Ήταν μεσημέρι και ο καιρός στην Κέρκυρα μας έκανε την χάρη να δώσει λιακάδα και να φωτίσει το κάστρο που είχαμε δώσει ραντεβού με τους Deadfile. Ήταν όλοι τους εκεί, μαζί και όσα τους ενώνουν με το νησί αλλά και μεταξύ τους. Η κουβέντα περιέχει χαλαρότητα, πολύ καφέ και αστείες συμπτώσεις που οδήγησαν την μπάντα να τελειώσει το ντεμπούτο της στην κερκυραϊκή L39 του Νίκου Μασσαρά.
Γιατί Deadfile; Στις απαρχές του project, το 2009, ο Παναγιώτης Κεχαγιάς, που έχει γράψει και ένα μεγάλο μέρος των στίχων και τα liner notes στο album, είχε παραγγείλει κάποια μεταχειρισμένα βιβλία. Ένα από αυτά είχε μια σφραγίδα που έγραφε “Boston Public Library – Dead File”, που μάλλον υποδείκνυε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν κάποιου τύπου «υπεράριθμο» ή σε κακή κατάσταση αντίτυπο και προοριζόταν για πώληση στα μεταχειρισμένα.
Καθότι είστε πολυμελής μπάντα, πόσο εύκολο ή αντίστοιχα δύσκολο είναι να μοιραστεί μια ιδέα και να υλοποιηθεί; Οι ιδέες έχουν, αρκετές φορές, έναν τρόπο να καθοδηγούν μόνες τους την υλοποίησή τους. Προσπαθούμε να μην προαποφασίζουμε το πού θα καταλήξει μια ιδέα και να την αφήνουμε να βρει μόνη της τον χαρακτήρα της. Αν η ιδέα δεν είναι σαφής, ως προς τον εαυτό της, τότε ακολουθεί μια περίοδος χάους, που ο καθένας την αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο, μέχρι να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Κάποιες ιδέες έχουν μείνει χρόνια στην άκρη για αυτόν τον λόγο, οπότε δεν το προτείνουμε σαν μέθοδο.
Αγαπάμε τις επαρχίες που έχουν όρεξη. Πώς είναι να γράφεις μουσική σε νησί; Αρνούμαστε τον προσδιορισμό «επαρχία» για το νησί μας και προτιμούμε να το θεωρούμε ημι-αυτόνομη οντότητα. Πέραν αυτού, υποθέτουμε ότι είναι ακριβώς η ίδια διαδικασία με το να γράφεις μουσική οπουδήποτε αλλού, με την εξαίρεση ότι κάποια -εν προκειμένω- «κερκυραϊκά» στοιχεία έχουν εισβάλλει στην μουσική, είτε συνειδητά, είτε όχι.
Ποιο κομμάτι του δίσκου θα διαλέγατε για να συμπεριληφθεί σε σκηνή από ταινία του Οικονομίδη και γιατί; Μας βάζετε δύσκολα. Θα προτιμούσαμε να γράψουμε από την αρχή μουσική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι υπάρχουσες συνθέσεις είναι πολύ πομπώδεις και αποκομμένες από την πραγματικότητα για να ταιριάξουν με τον ωμό ρεαλισμό ενός σκηνοθέτη όπως ο Οικονομίδης.
Όλη η ιστορία είναι στα live. Αυτοσχεδιασμός μέσα στις ήδη υπάρχουσες φόρμες σας ή ακολουθούμε πιστά το σχέδιο; Αυτοσχεδιασμός στις πρόβες, μέχρι να οριστικοποιηθεί το σχέδιο, και μετά προσήλωση στο σχέδιο για όλους. Εκτός από την Νίκη, που παίζει άλτο σαξόφωνο, και έχει free pass για να αυτοσχεδιάσει όποτε θέλει.
Support group στους Godspeed You! Black Emperor ή στους Sigur Ros; Δεν μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο από τις πιο αγαπημένες μας μπάντες, θα έχουμε τύψεις μετά και είμαστε ήδη αρκετά ασταθείς συναισθηματικά για να το αντέξουμε.
Οι δίσκοι κρύβουν ιστορίες. Θέλω την πιο δύσκολη. (Βασίλης) Οι πιο δύσκολες ιστορίες του συγκεκριμένου δίσκου δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς αφορούν τις δυσκολίες που συναντά όποιος αποφασίζει να κάνει παραγωγή σε album με πάνω από 20 μουσικούς, χωρίς να έχει καμία εμπειρία στην παραγωγή. Μπορώ, εναλλακτικά, να προσφέρω μια ενδιαφέρουσα ιστορία, με επαρχιώτικη εσάνς, μια που σας αρέσουν οι επαρχίες που κάνουν μουσική. Το Πάσχα του 2012, ρώτησα τον πατέρα μου αν θα κατέβει να δει τους επιτάφιους στην πόλη (κάτι που κάθε Κερκυραίος περιμένει όλο τον χρόνο, σπανίως για θρησκευτικούς λόγους και συχνότερα για να ακούσει τα πένθιμα εμβατήρια που παίζονται). Μου απάντησε ότι έχει βαρεθεί να ακούει τα ίδια και τα ίδια πένθιμα εμβατήρια εδώ και τόσα χρόνια. Στην συνέχεια, με προκάλεσε να γράψω μια marcia funebre (γιατί εννοείται ότι, ως Κερκυραίος, το είπε με τον ιταλικό όρο) η οποία να είναι διαφορετική ως προς κάποια στοιχεία, προτείνοντας να έχει ως βάση την gospel μουσική. Το αποτέλεσμα -πετυχημένο ή μη- αυτού του «στοιχήματος» ήταν το κομμάτι “Jericho” (που περιλαμβάνεται και στο πρώτο album των Deadfile, αλλά ηχογραφήθηκε από την αρχή για το Oddity).
Κοιμήθηκα και ξύπνησα με άλλες ερωτήσεις. Έρχεται ο Παντελής Δημητριάδης και σας ζητάει συνεργασία, Deadfile ήχο με vocals και στίχους Κόρε. Ύδρο. Το προχωράτε ή όχι; Εννοείται πως το προχωράμε. Παραείναι ενδιαφέρον και παράδοξο για να πούμε όχι.
Βάσει της προηγούμενης ερώτησης, οι μπάντες με ελληνικό στίχο δείχνουν να τα πάνε καλύτερα στην εγχώρια σκηνή σε αντίθεση με αυτές που έχουν αγγλικό. Θα το δοκιμάζατε; Ποιά η γνώμη σας; Ο ελληνικός στίχος είναι αναμενόμενο να έχει μια μεγαλύτερη αμεσότητα και μια περισσότερο προσωπική διάσταση, που βοηθάει τους ακροατές να συνδεθούν με την όποια εμπειρία ή ιστορία εκφράζεται από τα κομμάτια. Το να γράψει κανείς ελληνικούς στίχους που να χαρακτηρίζονται από αυθεντικότητα είναι ένα ταλέντο που λίγοι άνθρωποι θεωρούμε ότι έχουν (ο Παντελής Δημητριάδης, που αναφέρθηκε στην προηγούμενη ερώτηση, είναι ένας από αυτούς). Στην δική μας περίπτωση, ούτε αυτό το ταλέντο έχουμε, ούτε και επιδιώκουμε κάποια τέτοια αμεσότητα ή έκφραση προσωπικών εμπειριών ή ιστοριών. Οι φωνές στον δίσκο έχουν γραφτεί με την λογική να λειτουργούν περισσότερο ως όργανα ή χαρακτήρες απενδεδυμένοι της ατομικής τους υπόστασης, παρά ως πρόσωπα που αφηγούνται από κάποια προσωπική θέση.
Δεδομένου του ότι η παλιά πόλη της Κέρκυρας έχει φανταστικά κτίσματα, σε ποιο από αυτά θα στήνατε live; Ο δίσκος μιλάει για τα κτίσματα, ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό; Πριν κάποια χρόνια παίξαμε κάποια κομμάτια στον ναό του Αγίου Φραγκίσκου, μια εκκλησία του 13ου αιώνα, ένα εκ των οποίων (το “Jericho”) έχει ανεβεί και στο κανάλι μας στο YouTube. Ο δίσκος μιλάει για κτίσματα, αλλά το “structures” προτιμούμε να το μεταφράζουμε ως «δομές», με την ευρύτερη έννοια. Υπάρχουν πολλές ιστορίες για την σχέση μεταξύ κτισμάτων και ευρύτερων, μη-υλικών δομών. Κάποιες από αυτές συμπυκνώθηκαν στο κείμενο που συνοδεύει το album.
Τι ακολουθεί μετά το ντεμπούτο; Ακολουθεί η ηχογράφηση και η παράγωγή του επόμενου album, με στοίχημα να μην μας πάρει πάλι πέντε χρόνια για να το ολοκληρώσουμε.