Έχοντας περάσει επιτυχώς τα 5 στάδια του πένθους για το είδος της ρομαντικής κωμωδίας (άρνηση: “όχι, δεν είναι η ίδια ταινία το No Strings Attached με το Friends With Benefits”, θυμός: “τι κακό έκανε η Ρέιτσελ Μακ Άνταμς στον Ρίτσαρντ Κέρτις για να της δώσει το About Time;” διαπραγμάτευση: “θα δεχτώ τον Μπιλ Χέιντερ και την Έιμι Σούμερ ως ερωτικούς παρτενέρ αρκεί να είναι καλό το Trainwreck”, κατάθλιψη: “κάθε ωραία ανάμνηση πέθανε με Το Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς” και αποδοχή: “η καλύτερη ρομαντική κωμωδία των τελευταίων ετών βρίσκεται, δυστυχώς, στο Netflix – και είναι το Set It Up”), η άφιξη του Κόκκινο, Λευκό και Βασιλικό Μπλε μόνο καλό νέο θα μπορούσε να ήταν, ειδικά για τους φαν του πολύ πιο καλογραμμένου απ’ό,τι είχε δικαίωμα να είναι και υπερ-επιτυχημένου βιβλίου της Κέισι Μακουίστον (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα).
Και ενώ ο ντόρος στα social media μεταφράστηκε όντως σε ρεκόρ παρακολούθησης της ταινίας στο Amazon Prime Video (#1 σε 88 χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας), το ίδιο το αποτέλεσμα προσγειώνεται κάπου ανάμεσα σε ξαναζεσταμένο brisket και την εμφάνιση της Κέιτι Πέρι στην πρόσφατη στέψη του Καρόλου: σε καμία περίπτωση ένα μικρό θαύμα, αλλά τελικά αποδεκτό αν είσαι αρκετά απελπισμένος.
Η ταινία κάνει διασκεδαστικές συστάσεις του κεντρικού της ζεύγους, δηλαδή του Πρώτου Γιου των ΗΠΑ, Άλεξ Κλέρμοντ (Τέιλορ Ζακάρ Περέζ), και του βρετανού πρίγκιπα Χένρι (Νίκολας Γκάλιτζιν), που ξανασυναντιούνται στο βασιλικό γάμο του αδερφού του δεύτερου, λίγα χρόνια μετά από την πρώτη τους γνωριμία που τους άφησε με μια αόριστη αμοιβαία αντιπάθεια. Όταν ένας μικρός καβγάς τους καταλήγει με όλους τους ορόφους της γαμήλιας τούρτας να κατεδαφίζονται πάνω τους και το περιστατικό να κάνει το γύρο του κόσμου, οι δύο πανίσχυρες οικογένειές τους απαιτούν άμεσο, μακροχρόνιο damage control (για να μην χαλάσει μια σημαντική εμπορική συμφωνία που έχουν στα σκαριά), που αναγκάζει τις δύο νεμέσεις να εκπληρώσουν πολλές δημόσιες υποχρεώσεις σε Αμερική και Αγγλία και να περάσουν πολύ χρόνο μαζί, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την καταστροφή του πλανήτη από την αυξημένη χρήση των ιδιωτικών τους τζετ, κάτι που είναι εύκολο να καταχωνιάσεις στο υποσυνείδητό σου όταν έχεις ιδιωτικό τζετ.
Το φλερτ δεν αργεί να εξελιχθεί σε ερωτική έλξη και σύντομα οι δύο πρώην frenemies γίνονται κρυφοί εραστές που κάνουν πολύ καυτό σεξ σε πεντάστερα ξενοδοχεία και μύχιες εξομολογήσεις σε πολυτελείς κρεβατοκάμαρες. Μια σκηνή της ταινίας είναι καδραρισμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ο πύργος του Άιφελ πίσω από το φιλί τους, σίγουρα για να σκάσει από το κακό του ο μετρ της προοπτικής Γουές Άντερσον.
Μέχρι εκεί, η ταινία είναι προβλέψιμα cozy, με το σκηνοθέτη Μάθιου Λόπεζ να κάνει ό,τι μπορεί για να απομακρυνθεί από την αισθητική Netflix που εσχάτως έχει μολύνει το είδος της romcom. Το πρόβλημα είναι ότι καταλήγει στην αισθητική Mega Channel, οπότε θα λέγαμε ότι σε αυτή τη μάχη δεν υπάρχει κερδισμένος. Κατά τα άλλα, το Κόκκινο, Λευκό και Βασιλικό Μπλε μοιάζει σαν να λειτουργεί συνεχώς σε δύο ταχύτητες, σαν ντουέτο που ηχογραφείται από τους τραγουδιστές σε διαφορετικό στούντιο. Από την μία, η ταινία μάς ταΐζει με αναμενόμενα λογύδρια αντί να δημιουργήσει αξιομνημόνευτες στιγμές, κρατώντας τη ριζοσπαστικότητά για τις ερωτικές σκηνές, αλλά όχι για την ευρύτερη σημασία της διάδοσης μιας τέτοιας ιστορίας μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο. Το Bros απέτυχε εκεί όπου το Fire Island πέτυχε, και το Κόκκινο, Λευκό και Βασιλικό Μπλε αρκείται στο να βρίσκεται στην ανώδυνη μέση.
Το ίδιο ισχύει και για τους δύο πρωταγωνιστές, από τους οποίους ο ένας απλώς ελπίζει να μην έχει τη μοίρα του Νόα Σεντινέο και ο άλλος μοιάζει σαν να έχει καταπιεί τα supercuts από το Να Με Φωνάζεις Με Τ’ Όνομά Σου. Ομοίως, το παρανοϊκό κάστινγκ της Ούμα Θέρμαν στο ρόλο της τεξανής Πλανητάρχη με ρίζες στην εργατική τάξη και κωμικά έντονη προφορά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την άλλη δυναμική γυναίκα της ιστορίας, την αναπληρώτρια επιτελάρχη της Προέδρου, που υποδύεται η Σάρα Σάχι (Sex/Life) με σχεδόν screwball ενέργεια που της δίνει την ώθηση να κλέψει ολόκληρη την ταινία.
Παρά τις ανισότητές του, ωστόσο, το Κόκκινο, Λευκό και Βασιλικό Μπλε παραμένει περιέργως παρακολουθήσιμο (σίγουρα καλύτερο από οτιδήποτε έχουν εξαπολύσει εκεί έξω ο Χάρι και η Μέγκαν), ικανοποιημένο να είναι προϊόν της κουλτούρας που το ανήγαγε σε επιτυχία στο BookTok και που έχει εφεύρει την ιδανική λέξη για να το περιγράψει: mid.