Οι Αδελφοί Ράϊτ (Orville και Wilbur Wright) έχουν μείνει στην Ιστορία ως αυτοί που κατόρθωσαν να δημιουργήσουν και να πετάξουν το πρώτο αεροπλάνο, δηλαδή ένα μέσο πτήσης που να μπορεί να σηκωθεί από το έδαφος, να πετάξει σε οποιεσδήποτε συνθήκες και να προσγειωθεί ομαλά στο επιθυμητό σημείο.
Το πλέον εντυπωσιακό στην περιπτωσή τους είναι ότι τα κατάφεραν όλα μόνοι τους, με δικά τους έξοδα και χωρίς καμία στήριξη (κρατική ή ιδιωτική), σε πλήρη αντίθεση με τους ανταγωνιστές τους στον αγώνα της πρωτιάς στην κατάκτηση των αιθέρων, οι οποίοι ήταν ή εξαιρετικά πλούσιοι ή χρηματοδοτούνταν από κρατικές υπηρεσίες.
Οι αδελφοί Ράϊτ ξεκίνησαν την πορεία τους ως κατασκευαστές ποδηλάτων στο Ντέιτον του Οχάϊο, μια πόλη που είχε αρχίσει να ακμάζει χάρη στα πολλά εργοστάσιά της. Τα ποδήλατά τους απέκτησαν φήμη και η μικρή βιοτεχνία τους άρχισε να αποφέρει κέρδη, τα οποία χρησιμοποίησαν για να εκπληρώσουν το μεγαλύτερο όνειρό τους, την κατασκευή της πρώτης πτητικής μηχανής.
Το πάθος τους να καταφέρουν να πετάξουν τους οδήγησε στη μελέτη όλων όσων είχαν αποπειραθεί να πετάξουν πριν από αυτούς, αλλά δεν βρήκαν κάτι χρήσιμο και συνειδητοποίησαν ότι κανείς δεν είχε πάρει τον σωστό δρόμο. Περισσότερα έμαθαν από την παρατήρηση των πτηνών, καθώς προσπαθούσαν να αποκωδικοποιήσουν τι ακριβώς χρειάζεται για να μπορεί ένα σώμα να πετάξει.
Στο ξεκίνημα του 20ου αιώνα, έχοντας κάνει τα πρώτα βήματα (δουλεύοντας στον ελεύθερο χρόνο τους, αφού τελείωναν με την καθημερινότητα του εργοστασίου ποδηλάτων), αποφάσισαν ότι θα πρέπει να προχωρήσουν στην πρακτική εφαρμογή. Έψαξαν και βρήκαν το πλέον κατάλληλο μέρος, έναν απομακρυσμένο χερσότοπο στο Κίτι Χοκ της Βόρειας Καρολίνας, όπου τα επόμενα χρόνια – με περιπέτειες που μόνο ως εποποϊία μπορούν να χαρακτηριστούν – κατόρθωσαν να βελτιώσουν την μηχανή τους και τελικά, το 1903, να επιτύχουν την πρώτη πτήση με αεροπλάνο, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα. Προς απογοήτευσή τους, κανείς δεν έδειξε ενδιαφέρον: όλοι τους θεωρούσαν σχεδόν τρελούς, οι εφημερίδες τους αγνοούσαν, το ίδιο και η Αμερικανική Κυβέρνηση.
Χωρίς να πτοούνται, συνέχισαν το έργο τους, μοιράζοντας το χρονο τους ανάμεσα στο Ντέϊτον και το Κίτι Χοκ, ώσπου τελικά κατόρθωσαν να βελτιώσουν τόσο την εφεύρεση τους, ώστε να αισθάνονται σίγουροι ότι μπορεί να γίνει εμπορική εκμετάλλευσή της. Η συνεχιζόμενη αδιαφορία της Αμερικανικής Κυβέρνησης τους οδήγησε στην Ευρώπη, όπου οι προτάσεις από κράτη και ιδιώτες ήταν αρκετές, αλλά απαιτούσαν χρονοβόρες διαπραγματεύσεις. Ώσπου, στο τέλος της δεκαετίας, οι σχεδόν παράλληλες επιδείξεις των δυνατοτήτων του αεροπλάνου τους σε Γαλλία και Αμερική, θα πείσουν και τον τελευταίο θεατή. Τότε, οι δύο «τρελοί» θα γινουν διάσημοι, η ζωή τους θα αλλάξει ριζικά, με κάθε βήμα τους να ενδιαφέρει τις εφημερίδες και με τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους επιτέλους να ανθίζουν.
Το βιβλίο ακολουθεί γραμμικά τις ζωές του Γουίλμπερ και του Όρβιλ. Γιοι ενός ανοιχτόμυαλου ιερέα που τους δίδαξε την σκληρή δουλειά αλλά και τους προσέφερε μια πλούσια βιβλιοθήκη, οι αδελφοί Ράιτ μεγάλωσαν με αρχές που ακολούθησαν πιστά σε όλη τη ζωή τους.
Έζησαν μετρημένα, δεν παντρεύτηκαν ποτέ και όλα περιστρέφονταν γύρω από τη δουλειά τους και το δίδυμο του πατέρα και της αδερφής τους. Χωρίς να έχουν σπουδάσει μηχανικοί ή κάτι αντίστοιχο, χρησιμοποίησαν τις γνώσεις που αποκόμιζαν από την κατασκευή των ποδηλάτων τους και την έμφυτη εξυπνάδα τους και κατάφεραν να αλλάξουν τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας, κυριολεκτικά μέσα από το μηχανουργείο τους!
Γουίλμπερ και Όρβιλ Ράιτ, έξω από το σπίτι τους. Οδός Χόθορν 7, Ντέιτον. 1909
Η δεξιοτεχνία του David McCullough στις βιογραφίες είναι γνωστή, αφού και τα δύο Βραβεία Πούλιτζερ που έχει κερδίσει ήταν για τις βιογραφίες του Τζον Άνταμς και του Χάρι Τρούμαν, των 2ου και 33ου Προέδρων των ΗΠΑ αντίστοιχα. Στο «Αδελφοί Ράϊτ» αναγνωρίζει ότι η ιστορία των πρωταγωνιστών του είναι το απόλυτο «αμερικάνικο όνειρο». Έτσι, σωστά επιλέγει να αφήσει τις περιπέτειές τους να μιλήσουν από μόνες τους, καθώς είναι τόσο εξωφρενικά απίστευτο το επίτευγμά τους (και δη υπό τις συνθήκες που έγινε), ώστε δεν χρειάζεται να προσθέσει τίποτα για να το «στολίσει».
Η έρευνα που έχει κάνει είναι διεξοδική και καλύπτει πολλές πηγές, από τις επιστολές της οικογένειας ως τον Τύπο της εποχής, αλλά και τις παράλληλες προσπάθειες των ανταγωνιστών τους (μαθαίνουν τις γνώμες τους για τους «περίεργους» Αμερικάνους, κλπ). Αυτό που κυριαρχεί στην αφήγηση είναι η εξαιρετική ακεραιότητα των χαρακτήρων των αδελφών (ο μεγαλοφυής, δωρικός Γουίλμπερ με τα ευρύτατα ενδιαφέροντα στην τέχνη και ο Όρβιλ με τις μεταπτώσεις του), η θρησκευτική αφορίωσή τους στη δουλειά αλλά και η ακράδαντη πίστη τους στην επιτυχία του έργου τους.
Τέλος, μια λεπτομέρεια για όποιον ενδιαφέρεται: οι εφευρέτες του αεροπλάνου αποκόμισαν περί το 1.000.000 δολλάρια (τα οποία σήμερα θα αντιστοιχούσαν σε 10.000.000), ποσό σημαντικό για την εποχή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έγιναν ζάμπλουτοι.