Κι αφού ανταλλάξαμε πληγές, τώρα ας γλείψουμε τα αίματα
λόγια ξυράφια κροταλίζουν στον αέρα
μάτια στο βάθος λίμνης σκοτεινιά νερού δακρύζουν
Οι νικημένοι με τους ζωντανούς κι οι νικητές με τους πεθαμένους
Χρόνια στο ίδιο πάντα αμόνι
χρόνια που λες ανεξαργύρωτα
τρυπούν βάναυσα τη σιωπή, τη σιγαλιά μακάριας νύχτας
μας σκοτώνουν με σκοτάδι
βαλσαμώνουν με θάνατο
Δεν ξέρεις, και ρωτάς, απάντηση καμιά
σαν να μιλάς σε όνειρο βουβό
τριγύρω οι λύκοι περιμένουν να μυρίσει ο φόβος σου
πήραν τα ίχνη κι ήρθαν πάλι να σε βρουν
για πολλοστή φορά μήπως γλεντήσουν σπάραγμα
ανάμεσα στα γυάλινά τους δόντια.