Oι Coldcut είναι oι Jonathan More&Matt Black, το ντουέτο των δαιμόνιων Βρετανών παραγωγών που πρώτοι το ’80 κυκλοφόρησαν κομμάτια που βασίζονται σε samples, ίδρυσαν την εταιρία Ninja Tune (που το περιοδικό Mixmag μόλις ανακήρυξε καλύτερη εταιρεία για το έτος 2017), δημιούργησαν δικό τους software για παραγωγή και διαχείριση visual, εμφανίστηκαν στο Top of the Pops και συνεργάστηκαν με Lisa Stansfield, Robert Owens, Roots Manuva μεταξύ πολλών άλλων. Όλα αυτά μέσα σε 30 ηρωϊκά χρόνια!
Λίγο πριν το πολυαναμενόμενο οπτικοακουστικό τους σετ, την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου στο Gagarin205 στην Αθήνα και το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη, επιλέγουν για την Popaganda 10 +1 τραγούδια (5 ο καθένας και μία special επιλογή) που στάθηκαν καθοριστικά στην πορεία τους.
Fela Ransome Kuti& Africa 70 – “Expensive Shit” (1975, Νιγηρία)
Από την πρώτη φορά ο Fela Kuti εντυπωσίασε με το βάθος του ήχου και το πάθος του για τη μουσική. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένο καλλιτέχνη, μια εξίσου όμως προβληματική, «διχασμένη» προσωπικότητα. Όλο αυτό το album «σκοτώνει» πάντως και θα έπρεπε να βρίσκεται στη δισκοθήκη όλων!
Advanced Workers With The Anti-Imperialist Singers – “You Was Dancin Need To Be Marchin So You Can Dance Some More Later On / Better Red Let Others Be Dead” (1976, ΗΠΑ)
Αυτό το 70’s disco κομμάτι, εκτός από κατά πάσα πιθανότητα έναν από τους πιο εκκεντρικούς τίτλους, έχει να περηφανεύεται για τα φωνητικά του Amiri Baraka. Ο ποιητής rapper Amiri ήταν ένας από τους καλεσμένους στο δίσκο μας Sound Mirrors και συγκεκριμένα στο τραγούδι “Boogie Man”. Η επαναστατική funk πάντα εμπνέει!
Loose Joints – “Pop Your Funk” (1980, ΗΠΑ)
Παραδόξως αποδεκτό πλέον στη κοινότητα των hipsters, το κομμάτι αυτό του Arthur Russell -στην εκδοχή του με τα φωνητικά- άδειαζε τις πίστες τότε στα τέλη των 80’s και τις αρχές των 90’s. Η αρχική κυκλοφορία ήταν με χειροποίητο εξώφυλλο μεταξοτυπία, σε επτάιντσο στην εταιρία West End. Ανακάλυψη που κάναμε κατά την επίσκεψή μας στη Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Αυτή ακριβώς η αίσθηση pop / not-pop είναι που μας αρέσει σε αυτό το κομμάτι.
Rolf Liebermann, George Gruntz – “Les Echanges” (1964, Ελβετία)
Τρελό δείγμα πρωτότυπου sample -το έχει δοκιμάσει και ο Cornelius- με μηχανές που παίζουν ένα latin σκοπό, σε ένα 7ιντσο με ένα φοβερά εκτυπωμένο gatefold εξώφυλλο. Ο Rolf Lieberman συνέθεσε το κομμάτι με 16 γραφομηχανές, 12 διακορευτές, 8 τηλέγραφους, 2 μετρονόμους, 16 τηλέφωνα, κουδουνάκια, κομπιουτεράκια και ρολόγια ανάμεσα σε άλλες (156 συνολικά!) μηχανές, με αφορμή την Swiss Expo έκθεση της χρονιάς 1964. Η χρήση κοινών ήχων για τη δημιουργία μουσικής επηρέασε τη δημιουργική μας διαδικασία. Πάντα ψάχνουμε περίεργα, πανέμορφα δισκάκια σαν αυτό.
Steve Reich – “Music For 18 Musicians” (1978, ΗΠΑ)
Αυτό παίζει να είναι το αγαπημένο μου όλων των εποχών! Κλασική μινιμαλιστική μουσική, ένα τέλειο έργο. Ήταν τιμή μας να κάνουμε remix σε αυτό το κλασικό κομμάτι.
BBC Radiophonic Workshop – “Doctor Who Theme” (1975, Αγγλία)
Το θέμα του BBCRadiophonicWorkshop είναι επί της ουσίας η βάση του 90% της μετέπειτα ηλεκτρονικής μουσικής. Ως παιδιά μας άρεσε η φουτουριστική αίσθηση του αλλά και η εικόνα που το συνόδευε με το συνδυασμό από στατικά γραφικά και feedback από βίντεο εφε. Σαν τριπάρισμα στο 2001, ενέπνευσε πολλούς σημερινούς VJ’s! Αν και μου άρεσε πολύ, όταν ήμουν 8 χρονών έγραψα γράμμα στο BBC με παράπονα οτι η σκοτεινή αισθητική του προγράμματος φόβιζε τα μικρά παιδιά!
Mike Oldfield – “Tubular Bells” (1973, Αγγλία)
Από την τελευταία ακρόαση πέρασε καιρός, αλλά είναι λατρεμένο! Ακούγεται ακόμη διαστημικό, φρέσκο και «χλιδάτο». Το κομμάτι αυτό ήταν επιτυχία και απογείωσε τη Virgin – ο Oldfield ήταν και στο Soundtrack του Εξορκιστή. Απορώ γιατί δεν παράγονται σήμερα μεγάλου μήκους συμφωνικά κομμάτια. Εικόνα και ήχος. Αυτό είναι!
The Fatback Band – “(Are You Ready) Do The Bus Stop” (1975, HΠΑ)
Το βρήκα σε μια ευκαιρία στο Soul Motion σε συλλογή μαζί με άλλα καλά τραγούδια που διαμόρφωσαν τον ήχο μου ως DJ στο ξεκίνημα μου. Soul Sonic Disco στο μακρινό 1975- αυτό ήταν το πρώτο που αγάπησα και το παίζω ακόμα.
Africa Bambaata & Soulsonic Force – “Planet Rock” (1982, ΗΠΑ)
Η επανάσταση του electro κατά κάποιο τρόπο ξεκίνησε με αυτό το κομμάτι. H συμμαχία Future Fuk Alliance ταρακούνησε τον κόσμο με το spaced out style της. Οι φήμες ότι ο Bambaataa παρενοχλούσε νεαρούς – τόση απογοήτευση… Αλλά το κομμάτι σκίζει διαχρονικά!
Malcolm X – “No Sellout” (1983, ΗΠΑ)
Με αυτά τα superheavy beats του Keith LeBlanc η ομάδα των Sugarhill / Τackhead ένωσε το αμερικάνικο με το αγγλικό hiphop / dub υλικό που πειραματιζόταν τότε. Συνδυάζοντας τα πολιτικοποιημένα λόγια και τα δυνατά drums -τα πιο δυνατά που είχαμε ακούσει ως τότε- το κομμάτι έγινε υπόδειγμα για το πως γίνεται το πραγματικό Big Beat.
Coldcut – “Timber” (1997, Αγγλία)
Η επιλογή από τα δικά μας κομμάτια θα είναι το “Timber”. Ικανοποίησε την επιθυμία μας να κάνουμε ένα κομμάτι-«διαμαρτυρία», που δεν κάνει κήρυγμα αλλά εμπνέει το κοινό, θέλουμε να πιστεύουμε…