Θεατές και χαρακτήρες ταυτίζονται στο Nickel Boys. Ο σκηνοθέτης Ραμέλ Ρος χρησιμοποιεί μια τολμηρή τεχνική για να αφηγηθεί την ιστορία της φιλίας δύο μαύρων αγοριών σε ένα αναμορφωτήριο τη δεκαετία του ’60, όπου κακοποιούνταν σωματικά από τους λευκούς δασκάλους και φύλακες. Γυρισμένη σχεδόν εξ’ολοκλήρου από την οπτική ματιά των δύο κεντρικών ηρώων, η ταινία έχει προκαλέσει συζητήσεις σε κοινό και κριτικούς για το πρωτότυπο, πειραματικό σκηνοθετικό στυλ της, αλλά και για τις τρεις κεντρικές ερμηνείες της: ο Ίθαν Χερίς, στον ρόλο του Έλγουντ, ο Μπράντον Γουίλσον στον ρόλο του Τέρνερ και η Ανζανού Έλις-Τέιλορ (υποψήφια για Όσκαρ για το King Richard το 2022) στον ρόλο της γιαγιάς Χάριετ βρέθηκαν στο κόκκινο χαλί στην πρώτη προβολή της ταινίας εκτός αμερικάνικου εδάφους, κατά την επίσημη παρουσίασή της στο φετινό London Film Festival.
Το Nickel Boys, που βασίζεται στο βραβευμένο με Πούλιτζερ μυθιστόρημα του Κόλσον Γουάιτχεντ από το 2019, παρακολουθεί την ιστορία του Έλγουντ, ενός πολλά υποσχόμενου νεαρού που μεγάλωσε με τη γιαγιά του στην Φλόριντα του ’60, ο οποίος καταλήγει άτυχα και άδικα στο αναμορφωτήριο Nickel Academy. Εκεί γίνεται μάρτυρας και αποδέκτης τρομακτικών πράξεων, και ταυτόχρονα δημιουργεί μια στενή φιλία με τον συγκρατούμενό του, Τέρνερ. Οι δυο τους υποχρεώνονται να κάνουν διάφορες δουλειές, χωρίς αμοιβή, παρά την κατάργηση της δουλείας εκατό χρόνια πριν. Η ιστορία βασίζεται εν μέρει στο αληθινό σχολείο Ντόζερ, που επί 111 χρόνια λειτουργούσε με αυτές τις συνθήκες, όπως αποκάλυψε μια έρευνα του 2010 που βρήκε πάνω από 30 τάφους ανώνυμων αγοριών. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων λέγεται πως ξεπερνά τα 100.
Η Popaganda συνάντησε την Ανζανού Έλις-Τέιλορ στο Λονδίνο, για μια κουβέντα για την ξεχωριστή αυτή ταινία.
Στην πρεμιέρα της ταινίας, οι δύο συμπρωταγωνιστές σας σάς αποθέωσαν. Σας αποκάλεσαν “καλύτερη εν ζωή ηθοποιό” και “ψυχή των γυρισμάτων”. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους δύο νεαρούς ηθοποιούς;
Μου άρεσε πολύ η συνεργασία με τον Μπράντον και τον Ίθαν. Είναι η δεύτερη φορά που δουλεύω μαζί με τον Ίθαν μετά το When They See Us, όπου έπαιζε τον γιο μου. Εδώ παίζω τη γιαγιά του. Είναι και οι δύο πολύ γενναιόδωροι σαν άνθρωποι και σαν ηθοποιοί. Είμαι χαρούμενη που είμαι μέρος ενός πράγματος που τους δίνει τόσο μεγάλη ορατότητα και που επίσης γνωστοποιεί αυτό που συνέβη σε εκείνα τα αγόρια στη σχολή Ντόζερ.
Η ταινία είναι αρκετά βαριά, πώς ήταν η ατμόσφαιρα στα γυρίσματα;
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Φλόριντα, αλλά τα γυρίσματα έγιναν στη Νέα Ορλεάνη τον περασμένο Νοέμβριο. Η Νέα Ορλεάνη είναι πάντα ένας χαρακτήρας από μόνη της – ό,τι και να γυρίσεις εκεί, πάντα η πόλη θα πει “γεια, είμαι κι εγώ εδώ”. Αυτό είναι το καλό του να έχεις γυρίσματα εκεί. Η πόλη έχει ομορφιά και ξυπνά τις αισθήσεις, και αυτό επηρεάζει τη δουλειά σου. Δουλεύοντας με κάποιον σαν τον Ραμέλ, που είναι τρομερά εφευρετικός, συγκεντρωμένος και αποφασιστικός, έγινε κάτι που έχει ξαναγίνει αλλά όχι γι’ αυτή την ιστορία. Ο Ραμέλ επικεντρώθηκε στην αδικία που έζησαν αυτά τα αγόρια και μας δίνει έναν άλλο τρόπο να δούμε το σινεμά και την υποκειμενικότητά του.
Η ταινία εφευρίσκει μια δική της κινηματογραφική γλώσσα. Πώς επηρέασε αυτό το στυλ την ερμηνεία σας;
Ήταν σίγουρα παράξενο για μένα, υποθέτω και για τους άλλους. Δεν ήξερα ότι θα γυριστεί έτσι, ούτε ο Ίθαν, μέχρι τη μέρα που εμφανιστήκαμε στο πρώτο γύρισμα. Ήμουν έτοιμη, όμως, να κάνω αυτό που έπρεπε. Δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα οι κάμερες, αλλά έπρεπε να βασιστώ σε μια κάμερα για να κάνω τη δουλειά μου. Το να μην μπορώ να κοιτάξω στα μάτια τον Ίθαν και τον Μπράντον με έκανε να αισθάνομαι πολύ μόνη, αλλά νομίζω ότι τελικά βοήθησε. Ένιωσα μόνη, μου πήραν τον εγγονό μου. Αυτό αντικατοπτρίστηκε στη δουλειά που έκανα.
Σε μια άλλη ταινία του φεστιβάλ, οι συντελεστές ανέφεραν πως η καλοσύνη είναι μηχανισμός άμυνας. Πιστεύετε ότι ο χαρακτήρας της Χάριετ αυτό εκπροσωπεί ενάντια στη συστημική καταπίεση;
Νομίζω ότι η καλοσύνη υπερέχει του τραύματος γιατί η ανθρώπινη καρδιά έχει αυτή τη δύναμη, άλλωστε αυτή είναι η ομορφιά της. Ακόμα και όταν συμβαίνει κάτι τόσο ασύλληπτα τρομακτικό.