Vangelis Katsoulis – Silent Voyage
Μια ιστορική επανέκδοση που αντέχει στο χρόνο.
O Βαγγέλης Κατσούλης με στέρεες και σε βάθος μουσικές σπουδές και γνώσεις, από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70, έχει ξεκινήσει μια διαδρομή λαμπρή και πολυδιάστατη και αποδεικνύει διαρκώς ότι η ελληνική μουσική σκηνή, έχει τη σημαντική συνεισφορά της στο μεγάλο κεφάλαιο της «Σύγχρονης Λόγιας Μουσικής», που παραδοσιακά μεγαλουργεί στη Δύση.
Η μουσική του είναι ήρεμη, «μεταλλικά» μελωδική, ενίοτε υπνωτική αλλά πάντα ουσιαστική. Παρ΄ ό,τι υπήρξε ένας από τους πρώτους γνώστες της σύγχρονης μουσικής τεχνολογίας, ποτέ δεν κατέφυγε σε εύκολους εντυπωσιασμούς, σε ανούσια και ξεπερασμένα εν τη γεννέση τους, εφέ. Είτε πρόκειται για τις οργανικές του συνθέσεις, είτε για την όπερα του Ορφέα και της Ευρυδίκης, ο ήχος του είναι σαν να τυλίγει αργά και μεθοδικά την «ύπαρξη» του ακροατή του με ένα διάφανο, μεταξένιο σεντόνι, που αφενός του δίνει την αίσθηση της θαλπωρής και της υπόγειας απόλαυσης κι αφετέρου του επιτρέπει να δεί τον Κόσμο με την φαντασία και τα μάτια ενός μύστη.
Το έργο του Κατσούλη δεν προκειται να σας εντυπωσιάσει με την ευκολία του φτασιδωμένου εφήμερου ακούσματος. Θέλει ώρα για ακρόαση σε βάθος και όχι το εύκολο ξεπέταγμα που η σημερινή εποχή επιβάλλει στους καταναλωτές της μουσικής. Θέλει προσοχή και επιμονή στην ακρόασή του. Αν το κάνετε όμως θα αποζημιωθείτε από την αίσθηση που θα διεισδύσει μέσα σας και από τις εικόνες που θα σας πλημυρίσουν. Και το καλύτερο είναι οτι αυτές οι εικόνες θα είναι δικές σας και όχι του συνθέτη. Γιατί έτσι λειτουργεί η μουσική του Κατσούλη. Απελευθερώνει τη φαντασία και τη συνείδηση του ακροατή της!
Από την άλλη, στο προκείμενο τώρα, θα πρέπει να πω ότι το καλύτερο τεστ για να δοκιμάσει κανείς την αντοχή ενός μουσικού έργου στο Χρόνο, είναι να το ακούσει ζωντανά «σήμερα». Όταν λοιπόν το έργο του Βαγγέλη Κατσούλη, Silent Voyage παίχτηκε πριν από καιρό στο πατάρι του Ιανού, με τον ίδιο στα keyboards, τον Τάκη Φαραζή στο πιάνο, την Τάνια Νικολούδη στους φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς, τον Θύμιο Παπαδόπουλο στο σαξόφωνο, τον εξαιρετικό (νεαρό) Στέλιο Χατζηκαλέα στην τρομπέτα και τον Σόλη Μπαρκή στα ντραμς, όλοι αντιληφθήκαμε τη διαχρονική αξία, τη ζωντάνια και τη δυναμική αυτής της δισκογραφικής δουλειάς παρά τα 13 χρόνια που έχει στην πλάτη της.
Το Silent Voyage στην εποχή του ανήκε στην πρωτοπορία, συνδιάζοντας τον τζαζ αυτοσχεδιασμό με στοιχεία της δυτικής σύγχρονης λόγιας μουσικής, την τεχνολογία του καιρού του και στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής. Σήμερα υπάρχουν πια πολλοί που ακολούθησαν αυτό το ύφος και το υπηρετούν με επάρκεια και φαντασία. Το έργο του Βαγγέλη Κατσούλη όμως κρατάει το σκήπτρο της αυθεντικότητας που διατηρεί το αρχικό τoυ σφρίγος αμείωτο, άρα και το ενδιαφέρον του σημερινού ακροατή. Το αξιοθαύμαστο με την συγκεκριμένη δουλειά είναι οτι ακούγεται σαν ένα ενιαίο μουσικό έργο, σαν μια απόλυτα δομημένη μουσική ενότητα, παρ΄ ό,τι οι συνθέσεις που εμπεριέχονται έχουν γραφεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.
Το cd με τις συνθέσεις του Βαγγέλη Κατσούλη επανεκδόθηκε από την ιστορική εταιρεία του συνθέτη που μαζί με τον Θ. Παπαδόπουλο ανέστησαν και επαναδραστηριοποίησαν από το 2013, την UTOPIA . Μαζί με τον Κατσούλη ακούμε τον σπουδαίο τρομπετίστα Paolo Fresu, τον Arild Andersen στο μπάσο, τον Βendik Hofseth στο σαξόφωνο, τον Paul Wertico στα ντράμς , τον Τάκη Φαραζή στο πιάνο και την Τάνια Νικολούδη στα φωνητικά , ενώ σε επιμέρους συνθέσεις συμμετέχουν οι: Βασίλης Τσαμπρόπουλος, Πέτρος Κούρτης, Σπύρος Παναγιωτόπουλος, Αποστόλης Άνθιμος, Γιάννης Εκμεκτσόγλου και Vojislav Ivanovitch.
Mode Plagal – Mode Plagal
Reissue τoυ ιστορικού ντεμπούτο τους.
Πριν λίγους μήνες επανακυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική δουλειά των Mode Plagal. Ένας δίσκος του 1995 που ακούγεται σαν να γράφτηκε και να ηχογραφήθηκε σήμερα. Οι Mode Plagal, κατά κόσμον Θοδωρής Ρέλλος στο σαξόφωνο, Τάκης Κανέλλος στα ντραμς και Κλέων Αντωνίου στην κιθάρα, συνεργάστηκαν με τους σπουδαίους επίσης μουσικούς Δήμο Δημητριάδη, Παντελή Καραγιώργη, Μιχάλη Σιγανίδη και Αντώνη Μαράτο και το αποτέλεσμα ήταν και παραμένει εκρηκτικό .
Οι πρώτοι διδάξαντες, είναι από τους ελάχιστους που επιμένουν σε όλη την διαδρομή τους μέχρι σήμερα και στις πέντε δισκογραφικές δουλειές τους, να υπηρετούν με συνέπεια και μετά μανίας το μουσικό υβρίδιο που κατασκεύασαν πριν από 19 χρόνια, μιξάροντας τον ελληνικό παραδοσιακό ήχο, το δημοτικό τραγούδι, με την τζαζ και τον δυτικότροπο αυτοσχεδιασμό. Το έκαναν με τέχνη και φαντασία. Κατάφεραν να το εμπλουτίσουν στην πορεία τους και έχουν πετύχει να το διατηρούν φρέσκο και ζωντανό, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει. Είναι μια ιστορική και καλοδεχούμενη επανέκδοση εν αναμονή της νέας δισκογραφικής δουλειάς που μάλλον δεν θα αργήσει πολύ, αφού απ΄ όσο γνωρίζουμε το υλικό υπάρχει. Μένει να ξεπεραστούν οι κλασικές δυσκολίες της παραγωγής τζαζ δισκογραφίας στη σημερινή Ελλάδα. Αλλά πού θα πάει…