Ακόμα κι όταν πρόκειται για κοτόπουλα από πλαστελίνη, η σωστή στιγμή είναι το παν. Πήρε 23 χρόνια στην ομάδα πίσω από την ταινία Οι Κότες το ’Σκασαν: Η Αυγή της Κοτομπουκιάς να νιώσει έτοιμη για μια συνέχεια του δημοφιλούς Chicken Run, μετά από έναν συνδυασμό επιφυλακτικότητας και τρομερά κακής τύχης που κράτησε την Τζίντζερ, τον Ρόκι και τα άλλα κοτόπουλα στο ντουλάπι τους για τόσο πολύ καιρό.
Το παρασκήνιο της ταινίας συνοδεύτηκε ακόμα κι από ένα μικρό σκάνδαλο, όταν η Τζέιν Χόροκς, η φωνή της Τζίντζερ στην πρώτη ταινία, δήλωσε δημοσίως την απογοήτευσή της για το ότι δεν της ζητήθηκε να επιστρέψει λόγω ηλικίας (την αντικατέστησε η Θαντίγουε Νιούτον, ενώ ο Ρόκι είναι ο Ζάκαρι Λέβι αντί για τον Μελ Γκίμπσον). Όλο αυτό το διάστημα, όμως, η φήμη της πρώτης ταινίας μεγάλωνε παράλληλα με την αγάπη και τον θαυμασμό για ένα από τα καλύτερα στούντιο animation στον κόσμο, τη βρετανική Aardman, που διατηρεί την ιδιαίτερη τεχνική και τον πρωτότυπο χαρακτήρα της αναλλοίωτο όσα χρόνια κι αν περάσουν και που στο σίκουελ αυτό βάζει τα κοτόπουλα να εισβάλλουν σε ένα εργοστάσιο παρασκευής κοτομπουκιών για να σώσουν την κόρη του Ρόκι και της Τζίντζερ.
Αυτή τη φορά, σκηνοθέτης είναι ο υποψήφιος για Όσκαρ Σαμ Φελ (Flushed Away), ενώ ο συν-σκηνοθέτης της προηγούμενης ταινίας, Πίτερ Λορντ, εκτέλεσε χρέη παραγωγού. Οι δύο δημιουργοί μίλησαν στην Popaganda λίγο πριν την πρεμιέρα της ταινίας τους στο Netflix για το τεράστιο κενό ανάμεσα στις κοτο-περιπέτειες, το βρετανικό χιούμορ και τα διαχρονικά μηνύματα των ταινιών.
Για την 20ετία ανάμεσα στις δύο ταινίες:
Πίτερ Λορντ: Η απάντηση είναι ότι ποτέ δεν είχαμε τη σωστή ιδέα. Δεν είναι προφανές; Κάθε δύο χρόνια το συζητούσαμε ως κάτι που θα θέλαμε να κάνουμε. Και πάντα διστάζαμε. Επίσης, ίσως έχετε ακούσει ότι ξέσπασε πυρκαγιά στο στούντιο, στη διπλανή αποθήκη. Όλα τα κοτόπουλα από την πρώτη ταινία καταστράφηκαν ολοσχερώς. Και αυτός ήταν ο ανασταλτικός παράγοντας γιατί ξεκινάμε από την αρχή με πολύ πιο ακριβά [κοτόπουλα]. Βασικά περιμέναμε τη σωστή ιδέα. Όταν τελικά εμφανίστηκε, τότε αδράξαμε τη στιγμή και αυτή την φρενίτιδα μόνο και μόνο επειδή θέλαμε να το κάνουμε. Ήταν σημαντικό για εμάς να το κάνουμε, αλλά με υπομονή. Είναι το κίνημα του slow food μεταμφιεσμένο σε slow filmmaking.
Για το stop motion το 2000 σε σχέση με το 2023:
Σαμ Φελ: Είναι ακριβώς το ίδιο όπως πριν από 23 χρόνια. Στην πραγματικότητα, είναι το ίδιο με πριν από 100 χρόνια. Οι χαρακτήρες είναι ακόμα από πλαστελίνη, όπως ήταν στην πρώτη ταινία. Και αυτή είναι η καρδιά του. Ό,τι ήταν κοντά στην κάμερα ή ακόμα και στη μέση ήταν φτιαγμένο στο χέρι. Οι διαφορές είναι λεπτές κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα. Η Νεκρή Νύφη ήταν η πρώτη ψηφιακή ταινία stop motion, ενώ σταδιακά ενσωματώθηκε η χρήση green screen και χρησιμοποιείται εδώ και καιρό. Εμείς χρησιμοποιήσαμε λίγο CGI για να διευρύνουμε το μέγεθος του κόσμου γιατί είναι μεγάλη ταινία. Μοιάζει με μια ταινία δράσης με κοτόπουλα. Χρειάστηκε να επεκτείνουμε τον καμβά σε επίπεδο πλήθους, γιατί τώρα πρόκειται για γεωργία και παραγωγή βιομηχανικής κλίμακας. Χρειάζεσαι, λοιπόν, πολλά κοτόπουλα για να κάνεις πολλές κοτομπουκιές. Αυτά τα πλήθη είναι πολύ δύσκολα στο stop motion γιατί γίνονται με το χέρι και απαιτεί πολύ χρόνο από τους animators. Εκεί είχαμε τη βοήθεια του υπολογιστή.
Για το πόσο έχει αλλάξει η γλώσσα της κωμωδίας από το πρώτο Οι Κότες το ‘Σκασαν:
Σαμ Φελ: Δεν έχει αλλάξει και τόσο πολύ. Έχει πολλή σωματική κωμωδία και η οπτική κωμωδία είχε πάντα τις ρίζες της σε παλιότερες που όλοι αγαπούν, όπως του Τσάρλι Τσάπλιν και του Χάρολντ Λόιντ, και έτσι είναι ακόμα οικουμενική. Επίσης, εξακολουθεί να είναι βρετανική κωμωδία με τις επιρροές που αυτό συνεπάγεται. Οι κωμωδίες κινουμένων σχεδίων έχουν διαπρέψει τα τελευταία χρόνια και υπάρχει μια κοινή γλώσσα, κοινές αναφορές και οπτικά γκαγκ.
Για τις ευφάνταστες κατασκευές και εφευρέσεις της ταινίας:
Σαμ Φελ: Η νέα ιδέα είναι ότι “αυτή τη φορά, θέλουν να μπουν μέσα”, οπότε αυτό άνοιξε την πόρτα για μηχανικές εφευρέσεις και το πώς θα εισχωρήσουν τα κοτόπουλα σε ένα τόσο μεγάλο κτίριο. Είχαν ξεκινήσει όλα πολύ νωρίτερα με τους storyboard artists, αλλά είναι καταπληκτικό γιατί ό,τι φτιάχτηκε, λειτουργεί και στην πραγματικότητα.
Πίτερ Λορντ: Θέλαμε κάτι που να μας κάνει να γελάμε. Αν καταλήξουμε να το κάνουμε, είναι γιατί μας διασκεδάζει. Είμαστε περιτριγυρισμένοι από σπουδαίους ανθρώπους που περιγράφουν αυτά τα πράγματα, και μετά από εκείνους που τα σχεδιάζουν και τα κατασκευάζουν. Ο ενθουσιασμός τους λάμπει μέσα από την ταινία. Υπάρχουν πολλά έξυπνα αστεία και μικρές λεπτομέρειες που σίγουρα δεν τις βλέπεις την πρώτη φορά -γιατί είναι πραγματικά πολλές. Η ταινία είναι γεμάτη με τέτοια, με ανθρώπινα αντικείμενα που επαναχρησιμοποιούνται από κότες.
Για τα μηνύματα που ήθελαν να περάσουν αυτή τη φορά:
Σαμ Φελ: Το νούμερο ένα είναι να διασκεδάζεις τους θεατές, πρέπει να κερδίσεις τον χρόνο και την προσοχή τους. Δεν αφορούν όλα το “μεγάλο μήνυμα” ή το ποιος το λέει. Μπήκαν οι σπόροι στην πρώτη ταινία, είχε μια πολύ δυνατή γυναικεία βάση και θέλαμε να συνεχίσουμε την ιστορία της Τζίντζερ. Υπήρχε πάντα κάτι σχετικό με τη σχέση των ανθρώπων με τη φύση, τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος. Το να μεγαλώνεις μια οικογένεια σε έναν πολύ επικίνδυνο κόσμο είναι επίσης σχετικό. Και η ανάγκη βοήθειας των αγνώστων, που υπήρχε και στην πρώτη ταινία. Μου αρέσει που η Τζίντζερ, που θα μπορούσε να είχε φύγει μόνη της οποιαδήποτε στιγμή, επέμενε να βγάλει κάθε κοτόπουλο από εκεί. Ο ιδεαλισμός της και η ανησυχία της για τους άλλους είναι ακόμα αδιάκοπα.