Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Μια και η διατύπωση του ερωτήματος αφήνει μεγάλα περιθώρια –και καθώς φυσικά τα αγαπημένα μου βιβλία άλλαζαν καθώς μεγάλωνα- θα επιλέξω ένα βιβλίο που, εκτός του ότι επηρέασε βαθιά τη σκέψη μου κατά την περίοδο που αυτή ωρίμαζε, το θαυμάζω ακόμα για τον συναρπαστικό, σχεδόν μυθιστορηματικό τρόπο που είναι γραμμένο. Είναι το «Επιτήρηση και Τιμωρία: Η Γέννηση της Φυλακής» του Μισέλ Φουκό.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Όλα τα βιβλία με τα πεζά του Μπόρχες, αλλά αν έπρεπε να πω ένα, θα ήταν οι «Μυθοπλασίες» (ή το «Άλεφ»). Βοηθά φυσικά το ότι πρόκειται για διηγήματα, αλλά το βασικό είναι ότι πρόκειται για κομψοτεχνήματα.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Θα σας απογοητεύσω, αλλά η μνήμη μου δεν με βοηθά˙ ελπίζω να μου κρύβει κάτι απλώς ασήμαντο και να μην απωθεί κάτι πολύ τραυματικό. Νομίζω πάντως ότι θα απαντούσα πιο εύκολα στην ερώτηση αν το αντικείμενο της στήλης ήταν η μουσική.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Προσπερνώντας τον πειρασμό να γράψω για κάποιο (οποιοδήποτε!) που θα με είχε κάνει αμετάκλητα πλούσιο, θα στραφώ στα βιβλία που με κάποιο τρόπο με σημάδεψαν. Παρότι η δυσκολία με αυτά είναι πως, για διάφορους λόγους, δεν μπορώ (ή δεν θα ήθελα) να με φανταστώ στη θέση των συγγραφέων τους, μου έχει σφηνωθεί στο μυαλό ένα που θαύμασα και ζήλεψα πολύ. Ο συγγραφέας του βέβαια περιφρονούσε και καθύβριζε τον Μπόρχες, που μόλις αποθέωσα, αλλά τι θα ήταν η ζωή χωρίς αντιφάσεις; Εύκολη και βαρετή. Οπότε κλειδώνει: «Περί Ηρώων και Τάφων» του Ερνέστο Σάμπατο.
Ο Δημήτρης Ιωάννου είναι ο τραγουδιστής των Bokomolech.