περιέχει. Ψάχνοντας και Dig-άροντας δίσκους απο όλο τον κόσμο, έχω λατρέψει disco κυκλοφορίες από την Ελλάδα, την Τουρκία, την Ρωσία, την Ινδία κλπ.
Βάζω στο μικροσκόπιο ίσως τον πιο σημαντικό, και έναν απο τους ελάχιστους πιστούς στο είδος μουσικούς που υπηρέτησαν τον ήχο της disco στην Τουρκία, τον Osman Ismen, με τρία συνολικά LP στο ενεργητικό του ως Osman Ismen Orkestrasi, Diskomatik Katibim, Disco Madimak και Disco Turku που κυκλοφόρησαν το 1978. Προφανώς και όταν ασχολήθηκα με την περίπτωση του Ismen εστίασα στο πρώτο του άλμπουμ εξαιτίας του συναρπαστικού του artwork. Εδώ δεν υπάρχουν αναφορές σε διαστημόπλοια, αστερισμούς και πλανήτες. Το εξώφυλλο είναι μίνιμαλ, λευκό και απεικονίζει ένα τυπά με την τοπική ενδυμασία να παίζει κλαρίνο. Άμα το καλοσκεφτείς αυτό είναι το σωστό, μουσική βασισμένη σε τούρκικα instrumentals που άλλοτε συναντάς στις συλλογές της TRT, του τοπικού τους δικτύου τηλεόρασης και άλλοτε σε «λαϊκά» hits της εποχής. Με την μόνη διαφορά την προσθήκη του Disco ρυθμού, της soulful αισθητικής και του ακαταμάχητου funk groove (slap μπασογραμμές, rhodes και moog πλήκτρα, blaxploitation πνευστά). Μπορεί όταν ακούς το Diskomatik Katibim να σκέφτεσαι τούρκικες σαπουνόπερες του 70 και του 80 αλλά τελικά αυτή είναι και η ομορφιά.